Από το ναυάγιο των ελληνικών ομάδων στα ευρωπαϊκά κύπελλα της περιόδου 2010-11, μόνο δύο ομάδες διασώθηκαν και αυτές είναι οι δύο αιώνιοι της συμπρωτεύουσας. Με τους τρεις μεγάλους της Αθήνας στο καναβάτσο, Άρης και ΠΑΟΚ πήραν ηρωϊκές προκρίσεις από τους ομίλους τους για τους "32" του Europa League και φυσικά αξίζουν τα συγχαρητήρια όλων μας.
Για τον ΠΑΟΚ ο όμιλος ήταν στα μέτρα του, αφού αν εξαιρέσει κανείς την Βιγιαρεάλ που ήταν το φαβορί του ομίλου, τόσο η Μπριζ όσο και η Διναμό Ζάγκρεμπ μπορεί να είναι ιστορικές ομάδες με ευρωπαϊκές επιτυχίες στο παρελθόν, αλλά στην παρούσα φάση δεν τρόμαζαν τον δικέφαλο του Βορρά. Ετσι κι έγινε αφού ο ΠΑΟΚ τερμάτισε δεύτερος πίσω από την Βιγιαρεάλ και μαζί περάσανε στην φάση των "32".
Αλλά αυτός που πραγματικά μπορούμε να πούμε ότι πέτυχε το ακατόρθωτο ήταν ο Άρης. Σε έναν όμιλο με μεγαθήρια, σε έναν όμιλο που έμοιαζε με όμιλο Champions League, με αντιπάλους την κάτοχο του Europa League Ατλέτικο Μαδρίτης, την Μπάγερ Λεβερκούζεν και την Ρόζενμποργκ, ο Άρης πέτυχε έναν άθλο, περνώντας ως δεύτερος πίσω από την Μπάγερ Λεβερκούζεν και μάλιστα με δύο νίκες απέναντι στην Ατλέτικο Μαδρίτης που θα μείνουν στην ιστορία, ειδικά εκείνη στο Βιθέντε Καλντερόν με 3-2, ως δύο από τις σπουδαιότερες νίκες ελληνικής ομάδας στην Ευρώπη.
Γιατί όμως κάθε πρόκριση ελληνικής ομάδας στην Ευρώπη αντί να γιορτάζεται, γίνεται αφορμή για πικρόχολα σχόλια κατά των αντιπάλων; Γιατί νομίζουμε γενικώς ότι κατακτήσαμε για άλλη μία φορά το Έβερεστ; Στους "32" του Europa League περάσανε, όχι στους προημιτελικούς. Κακά τα ψέμματα, μπορεί για τα δεδομένα των δύο ομάδων της Θεσσαλονίκης να είναι ένα βήμα παραπάνω από αυτό που κάνουν συνήθως, αλλά θα έπρεπε να θεωρούμε δεδομένο ότι οι ελληνικές ομάδες πρέπει αν μη τι άλλο να προκρίνονται επί μονίμου βάσης από τους ομίλους του Europa League και όχι να βλέπουμε ως θρίαμβο κάτι που θα έπρεπε να είναι ο κατώτερος στόχος.
Όσο για την καζούρα στους αντιπάλους, σε στιγμές ευφορίας επιτρέπεται. Ειδικά όταν έρχεται από την ταλαιπωρημένη ποδοσφαιρικά Θεσσαλονίκη εις βάρος των μεγάλων της πρωτεύουσας. Αλλά τόσο οι οπαδοί του ΠΑΟΚ όσο και του Άρη ας προσγειωθούν, δεν έγιναν οι ομάδες τους μεγαθήρια. Άλλωστε η πρόκριση στους "32" του Europa League δεν αποτελεί μέτρο που ξεχωρίζει τις μεγάλες ομάδες στην Ευρώπη. Απλά ξεχωρίζει σε πρώτη φάση τις μικρές ομάδες οι οποίες αποκλείονται και φέτος ΠΑΟΚ και Άρης δεν ήταν μικρές ομάδες, αλλά δεν έγιναν και μεγάλες και φυσικά δεν μπορούν να συγκριθούν στην Ευρώπη με τις ομάδες του τέως ΠΟΚ.
Συγκεκριμένα ο Άρης προκρίθηκε στους "32" ευρωπαϊκής διοργάνωσης μετά από 29 ολόκληρα χρόνια. Τελευταία φορά που το κατάφερε ήταν στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1981-82, όταν στον πρώτο γύρο απέκλεισε την αδύναμη Σλιέμα από την Μάλτα, για να αποκλειστεί στον δεύτερο γύρο από την βελγική Λόκερεν. Άλλη μία φορά έχει περάσει στους "32" του Κυπέλλου Εκθέσεων το 1968-69 αποκλείοντας και πάλι μαλτέζικη ομάδα στον πρώτο γύρο, την Χιμπέρνιανς, για να αποκλειστεί στον δεύτερο από την ουγγρική Ουίπεστ και μάλιστα με ήττα 9-1 στην Βουδαπέστη. Μεγαλύτερη επιτυχία του Άρη στην Ευρώπη η πρόκριση στους "16" στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1979-80, αποκλείοντας Μπενφίκα και Περούτζια, για να αποκλειστεί από την Σεντ Ετιέν. Οπότε μεγάλη στιγμή για τον Άρη στην Ευρώπη, αφού μια πρόκριση στους "32" κάποιας διοργάνωσης αποτελεί σπάνιο φαινόμενο, αλλά λίγη μετριοπάθεια δεν βλάπτει.
Όσο για τον ΠΑΟΚ, αυτός προκρίθηκε στους "32" ευρωπαϊκής διοργάνωσης για πρώτη φορά μετά από 8 χρόνια και συγκεκριμένα από το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 2002-03. Άρα η συγκεκριμένη πρόκριση είναι κάτι ασυνήθιστο και για τον ΠΑΟΚ τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, αλλά φυσικά δεν δικαιολογεί τόση έπαρση και αλαζονία, ώστε να βγαίνει ο κάθε ΠΑΟΚτζής να μιλάει π.χ. για τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό ή την ΑΕΚ που αποκλείστηκαν.
Και πάλι συγχαρητήρια, αλλά το ταβάνι είναι χαμηλά ακόμα... δυστυχώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.