Ολυμπιακός-Ντόρτμουντ 3-1, μια νίκη γεμάτη υπερηφάνια

Τρίτη και φαρμακερή για τον Θρύλο στο Champions League 2011-12. Στην πρώτη αγωνιστική και στο πρώτο του επίσημο παιχνίδι της χρονιάς, έχασε σε έναν κακό αγώνα από την Μαρσέιγ στο Φάληρο με 0-1. Ακολούθησε η εκπληκτική εμφάνιση στο Emirates του Λονδίνου απέναντι στην Άρσεναλ, αλλά η ατυχία και τα λάθη της άμυνας στο πρώτο 20λεπτο συνέβαλλαν στο να μην συνοδευτεί η καλύτερη εμφάνιση ελληνικής ομάδας στην Αγγλία από ένα θετικό αποτέλεσμα και να έρθει η ήττα με 2-1.

Ο Ολυμπιακός όμως ήταν πιστός στο ραντεβού του με την παράδοση, που τον θέλει να πατάει τα τελευταία χρόνια όποια γερμανική ομάδα τον επισκεφθεί στο σπίτι του. Την αρχή έκανε η Λεβερκούζεν που διασύρθηκε στη Ριζούπολη με 6-2, ακολούθησε η Βέρντερ Βρέμης που προσκύνησε στο Φάληρο με 3-0, για να ακολουθήσει η επίσης ισχυρή Χέρτα Βερολίνου που έπαθε πανωλεθρία και έφυγε με το ντροπιαστικό 4-0. Αυτή τη φορά ήταν η σειρά μιας ακόμα μεγάλης γερμανικής ομάδας και μάλιστα της πρωταθλήτριας Γερμανίας, Μπορούσια Ντόρτμουντ.

Οι υπερόπτες κιτρινόμαυροι της Βεστφαλίας φάνηκε ότι μάλλον δεν θυμόντουσαν τους διασυρμούς των ανταγωνιστών τους τα προηγούμενα χρόνια, ότι δεν γνώριζαν τι εστί Καραϊσκάκη. Έτσι ο Ολυμπιακός έπρεπε να τους δώσει ένα μάθημα και δεν έχασε την ευκαιρία. Έφυγαν και αυτοί με σκυμμένα τα κεφάλια και με ένα βαρύ 3-1 από τον Πειραιά. Είναι ένας θρίαμβος όταν πρόκειται για νίκη με 3-1 ελληνικής ομάδας απέναντι στην πρωταθλήτρια Γερμανίας, την πρωταθλήτρια μιας εκ των κορυφαίων παγκοσμίως ποδοσφαιρικών δυνάμεων, μια ομάδα η οποία έχει μια τεράστια ιστορία στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, μια ομάδα που έχει μια από τις πιο βαριές φανέλες του γερμανικού ποδοσφαίρου στην Ευρώπη.

Ταυτόχρονα για τους ρομαντικούς δόθηκε ένα μήνυμα στους... αγαπητούς Γερμανούς, ότι σαν Έλληνες δεν είμαστε ξεγραμμένοι. Παράλληλα δόθηκε ένα μήνυμα στους... αγαπητούς αντιπάλους μας, ότι κάτι τέτοιες νίκες κάνουν και δείχνουν την διαφορά. Κάτι τέτοιες νίκες σε κάνουν να ξεχωρίζεις από την μάζα. Πραγματικά ήταν απολαυστικά και τα πρωτοσέλιδα των "αντικειμενικών", οι οποίοι πρέπει να δείξουν χαρούμενοι για την ελληνική νίκη, αλλά να είναι και φειδωλοί στα σχόλια και τους πανηγυρισμούς. Γιατί για κάποιους άλλους φυλάνε τα κλισέ σχόλια περί ευρωπαϊκής φανέλας και θα τα φυλάνε για πολύ καιρό ακόμα. Για τον Ολυμπιακό μας αρκεί να μιλάνε για μαγκιά, για τον νόμο του Πειραιά και για το καλό ποδόσφαιρο, αυτό στο οποίο η νίκη συνοδεύεται από μία χορταστική εμφάνιση, ούτε κατενάτσιο, ούτε καράτε, ούτε σταυροκόπημα που βάζουμε 1 γκολ σε κάθε μισή ευκαιρία και τρώμε 1 σε κάθε δέκα ευκαιρίες του αντιπάλου. Αυτά ταιριάζουν σε άλλους.

Με αυτή τη νίκη ο Ολυμπιακός ξεπέρασε τον Παναθηναϊκό τόσο στην βαθμολογία του Champions League, όσο και στον συντελεστή της βαθμολογίας της ΟΥΕΦΑ για την τελευταία πενταετία. Έτσι μπορούν οι αιώνιοι αντίπαλοι να συνεχίσουν να κάθονται ήσυχοι στους καναπέδες τους, και οι φυλλάδες να υμνούν τον... Ευρωπαίο ΠΑΟΚ για τις... σπουδαίες επιτυχίες του στο Europa League όταν καταφέρνει να φτάσει στους "32" (πραγματικά τέτοια επιτυχία ούτε η Shamrock Rovers δεν έχει πετύχει), αλλά και να τα βάφουν μαύρα για την επίσης... Ευρωπαία ΑΕΚ η οποία πλέον κάθε χρόνο παλεύει για να αποφύγει την τελευταία θέση στους ομίλους του Europa League, όταν περνάει σε αυτούς.

Δεν μας ενδιαφέρει η γνώμη τους, όταν ένας Μπεκενμπάουερ λέει ότι ο Ολυμπιακός τον εντυπωσίασε και κέρδισε τον σεβασμό του, όταν μιλάνε για την ομάδα και την έδρα κολαστήριο με τον απερίγραπτο κόσμο, το τι λέει ο κάθε πικραμένος από τον καναπέ του και ο κάθε κομπλεξικός από την στήλη του, πραγματικά μας αφήνει αδιάφορους. Επίσης κόπηκε η χαρά σε όλους αυτούς που πίστευαν ότι ο Ολυμπιακός θα πάρει το απόλυτο μηδέν φέτος σε βαθμούς σε έναν τόσο δύσκολο όμιλο, ή ότι θα κάνει αρνητικό ρεκόρ ελληνικής συγκομιδής σε όμιλο της κορυφαίας διοργάνωσης. Προς το παρόν μπορούν οι ανύπαρκτοι να αισθάνονται "υπερήφανοι" ότι τα ρεκόρ αυτά τα κρατάνε εκείνοι (στα δύο αδελφά σωματεία αναφέρομαι) και μάλιστα θα τα κρατάνε μέχρι να τα ξανασπάσουν οι ίδιοι.