Παρασκευή 30 Μαΐου 2014

3ος τελικός Α1 μπάσκετ 2013-14: ΠΑΟ-Ολυμπιακός 64-69, ξεπέρασε το κόμπλεξ του και ξεφτίλισε την παράγκα τους

Επιτέλους ο Ολυμπιακός νίκησε με 69-64 μέσα στο ΟΑΚΑ τον ΠΑΟ και έκανε το 2-1 στις νίκες στους τελικούς της Α1 μπάσκετ 2013-14. Αυτή ήταν η πρώτη νίκη του Ολυμπιακού επί του ΠΑΟ στο συγκεκριμένο γήπεδο σε τελικούς της Α1. Μετά το 89-64 και το +25 του δεύτερου τελικού στο ΣΕΦ, ήρθε το πολυπόθητο διπλό και ο Ολυμπιακός έχει την ψυχολογία, τον αέρα της καλύτερης ομάδας και τον κόσμο στο πλευρό του για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Ξεπέρασε το κόμπλεξ του

Ο Ολυμπιακός ήταν μπροστά σε ολόκληρη τη διάρκεια του αγώνα και σε κάθε δεκάλεπτο η διαφορά μεγάλωνε. Από το 15-21 του πρώτου δεκαλέπτου, το σκορ έγινε 28-36 στο ημίχρονο και 40-56 με το τέλος του τρίτου δεκαλέπτου. Και όμως, ο Ολυμπιακός στα τελευταία λεπτά έκανε ότι μπορούσε για να αυτοκτονήσει, με τον υπέρμετρο εγωισμό και το μη καθαρό μυαλό ορισμένων παικτών να γονατίζουν και πάλι την ομάδα του Πειραιά. Σε αντίθεση με τον πρώτο αγώνα και με πολλούς άλλους αγώνες στο παρελθόν (σε τελικούς στο ΟΑΚΑ) αυτή τη φορά ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να αυτοκτονήσει.

Ξεφτίλισε την παράγκα τους

Η διαιτησία ήταν ανεκδιήγητη για ακόμα μία φορά σε αγώνα του ΟΑΚΑ. Ο ΠΑΟ που βρισκόταν σε ολόκληρο τον αγώνα πίσω στο σκορ, ένα περίπου λεπτό πριν το τέλος είχε χρεωθεί μόνο με 18 φάουλ έναντι 28 του Ολυμπιακού. Όσο για τις βολές, 22 είχε εκτελέσει ο ΠΑΟ και μόλις 8 ο Ολυμπιακός. Για ακόμα μία φορά καταρρίφθηκε ο νόμος του αθλητισμού και όχι μόνο το μπάσκετ, που λέει ότι η ομάδα που κυνηγάει στο σκορ είναι αυτή που πιέζει περισσότερο σε άμυνα και επίθεση και υποπίπτει σε περισσότερα φάουλ. Αυτά δεν ισχύουν για τον ΠΑΟ και ειδικά μέσα στο ΟΑΚΑ εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες στην παράγκα της Α1.

Μάλιστα, ο ΠΑΟ έκανε το ρεκόρ να έχει μόνο ένα φάουλ επί 8 λεπτά στο τέταρτο δεκάλεπτο, όταν και έκανε την ύστατη προσπάθεια να γυρίσει την διαφορά των 16 πόντων. Ευτυχώς που ήρθε το τελευταίο 1,5 λεπτό, όπου οι πράσινοι μπήκαν στην ρουλέτα των ελευθέρων βολών και έκαναν 3 ολόκληρα φάουλ, με τον Ολυμπιακό να εκτελεί 6 ολόκληρες βολές. Έτσι λοιπόν στο τέλος έχουμε 21 φάουλ για τον ΠΑΟ και 28 για τον Ολυμπιακό, 22 βολές για τον ΠΑΟ και 14 για τον Ολυμπιακό.

Ο αλήτης που ντροπιάζει τον ελληνικό αθλητισμό και τον ίδιο τον ΠΑΟ

Μετά το τέλος του αγώνα ο αλήτης πρόεδρος της ΚΑΕ ΠΑΟ, Δημήτρης Γιαννακόπουλος, έκανε τις γνωστές εμετικές δηλώσεις του και με αισχρές εκφράσεις που ταιριάζουν και χαρακτηρίζουν το ποιόν του ζήτησε την επανάληψη του αγώνα εξαιτίας της διαιτησίας, απειλώντας θεούς και δαίμονες. Μία διαιτησία που αυτή τη φορά δεν μπόρεσε να φέρει εις πέρας την αποστολή την οποία ο ίδιος της είχε αναθέσει, όπως κάνει εδώ και χρόνια η συγκεκριμένη οικογένεια. Προφανώς ο Τράκης δεν έμεινε ευχαριστημένος από την υπερπροσπάθεια των κορακιών να μην φθαρεί ο ΠΑΟ με φάουλ στην προσπάθειά του να γυρίσει τον αγώνα, φθείροντας αντίθετα τον Ολυμπιακό.

Σε κάθε περίπτωση το συγκεκριμένο άτομο απέδειξε για ακόμα μία φορά ότι είναι ότι πιο ελεεινό, αισχρό, άθλιο και γλοιώδες έχει να επιδείξει το ελληνικό μπάσκετ σε ολόκληρη την ιστορία του. Ένα άτομο ποτισμένο με το αιώνιο μικρόβιο και κόμπλεξ της βαζέλας, η οποία παρά τα αμέτρητα αίσχη της αισθάνεται κατατρεγμένη και αδικημένη (και το διαφημίζει) σε όλα τα αθλήματα και από όλες τις αρχές, από την Superleague, μέχρι την Ευρωλίγκα και την ΟΥΕΦΑ, ακόμα και από τον ΕΣΑΚΕ, σε ένα άθλημα όπως το μπάσκετ, όπου εδώ και χρόνια οι τελικοί-παρωδίες με τις αλλοιώσεις αποτελεσμάτων υπέρ των πρασίνων είναι αμέτρητες. Ένα άτομο χωρίς ίχνος ήθους και αξιοπρέπειας, το οποίο είτε όταν κερδίζει είτε - πολύ περισσότερο - όταν χάνει η ομάδα του εμφανίζεται προκλητικός και επιτίθεται στους πάντες, χωρίς να δείχνει ίχνος σεβασμού σε κανέναν αντίπαλο είτε αυτός είναι ο Ολυμπιακός, είτε η Μπαρτσελόνα, είτε η ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Πραγματικά οποιοσδήποτε νοήμων οπαδός του ΠΑΟ θα πρέπει να αισθάνεται τουλάχιστον αμήχανα, όταν βλέπει τον άνθρωπο (;) που έχει το τιμόνι της ομάδας του όχι μόνο να μην έχει την αξιοπρέπεια ούτε μία φορά να παραδεχτεί την ανωτερότητα του αντιπάλου του, αλλά με χυδαιότητα να προσπαθεί να ξεφτιλίσει τους πάντες και τα πάντα. Αυτό έκανε ακόμα και σε μία χρονιά όπως η φετινή, όπου ο ΠΑΟ ξεφτιλίστηκε τόσο στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας με δύο βαριές ήττες στη Μόσχα (77-51...-26 και 74-44...-30), όσο και στον δεύτερο τελικό της Α1 από τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ (89-64...-25). Απλά ο συγκεκριμένος... υπάνθρωπος, έχει αποφασίσει ότι η γραμμή που θα ακολουθεί είναι να φωνάζει και να προσπαθεί να λερώσει τη νίκη οποιουδήποτε αντιπάλου του ειδικά στα πλέι οφ Α1 και Ευρωλίγκας.

Όσο για τον κύριο Χατζηγεωργίου στην περιγραφή του αγώνα από τη ΝΕΡΙΤ, ο οποίος ντροπιάζει εδώ και χρόνια τις αθλητικές μεταδόσεις της κρατικής τηλεόρασης, πρέπει να κατέβαλε μεγάλη προσπάθειανα κρατηθεί και να μην κλάψει για την ήττα πριν κλείσουν τα μικρόφωνα.

Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

Ευρωλίγκα 2013-14: το 2-2 των πλέι οφ, η περηφάνια του Θρύλου, η Ρεάλ, οι "κατάρες" και οι "αντικειμενικοί"

Και ξαφνικά, χωρίς κανείς να το περιμένει, η σειρά Ρεάλ-Ολυμπιακός στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας 2013-14 εξελίχθηκε σε κλασική μάχη μεταξύ δύο μεγάλων ομάδων του ευρωπαϊκού μπάσκετ μετά το 2-2. Αυτό που κάποιοι θα θυμούνται ως all-time classic. Από τη μία η βασίλισσα Ρεάλ, η οποία τα τελευταία 19 χρόνια μόνο βασίλισσα δεν είναι αφού απέχει από τους τίτλους της Ευρωλίγκας και είναι πεινασμένη για επιτυχίες. Από την άλλη ο για δύο συνεχόμενα χρόνια πρωταθλητής Ευρώπης Ολυμπιακός, η ομάδα που όλοι θέλουν επιτέλους να εκθρονίσουν.


Το 2-2 συνιστά υπέρβαση

Κανείς δεν πίστευε πριν την έναρξη της σειράς ότι ο Ολυμπιακός, του μειωμένου μπάτζετ και των αλλαγών σε σχέση με τις δύο προηγούμενες χρονιές που πήρε το ευρωπαϊκό, θα μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια την Ρεάλ. Μια Ρεάλ που φέτος έχει το μεγαλύτερο μπάτζετ στην Ευρώπη, θεωρείται κατά γενική ομολογία η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης και το φαβορί για τον τίτλο από το ξεκίνημα της σεζόν, δίνοντας τα πάντα για να κατακτήσει το στέμμα μετά από δύο δεκαετίες. Και όχι άδικα αν αναλογιστούμε τι έχει κάνει φέτος αυτή η ομάδα μέχρι τις αναμετρήσεις της με τον Ολυμπιακό:

  • στην Ευρωλίγκα μοιάζει ανίκητη με συνολικό ρεκόρ 21-3, παίζοντας μακράν το πιο θεαματικό μπάσκετ και συντρίβοντας συνήθως τους αντιπάλους της. Είναι η ομάδα που έχει εκτινάξει το Index rating (τον στατιστικό δείκτη απόδοσης της κάθε ομάδας) στην φετινή Ευρωλίγκα σε δυσθεώρητα ύψη.
  • στο ισπανικό πρωτάθλημα κάνει περίπατο και με 27-0 βρίσκεται στην κορυφή, τη στιγμή που η επίσης πανίσχυρη Μπαρτσελόνα έχει ρεκόρ 20-7. Και όλα αυτά στην κορυφαία ευρωπαϊκή λίγκα, η οποία εκτός από τις τεράστιες Ρεάλ και Μπαρτσελόνα απαρτίζεται από ομαδάρες όπως η Λαμποράλ, η Μάλαγα, η Μπιλμπάο, η Βαλένθια και η Μπανταλόνα, που σε οποιοδήποτε άλλο πρωτάθλημα θα συγκαταλέγονταν στα φαβορί για τον τίτλο.

Από αυτή την άποψη θεωρείται υπέρβαση το 2-2 του Ολυμπιακού με τις δύο νίκες στο κάστρο του ΣΕΦ, το οποίο παραμένει απόρθητο στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας για παραπάνω από τρία χρόνια, αφού η τελευταία ομάδα που νίκησε στον Πειραιά σε αγώνα πλέι οφ ήταν η Σιένα τον Μάρτιο του 2011. Για την υπέρβαση αυτή βασικός υπαίτιος είναι το μέταλλο, η καρδιά πρωταθλητή και η βαριά φανέλα που έχει ο Ολυμπιακός, καθώς είναι η ομάδα που έχει θρονιαστεί στην κορυφή της Ευρώπης από το 2012, η ομάδα που έχει πάει στα 4 από τα 5 τελευταία φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας και η ομάδα που έχει παίξει στους 3 από τους 4 τελευταίους τελικούς της Ευρωλίγκας. 

Αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα για τους "αντικειμενικούς" μασώνους της βαζελικής μπασκετικής παράγκας, οι οποίοι με αφορμή το 2-2 του ΠΑΟ με την ΤΣΣΚΑ, δεν χάνουν αφορμή να μιλάνε για την ασήκωτη φανέλα και την καρδιά πρωταθλητή του εξασφύριχτρου, χωρίς να κάνουν λόγο για την βαρύτητα της φανέλας και την καρδιά του εν ενεργεία πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακού, ξεχνώντας πως και αυτός εκπροσωπεί και δοξάζει το ελληνικό μπάσκετ.

Όποια και να είναι η έκβαση της σειράς, ακόμα και αν ο Ολυμπιακός χάσει στο καυτό Palacios des Deportes της Μαδρίτης και με 2-3 παραχωρήσει τα σκήπτρα του μετά από δύο χρόνια στην επόμενη πρωταθλήτρια Ευρώπης, αυτή η ομάδα για ακόμα μία φορά κέρδισε μέσα στο γήπεδο τον σεβασμό της μπασκετικής Ευρώπης και αυτό πρέπει να γεμίζει όλους τους οπαδούς της με υπερηφάνια, αδιαφορώντας για την αντιμετώπιση που έχει από την παράγκα των Γιαννακόπουλων και τους "αντικειμενικούς γλείφτες".


Οι... "κατάρες" των Ευρωπαίων και τα πρόβατα

Ένα άλλο μεγάλο κέρδος του Ολυμπιακού από αυτή τη σειρά είναι ότι απέκτησε και νέες συμπάθειες ανά την Ευρώπη με τις εμφανίσεις του κόντρα στη Ρεάλ, η οποία συγκεντρώνει τη μήνη των αντικειμενικών φιλάθλων του μπάσκετ για αυτό που έκανε και στο οποίο η Ευρωλίγκα θα έπρεπε να βάλει ένα τέλος. Μιλάμε για την επιλογή αντιπάλου που έκανε, χάνοντας στην τελευταία αγωνιστική του Top 16 από την αδύναμη Ζαλγκίρις, ώστε να πέσει στη δεύτερη θέση του ομίλου της πίσω από την ΤΣΣΚΑ και να διασταυρωθεί με πλεονέκτημα έδρας με τον τρίτο του άλλου ομίλου Ολυμπιακό, αφήνοντας τον τέταρτο ΠΑΟ να παίξει με τους Ρώσους. Στους φιλάθλους γενικά δεν άρεσαν ποτέ τέτοιες ενέργειες και για τον λόγο αυτό η Ρεάλ έχει γίνει για πολλούς Ευρωπαίους το μαύρο πρόβατο εξαιτίας της επιλογής αντιπάλου, κάτι που λειτουργεί θετικά για τον Ολυμπιακό που απολαμβάνει ακόμα μεγαλύτερη υποστήριξη.

Βγήκαν τα πρόβατα της βαζέλας και οι "αντικειμενικοί" και είπαν ότι η Ρεάλ θεώρησε πιο εύκολο τον Ολυμπιακό από τον ΠΑΟ και γι' αυτό επέλεξε να παίζει με αυτόν στα προημιτελικά. Παραλήρημα από τις βαζέλες για τον... τρόμο που προκαλεί η πράσινη φανέλα. Αυτά όμως είναι απλά ιστορίες για πρόβατα και λίγοι "αντικειμενικοί" δημοσιογράφοι φρόντισαν να τους μεταφέρουν την άλλη όψη του νομίσματος, αυτή που κυριαρχεί στις μπασκετικές συζητήσεις στην Ισπανία. Απόψεις που εκφράζονται τόσο στα ιντερνετικά σάιτ και φόρουμ, όσο και στον τύπο της Ισπανίας.

Ποιες είναι αυτές οι απόψεις; Ότι η Ρεάλ επέλεξε για αντίπαλο τον Ολυμπιακό για δύο λόγους:

  1. Γιατί οι πάντα υπερόπτες Ισπανοί και δη οι Μαδριλένοι, δεν μπορούν να χωνέψουν ακόμα την ντροπιαστική ήττα τους στον περσινό τελικό της Ευρωλίγκας από τον Ολυμπιακό, με το ταπεινωτικό 100-88. Γιατί εκείνο το αποτέλεσμα θα θεωρείται πάντα μαύρη σελίδα στην ιστορία της Βασίλισσας, όχι μόνο γιατί ηττήθηκε από μία ελληνική ομάδα στον τελικό (είναι γνωστή η... αγάπη που τρέφουν οι Ισπανοί για τους Έλληνες όσον αφορά στο μπάσκετ ειδικότερα), αλλά γιατί η 100άρα δεν μπορεί να ξεχαστεί και θα είναι πάντα γραμμένη στην βίβλο των τελικών της Ευρωλίγκας. Η Ρεάλ με την επιλογή αντιπάλου βρήκε την χρυσή ευκαιρία να πάρει εκδίκηση από τον Ολυμπιακό για την περσινή ταπείνωση.
  2. Γιατί ο Ολυμπιακός τα τελευταία δύο χρόνια ως αουτσάιντερ έχει αναγκάσει τις πάμπλουτες ΤΣΣΚΑ, Μπαρτσελόνα και Ρεάλ να τον προσκυνήσουν στα φάιναλ φορ. Εξαιτίας αυτού συζητιέται έντονα κυρίως στην Ισπανία ότι η Ρεάλ δεν είχε μόνο στο μυαλό της την εκδίκηση, αλλά και κάτι πολύ πιο πονηρό. Οι υπερόπτες Μαδριλένοι, με τον αέρα της θεωρητικά καλύτερης ομάδας και του πλεονεκτήματος έδρας, θεώρησαν καλύτερο να αντιμετωπίσουν στα πλέι οφ τον Ολυμπιακό, παρά να τον συναντήσουν πιθανώς μπροστά τους στο φάιναλ φορ. Θεώρησαν ότι είναι πιο πιθανό να αποκλείσουν τον πρωταθλητή Ευρώπης με τη δύναμη της έδρας τους σε μία σειρά τριών έως πέντε αγώνων, παρά να τον αντιμετωπίσουν ενδεχομένως σε νοκ άουτ αγώνα του φάιναλ φορ, εκεί όπου οι ισορροπίες αλλάζουν, φαβορί δεν υπάρχουν και τα τελευταία δύο χρόνια ο Ολυμπιακός μοιάζει άτρωτος.
Οι εγχώριοι αντικειμενικοί λοιπόν δεν μπήκαν στον κόπο να δουν πίσω από την επιλογή αντιπάλου της Ρεάλ, να αφουγκραστούν αυτά που συζητήθηκαν στην Ισπανία, αλλά άφησαν τα πρόβατα να καταπιούν αμάσητο το "προτίμησε τον Ολυμπιακό γιατί φοβάται τον ΠΑΟ". Αλήθεια για ποιο λόγο θα προτιμούσε κάποια ομάδα στην παρούσα φάση να προτιμήσει τον Ολυμπιακό αντί του ΠΑΟ για καθαρά αγωνιστικούς λόγους; Ας δούμε τη λογική που... δεν υπάρχει σε αυτή την υπόθεση.

  • Ο Ολυμπιακός σε ολόκληρη την φετινή Ευρωλίγκα (πριν από τα πλέι οφ) είχε ρεκόρ 18-6, τη στιγμή που ο ΠΑΟ είχε 12-12. Όι πράσινοι δηλαδή όχι μόνο είχαν απολογισμό που παραπέμπει σε μέτρια ομάδα, αλλά και το χειρότερο ρεκόρ από τις 8 ομάδες των πλέι οφ, πίσω ακόμα και από τη Γαλατασαράι που είχε ρεκόρ 13-11. Το 12-12 προκαλεί τρόμο; Όχι βέβαια.
  • Στην κανονική περίοδο της Ευρωλίγκας ο Ολυμπιακός και η Ρεάλ ήταν οι μοναδικές αήττητες ομάδες, καθώς τερμάτισαν με 10-0 στην κορυφή των ομίλων τους. Αντιθέτως, ο ΠΑΟ τερμάτισε με τα χίλια ζόρια τέταρτος στον δικό του όμιλο με ρεκόρ 5-5, πάνω μόνο από τον άπειρο Ερυθρό Αστέρα (4-6) και την πιο αδύναμη ομάδα της φετινής Ευρωλίγκας, την Λιέτουβος Ρίτας (1-9), που αποκλείστηκαν.
  • Στο Top 16 ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ αγωνίστηκαν στον ίδιο όμιλο. Στην Ευρωλίγκα όμως δεν υπάρχει πλέον η παράγκα του Γιαννακόπουλου και του Βασιλακόπουλου, αυτή που στην Ελλάδα με κάθε τρόπο θέλει τον ΠΑΟ να τερματίζει πάνω από τον Ολυμπιακό. Έτσι σε ένα κανονικό πρωτάθλημα 14 αγωνιστικών, ο Ολυμπιακός τερμάτισε τρίτος με 8-6 και ο ΠΑΟ τέταρτος με 7-7, αποδεικνύοντας ότι όταν το παιχνίδι παίζεται επί ίσοις όροις, ο Ολυμπιακός είναι από πάνω. Οπότε η Ρεάλ θεώρησε καλύτερη ομάδα τον ΠΑΟ της φετινής μετριότητας; Λίγο δύσκολο.
  • Η επιλογή του Ολυμπιακού από τη Ρεάλ έγινε μία μέρα μετά τη νίκη των ερυθρολεύκων επί του ΠΑΟ στην τελευταία αγωνιστική του ομίλου τους στο Top 16, με 68-65 και με το απίστευτο τρίποντο από τα 9 μέτρα του Σπανούλη σχεδόν σε μηδενικό χρόνο. Ακολούθησαν ύμνοι για τον Kill Bill ανά την Ευρώπη και εν μέσω αυτού του απόηχου είναι λίγο δύσκολο η Ρεάλ να φοβήθηκε περισσότερο την παρέα του μισοτελειωμένου Διαμαντίδη, από την ομάδα του περσινού της δήμιου Σπανούλη. Κοινώς... ιστορίες για αγρίους.
  • Σε επίπεδο index rating που προαναφέρθηκε, ο Ολυμπιακός είναι μακράν καλύτερη ομάδα στα συνολικά στατιστικά από τον ΠΑΟ. Στην κανονική περίοδο ο Ολυμπιακός ήταν η τρίτη καλύτερη ομάδα από τις 24, ενώ ο ΠΑΟ βρισκόταν στην 9η θέση. Στο Top 16 η ψαλίδα άνοιξε ακόμα περισσότερο, με τον Ολυμπιακό να βρίσκεται στην 5η θέση από τις 16 ομάδες και τον ΠΑΟ μόλις στην 13η! Σε ένα άθλημα που τα στατιστικά είναι αναπόσπαστο στοιχείο και αντικείμενο μελέτης των προπονητών, είναι λίγο δύσκολο η χαώδης διαφορά των δύο ελληνικών ομάδων υπέρ του Ολυμπιακού, που αντικατοπτρίζει γενικά την φετινή τους παρουσία και δυναμική, να παρακάμπτεται έτσι εύκολα.
  • Μέτρησε η βαριά και ασήκωτη φανέλα του ΠΑΟ και αυτό φοβήθηκε η Ρεάλ; Σύμφωνοι, ο ΠΑΟ έχει ιστορία στην Ευρωλίγκα, αλλά είναι δυνατόν να φοβάσαι περισσότερο την φανέλα του ΠΑΟ που δεν είναι η ομάδα του παρελθόντος που κατέκτησε τα 6 ευρωπαϊκά (το ένα με κλοπή, τα δύο εντός έδρας και όλα μαζί με ασυλία από την διαιτησία), από την φανέλα του εν ενεργεία δις πρωταθλητή Ευρώπης (και τρεις φορές συνολικά), της ομάδας των 3 τελικών τα τελευταία 4 χρόνια και των 4 φάιναλ φορ τα τελευταία 5 χρόνια; Έλεος!
 
Βέβαια για όλα αυτά δεν φταίνε οι πράσινοι οπαδοί που αμέσως βρήκαν ευκαιρία να εκθειάσουν την ομάδα τους εις βάρος της ομάδας που αντιπαθούν περισσότερο απ' ότι αγαπούν την δική τους. Φταίνε οι "αντικειμενικοί" που με την ανυπαρξία δημοσιογραφικής ηθικής που τους χαρακτηρίζει όταν πρόκειται για την αντιπαράθεση Ολυμπιακού-ΠΑΟ, δεν φρόντισαν να μεταφέρουν και στην Ελλάδα τις συζητήσεις και τον θόρυβο που δημιουργήθηκε από την επιλογή της Ρεάλ, τόσο στην Ισπανία, όσο και στην υπόλοιπη μπασκετική Ευρώπη.

Και ξαναλέμε! Αξίζουν συγχαρητήρια στον Ολυμπιακό που κόντρα στην διαστημική ομάδα της Ρεάλ, όπως την χαρακτηρίζουν οι περισσότεροι φέτος, απέδειξε σε όλους (ανεξαρτήτως τελικού αποτελέσματος) ότι έχει φανέλα, πάθος και ποιότητα. Μια φανέλα που έχει αποκτήσει ειδικό βάρος μετά από:
  • 3 κατακτήσεις της Ευρωλίγκας
  • 2 συνεχόμενες κατακτήσεις της Ευρωλίγκας - φαινόμενο σπάνιο που είναι αρκετό για να κάνει μία ομάδα μύθο
  • 6 τελικούς της Ευρωλίγκας
  • και 8 φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας.


Και αν έπαιζε με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας;

Στην περίπτωση όπου όλα εξελίσσονταν ομαλά και ο Ολυμπιακός αντιμετώπιζε με μειονέκτημα έδρας την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά. Η ΤΣΣΚΑ είναι μια επίσης σπουδαία ομάδα, αλλά οι ισορροπίες θα ήταν τελείως διαφορετικές για πολλούς λόγους:

  • Η ΤΣΣΚΑ είναι η σταθερότερη ομάδα των τελευταίων 10 ετών στην Ευρωλίγκα. Αμέτρητα φάιναλ φορ, αλλά λίγοι τίτλοι με βάση τη συνολική της παρουσία, όπου κάποιες χρονιές θύμιζε ανίκητο γίγαντα, και παρά τα τεράστια μπάτζετ που έχει κάθε χρόνο και τις συνεχείς μεταγραφές πρωτοκλασάτων παικτών.
  • Αυτό αποδεικνύει ότι η ΤΣΣΚΑ μπορεί να πηγαίνει τρένο, αλλά όταν έρχεται η περίοδος που κρίνονται όλα, στα πλέι οφ και ειδικά στα φάιναλ φορ, διακατέχεται από το σύνδρομο του looser, αυτό που διακατέχει και την Μπαρτσελόνα και που δεν έχουν για παράδειγμα η Μακάμπι, ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ, οι οποίοι με μικρότερα μπάτζετ και ως αουτσάιντερ έπαιρναν τίτλους.  
  • Ο Ολυμπιακός θα είχε περισσότερες πιθανότητες με την ΤΣΣΚΑ, χωρίς όμως να είναι το φαβορί, μόνο και μόνο επειδή της έχει πάρει τον αέρα τα τελευταία δύο χρόνια. Και γενικότερα η ΤΣΣΚΑ έχει πρόβλημα απέναντι και στις δύο ελληνικές ομάδες όταν έρχονται τα δύσκολα.
  • Η ΤΣΣΚΑ έχει πολύ πιο δυνατό ρόστερ από τον Ολυμπιακό και με το πλεονέκτημα έδρας θα ήταν το φαβορί, παρά τις πίκρες της στα προηγούμενα δύο φάιναλ φορ από τους ερυθρόλευκους. Όμως η ΤΣΣΚΑ κατέβηκε στα πλέι οφ με προβλήματα και απουσίες, με πιο ηχηρή αυτή του Τεόντοσιτς. Παράλληλα, είναι μια ομάδα που εγκλωβίζεται στην σκληρή άμυνα, όπως απέδειξε και απέναντι στον ΠΑΟ.
  • Ένας τελευταίος αλλά πολύ ισχυρός παράγοντας είναι η έδρα. Ασφαλώς το να σπάσεις την έδρα της ΤΣΣΚΑ δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου. Όμως η ΤΣΣΚΑ παίζει σε ένα σχετικά μικρό γήπεδο, οι Ρώσοι φίλαθλοι δεν είναι τόσο εκδηλωτικοί και η έδρα της δεν είναι αυτό που θα λέγαμε... κόλαση. Τουλάχιστον όχι σε σχέση με την έδρα της Ρεάλ, με τους θορυβώθεις και φανατισμένους Ισπανούς. Το πλεονέκτημα της έδρας δεν είναι τόσο ισχυρό όσον αφορά στην πίεση που δημιουργείται στο φιλοξενούμενο στη Μόσχα, σε σχέση με τη Μαδρίτη. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η ΤΣΣΚΑ δεν είναι το αφεντικό στην έδρα της απέναντι σε όλες τις ομάδες.

Εν κατακλείδι το μόνο δυσάρεστο είναι ότι για πολλούς από εμάς τους μπασκετόφιλους Ολυμπιακούς τελείωσε και η φετινή σεζόν όσον αφορά στην παρουσία μας στο ΣΕΦ, για όσους δηλαδή πιστεύουν ότι δεν αξίζει να μπαίνεις στον κόπο να βλέπεις τους τελικούς της Α1, όπου γίνονται σημεία και τέρατα σε αγωνιστικό και εξωαγωνιστικό επίπεδο εδώ και τόσα χρόνια.

ΥΓ. Ο κύριος Ομπράντοβιτς, παρά την αναμφισβήτητη προπονητική του αξία, έμαθε φέτος πως είναι δύσκολο να προσπαθείς να κάνεις τον μάγκα μόνο με τις δικές σου δυνάμεις. Φέτος με την πάμπλουτη Φενερμπαχτσέ, παρά το υψηλό μπάτζετ, το ισχυρό ρόστερ και την δύναμη του τουρκικού χορηγού της Ευρωλίγκας, κατάφερε να κάνει μια τρύπα στο νερό. Γιατί όταν η ομάδα του δεν απολαμβάνει την σκανδαλώδη ασυλία που απολάμβανε ο ΠΑΟ εντός και εκτός συνόρων καθ' όλη τη διάρκεια της παρουσίας του στον πράσινο πάγκο, τα τρόπαια δεν έρχονται τόσο εύκολα...

Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

Το σκάνδαλο με τις κλειστές εξέδρες στο ΣΕΦ

Μεγάλος λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια για το ΣΕΦ, με τους οπαδούς του Ολυμπιακού να διαμαρτύρονται και να αναρωτιούνται για το θέαμα των κλειστών πτυσσόμενων κερκίδων στα δύο πέταλα του γηπέδου. Μπορεί το ΣΕΦ να μην γεμίζει στα παιχνίδια της Α1 και της Ευρωλίγκας, με λίγες εξαιρέσεις, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία γιατί όταν θέλει ο κόσμος να γεμίσει το γήπεδο, κάποιοι επιμένουν να κρατούν μερικές χιλιάδες θέσεις εκτός. Η σύγκριση της παλιάς και της νέας εικόνας του ΣΕΦ στις παρακάτω φωτογραφίες, μόνο θλίψη προκαλούν.

Όσοι πήγαιναν στο ΣΕΦ την δεκαετία του 1990, θυμούνται τις ξύλινες πτυσσόμενες εξέδρες που βρίσκονταν γύρω από το παρκέ. Τότε το παλατάκι του Φαλήρου χωρούσε περίπου 15.000 καθήμενους. Οι ξύλινες εξέδρες μάλιστα μπορούσαν να αφαιρεθούν και να αντικατασταθούν από κερκίδες με καθίσματα, όπως γινόταν σε μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις. Το γήπεδο μπορούσε, ανάλογα με την διαμόρφωση των πτυσσόμενων και την εκμετάλλευση του άφθονου ελεύθερου χώρου περιμετρικά του παρκέ, να φιλοξενήσει ακόμα και 17.000 κόσμο, όπως είχε γίνει στο Ευρωμπάσκετ του 1987, στη μεγάλη νίκη της Εθνικής Ελλάδος.

Το ΣΕΦ έκλεισε από το 2002 μέχρι τις αρχές του 2004 για ανακαίνιση, εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Έκτοτε τοποθετήθηκαν οι πτυσσόμενες που υπάρχουν μέχρι σήμερα, μικρότερες σε σχέση με αυτές που είχαν τοποθετηθεί παλιότερα για άλλες μεγάλες διοργανώσεις. Ο Ολυμπιακός επιστρέφει το 2004 στο ΣΕΦ και τα πρώτα χρόνια το γήπεδο παραμένει με την διαμόρφωση των Ολυμπιακών Αγώνων. Κάπου εκεί και για... λόγους ασφαλείας (μάλλον σε αγώνα με την βαζέλα) η αστυνομία αποφασίζει να διατηρηθούν μόνο οι πτυσσόμενες από την πλευρά της φυσούνας και μπροστά από τις VIP θέσεις, κλείνοντας αυτές στα πέταλα που δεν ξανάνοιξαν ποτέ από τότε. Αυτές που έκλεισαν ήταν και οι πλέον απομακρυσμένες από το παρκέ, οπότε το επιχείρημα της ασφάλειας δεν έχει καμία λογική.

Κάπως έτσι οι χωρητικότητα του γηπέδου μειώθηκε γύρω στις 12.000, με την ΚΑΕ κατά καιρούς να προχωρά σε καινοτομίες, όπως η τοποθέτηση δύο αντιαισθητικών κερκίδων δεξιά και αριστερά του παρκέ οι οποίες δεν διατηρήθηκαν πολύ, αλλά και με την τοποθέτηση ακριβών θέσεων στα όρια του αγωνιστικού χώρου, αλά ΝΒΑ. Το θέμα είναι ένα. Οι πλαϊνές πτυσσόμενες του ΣΕΦ είναι μονίμως κλειστές και σε παιχνίδια με μεγάλη ζήτηση δεν μπορεί να φιλοξενηθεί ο μέγιστος δυνατός αριθμός θεατών. Θέμα ασφάλειας δεν τίθεται, αφού όπως αναφέρθηκε οι συγκεκριμένες πτυσσόμενες είναι μακριά από τον αγωνιστικό χώρο. Αλλά για ποια ασφάλεια μιλάμε στα παιχνίδια της Α1 όπου πάει λίγος κόσμος, εκτός από τα ντέρμπι με τον ΠΑΟ, όπου κλείνουν όλες σχεδόν οι πτυσσόμενες τα τελευταία χρόνια; Για ποια ασφάλεια μιλάμε στα παιχνίδια της Ευρωλίγκας, όπου δεν έχουν παρατηρηθεί έκτροπα; 

Και σε τελική ανάλυση, σε ποιο άλλο γνωστό γήπεδο της Ευρώπης κλείνουν οι κερκίδες για λόγους ασφάλειας; Στο ΟΑΚΑ οι υπεύθυνοι του γηπέδου και της πράσινης ΚΑΕ αφήνουν ανεξέλεγκτα να μπαίνει όποιος θέλει μέσα στο γήπεδο σε κρίσιμα παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη, ακόμα και χωρίς εισιτήριο, για να δημιουργούν τις συνθήκες ζούγκλας για τις οποίες περηφανεύονται και όλα αυτά με την ανοχή της αστυνομίας και της εκάστοτε διοργανώτριας αρχής. Στο ΣΕΦ γιατί υπάρχει αυτή η μόνιμη και ελεεινή απαγόρευση του ανοίγματος όλων των πτυσσόμενων; Γιατί η ομάδα να μην εκμεταλλεύτεται όλη τη χωρητικότητα του γηπέδου είτε γεμίζει είτε όχι; Οι παρακάτω εικόνες μιλούν από μόνες τους για το πως ήταν το ΣΕΦ με παλιές κερκίδες και πως το έχουν καταντήσει σήμερα.

Για το Ευρωμπάσκετ του 1987, τοποθετήθηκαν πτυσσόμενες κερκίδες με πλαστικά καθίσματα που έφερναν τον κόσμο πιο κοντά από ποτε στο παρκέ, όπως φαίνεται και από τις εικόνες με το γήπεδο γεμάτο.



 

Για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μπάσκετ το 1998, νέες εξέδρες με πλαστικά καθίσματα αντικαθιστούν τις ξύλινες. Και πάλι η εικόνα του γηπέδου είναι φοβερή.



Φωτογραφία από παλιότερο αγώνα του Ολυμπιακού, με όλες τις ξύλινες εξέδρες στις θέσεις τους.


Το ΣΕΦ μετά την ανακαίνιση για το 2004, με τις καινούριες και μικρότερες πτυσσόμενες κερκίδες που υπάρχουν μέχρι σήμερα. Τουλάχιστον εκεί είναι όλες στη θέση τους.

  

 

Και η εικόνα του ΣΕΦ όπως το έχουν καταντήσει σήμερα. Όπως φαίνεται και εδώ, μόνο οι πτυσσόμενες πάνω και κάτω από το παρκέ μένουν ανοιχτές, δημιουργώντας ένα άχαρο θέαμα.

 

  

  

Ακόμα τραγικότερο, όταν στα παιχνίδια με την βαζέλα κλείνουν και τις πτυσσόμενες δίπλα από την φυσούνα. Και αν αυτό γίνεται μόνο για τα συγκεκριμένα παιχνίδια (αντίστοιχα τις κλείνουν και στο ΟΑΚΑ όποτε το κρίνουν απαραίτητο...), γιατί στα υπόλοιπα παιχνίδια της Α1 και της Ευρωλίγκας δεν ανοίγουν όλες;

  

 

Η σύγκριση μόνο μελαγχολία μπορεί να φέρει σε όποιον οπαδό του Ολυμπιακού έζησε τις παλιές ένδοξες στιγμές του μονίμως γεμάτου ΣΕΦ, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να προκαλεί ντροπή στους υπεύθυνους για αυτή την κατάσταση στην ιστορική έδρα του Ολυμπιακού.

Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Η πράσινη μπόχα πνίγει και την Euroleague που απειλεί τον ΠΑΟ

Τελικά ο ΠΑΟ όπου και να παίζει, σε οποιοδήποτε άθλημα και σε οποιαδήποτε διοργάνωση, δεν παύει να μεταφέρει αυτή τη μπόχα που έχει από την πρώτη μέρα της ζωής του. Είναι κάτι το αναπόφευκτο. Και αν αυτό είναι γνωστό στο ποδόσφαιρο σε Ελλάδα και Ευρώπη εδώ και δεκαετίες, στο μπάσκετ τουλάχιστον τις τελευταίες δύο δεκαετίες η μπόχα του ξεχείλισε στην Ελλάδα και πλέον έχει αρχίσει να ενοχλεί και την Euroleague.

Η Euroleague δεν θα τους ανεχτεί για πολύ ακόμα και τους προειδοποιεί επίσημα πια

Η ανακοίνωση για την ποινή του ΠΑΟ
Στις 16 Απριλίου 2013, ο Ανεξάρτητος Πειθαρχικός Δικαστής της Ευρωλίγκας με επίσημη ανακοίνωση επέβαλλε πρόστιμο 150.000 ευρώ στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και την ΚΑΕ ΠΑΟ για τις δηλώσεις του για την διαιτησία μετά τον πρώτο αγώνα των πλέι οφ με την Μπαρτσελόνα, όπου οι πράσινοι ηττήθηκαν με 72-70 στην Βαρκελώνη. Όπως αναφέρει η ανακοίνωση που μπορείτε να διαβάσετε εδώ, το πρόστιμο επιβλήθηκε επειδή ο Γιαννακόπουλος θεωρήθηκε πως δυσφήμισε το άθλημα και την διοργάνωση, περιφρονώντας τις αξίες του αθλήματος και του ευ αγωνίζεσθαι, μη δείχνοντας σεβασμό σε όσους εμπλέκονται στην κορυφαία μπασκετική διοργάνωση της Ευρώπης, προκαλώντας ζημιά και καταστρέφοντας το ίματζ της Ευρωλίγκας.

Στην ανακοίνωση αναφέρεται επίσης ότι για την απόφαση αυτή λήφθηκαν υπόψη οι επαναλαμβανόμενες παραβάσεις εσωτερικών κανονισμών της Ευρωλίγκας από τον ΠΑΟ κατά το παρελθόν, παρά τα πρόστιμα που του έχουν επιβληθεί κατά καιρούς και τις προειδοποιήσεις που του έχουν γίνει. Καταλήγει δε ότι αν τέτοιου είδους παραβάσεις συνεχιστούν και στο μέλλον, ο δικαστής δεν θα διστάσει να επιβάλει σκληρότερες ποινές, κάνοντας αναφορά ακόμα και σε προσωρινό ή μόνιμο αποκλεισμό του ΠΑΟ από την διοργάνωση!

Και μάλιστα όλα αυτά έρχονται λίγες μέρες μετά το μικρότερο πρόστιμο που επιβλήθηκε στον ΠΑΟ για την ζούγκλα του ΟΑΚΑ στον τελευταίο αγώνα του Top 16 με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, μετά τον οποίο άνθρωποι των Ρώσων διαμαρτυρήθηκαν για τις συνθήκες που αντιμετώπισαν με τα ιπτάμενα αντικείμενα σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Κάτι το οποίο αντιμετωπίστηκε με ειρωνία όπως πάντα από τους ανθρώπου τις πράσινης ΚΑΕ, οι οποίοι δεν δέχονται προφανώς καμία υπόδειξη και δεν δείχνουν καμία διάθεση προς συμμόρφωση των ίδιων και των οπαδών τους.

Τι σημαίνει αυτό

Εν ολίγοις η Ευρωλίγκα κατηγορεί εμμέσως πλην σαφώς για έλλειψη ήθους της ΚΑΕ ΠΑΟ και μάλιστα κατ' επανάληψη. Αυτή η έλλειψη ήθους και σεβασμού προς την διοργάνωση, τους ανθρώπους της και το άθλημα εν γένει, προκαλούν ζημιά στο προϊόν που ονομάζεται Ευρωλίγκα. Γιατί η Ευρωλίγκα είναι ένα πανάκριβο προϊόν με τηλεοπτική κάλυψη σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, σε ΗΠΑ, Καναδά, Νότια Αμερική, Ασία και Αφρική, με τεράστιους χορηγούς, μεγάλους μπασκετικούς συλλόγους, τεράστια συμβόλαια και παράγοντες που δαπανούν τεράστια ποσά. Και φυσικά οι άνθρωποι που εμπλέκονται σε αυτό το πανάκριβο προϊόν, τη μεγαλύτερη μπασκετική διοργάνωση του κόσμου μετά το NBA, δεν είναι διατεθιμένοι να ανεχτούν κανέναν ΠΑΟ που το δυσφημίζει κατ' επανάληψη εντός ή εκτός γηπέδων. 

Η λάσπη είναι σύνηθες φαινόμενο στην Ελλάδα από τον τύπο και τους παράγοντες, αλλά στην Ευρώπη δεν θα κάτσουν να ακούσουν κανέναν Γιαννακόπουλο να δυσφημίζει με τα όσα λέει τη διοργάνωση. Αυτό που λέει στην ουσία η Ευρωλίγκα, είναι ότι σε όποιον δεν αρέσει σηκώνεται και φεύγει από αυτή. Ας πάει στην Αδριατική Λίγκα, ας μείνει στις εγχώριες διοργανώσεις, ας πάει στην Ασία ή στο NBA. Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μην καταστρέφει την φήμη της διοργάνωσης το κάθε μαστουρωμένο ξόανο με δείκτη ήθους υπό του μηδενός, χαρακτηριστικό άλλωστε ολόκληρης της οικογένειάς του.

Εδώ οι διαιτητές με την βοήθεια του χρονομέτρου υποχρέωσαν σε άδικη ήττα τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ από την Σιένα με 72-74 στο Top 16. Κανένας Αγγελόπουλος δεν βγήκε να κατακρίνει την Ευρωλίγκα δημόσια. Αντιθέτως κυνήγησαν την δικαίωση μέσω της επίσημης και επιβεβλημένης οδού, φτάνοντας μέχρι το CAS, δεν δικαιώθηκαν και η ιστορία τελείωσε. Κατάπιαν την αδικία, δεν δυσφήμισαν κανέναν και συνέχισαν παρά το γεγονός ότι αυτή η άδικη ήττα παραλίγο να στερούσε από τον πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακό και την ίδια την πρόκριση στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας 2012-13. Για να μην αναφερθούμε στους περσινούς αγώνες του Ολυμπιακού στο φάιναλ φορ, όπου οι ερυθρόλευκοι αντιμετώπισαν σφαγιαστική διαιτησία και στον ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα και στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ. Το αουτσάιντερ μπορεί να κατάφερε να κερδίσει τις πάμπλουτες και πολυδιαφημισμένες ομάδες φαβορί και να πάρει τον τίτλο κόντρα στην διαιτησία και τα προγνωστικά, αλλά και να μην το είχε καταφέρει είναι σίγουρο πως κανένας Αγγελόπουλος δεν θα έβγαινε να κράξει την Ευρωλίγκα. Αυτό ονομάζεται διαφορά ήθους.

Η χρόνια ανοχή της Ευρωλίγκα και ο ρόλος του Βασιλακόπουλου

Για όλα αυτά βέβαια δεν φταίει μόνο η ΚΑΕ ΠΑΟ και τα καθάρματα που την διοικούν τόσες δεκαετίες, αλλά φταίει και η Ευρωλίγκα. Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, πρώην παίκτης του βάζελου και... μέγας παράγοντας του ελληνικού μπάσκετ (που το κατέστρεψε σε συλλογικό επίπεδο) αλλά και του ευρωπαϊκού, φρόντισε με την χρόνια επιρροή του και με τη θητεία του ως πρόεδρος της FIBA Europe να μετατρέψει την Ευρωλίγκα σε πράσινη παράγκα, για χάρη της παλιάς του ομάδας και των κολλητών του Παύλο και Θανάση Γιαννακόπουλο. Η δύναμή του ήταν τεράστια, αλλά και τα υπόλοιπα μεγάλα κεφάλια του ευρωπαϊκού μπάσκετ τον υπάκουαν ευλαβικά επί χρόνια, γιατί οι Γιαννακόπουλοι έταζαν λαγούς με πετραχείλια και δαπανούσαν μεγάλα ποσά που σίγουρα χρειαζόταν η Ευρωλίγκα για να προωθήσει το προϊόν της.

Αυτό είναι το λάθος της Ευρωλίγκας. Τόσα χρόνια τους ανέχτηκε. Τόσα χρόνια ο ΠΑΟ απολάμβανε την πλήρη εύνοια της Ευρωλίγκα. Η Ευρωλίγκα είναι αυτή που τους επιτρέπει επανειλημμένα στα κρίσιμα παιχνίδια να γεμίζουν το ΟΑΚΑ με 20.000 κόσμο, σε ένα γήπεδο των 18.500 περίπου θέσεων. Γιατί στα κρίσιμα παιχνίδια της Ευρωλίγκα (για τα εγχώρια ντέρμπι δεν τίθεται καν θέμα), οι άνθρωποι της πράσινης ΚΑΕ και του ΟΑΚΑ επιτρέπουν ακόμα και στους περαστικούς να μπουν στο γήπεδο χωρίς εισιτήριο, αν όχι από την αρχή του αγώνα, λίγα λεπτά μετά. Έτσι κάνουν τα ρεκόρ προσέλευσης, έτσι καυχιούνται για το υπερπλήρες γήπεδο, τη στιγμή που η Ευρωλίγκα το ανέχεται και με θράσος έχει δημοσιεύσει πολλές φορές ότι κάποιο αγώνα τον παρακολούθησε 20.000 κόσμος, ενώ τα εισιτήρια που είχαν εκδοθεί ήταν 18.000. Πως γίνεται αυτό κυρία Ευρωλίγκα; Και όλα αυτά τη στιγμή που στο ΣΕΦ έχουν επιβάλλει σκανδαλωδώς τη μείωση της χωρητικότητάς του με το μόνιμο κλείσιμο των περισσότερων πτυσσόμενων κερκίδων.

Αντίστοιχα, με τις ευλογίες της Ευρωλίγκας, ο ΠΑΟ απολαμβάνει τόσα χρόνια την διαιτητική εύνοια όταν χρειάζεται. Γιατί τελικά, εκείνη η συγνώμη που είχε πει στη Μπαρτσελόνα η FIBA το 1996 για το κλεμμένο ευρωπαϊκό που δόθηκε στον ΠΑΟ, δεν σήμαινε τίποτα απολύτως για τη συνέχεια της πράσινης παράγκας στην Ευρώπη. Είναι πάρα πολλές οι φορές που οι αντίπαλες ομάδες έχουν φωνάξει για την διαιτησία σε αγώνα με τον ΠΑΟ που έχει κρίνει είτε ένα καλύτεορ πλασάρισμα, είτε το πλεονέκτημα έδρας, είτε απλά τη νίκη, είτε και την ίδια την πρόκριση. Κάποιοι ίσως να πέφτουν από τα σύννεφα, αλλά οι εγχώριες εφημερίδες, τα κανάλια και όλοι οι ελεεινοί αθλητικοί δημοσιογράφοι, δεν έδωσαν ποτέ σημασία σε αυτά. Η δουλειά τους ήταν άλλωστε να αποθεώνουν τους πράσινους σε κάθε πέτσινη νίκη και σε κάθε πέτσινο τίτλο σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Η βαζέλα έχει παρεξηγήσει τα πράγματα

Όπως είναι φυσικό μετά από όλα αυτά, οι άνθρωποι της ΚΑΕ ΠΑΟ έχουν καλομάθει στην εύνοια παντός είδους σε Ελλάδα και Ευρώπη και οτιδήποτε άλλο τους εξοργίζει. Πιστεύουν ότι αυτά που σφυρίζουν τα κοράκια υπέρ τους τόσα χρόνια στο ελληνικό πρωτάθλημα και κύπελλο είναι ο κανόνας. Τα βήματα, τα φάουλ και όλες οι παραβάσεις που δεν δίνονται στην Ελλάδα εις βάρος τους, χαρίζοντάς τους τίτλους, τα φτυσίματα του Διαμαντίδη στους αντιπάλους, οι τραυματισμοί αντίπαλων παικτών στο ΟΑΚΑ από τους ανεκδιήγητους οπαδούς τους, οι τραμπουκισμοί των προέδρων τους που κατεβαίνουν στο παρκέ και απειλούν την ώρα του αγώνα τους διαιτητές, όλα αυτά που στην Ελλάδα μένουν ατιμώρητα και παραβλέπονται συστηματικά από τα πουλημένα ΜΜΕ που τους αποθεώνουν καθημερινά, όλη αυτή η ζούγκλα που έχουν δημιουργήσει στην Ελλάδα, πιστεύουν ότι είναι το μπάσκετ.

Όχι! Αυτό είναι το κακοποιημένο μπάσκετ που έχουν επιβάλλει στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της πέτσινης δυναστείας τους. Είναι το κακοποιημένο μπάσκετ που ο Βασιλακόπουλος και η παρέα του έχουν επιβάλλει τόσα χρόνια στην Ευρωλίγκα. Αυτή η ανοχή των πάντων και η συνήθεια που έγινε λατρεία για την βαζέλα, τους κάνει να βγαίνουν από τα ρούχα τους όταν η διαιτησία σφυρίζει μόνο 60-40 υπέρ τους. Κάπως έτσι αμφιβητούν τους πάντες και τα πάντα, όταν δεν είναι αυτοί οι νικητές, απαξιώνοντας οποιαδήποτε ομάδα, οποιονδήποτε αντίπαλο, οποιαδήποτε διοργάνωση και οποιοδήποτε άθλημα. Αυτό άλλωστε είναι βαθιά περασμένο στο πράσινο DNA. Και αν νομίζουν ότι επειδή πήραν τα ευρωπαϊκά, τα μισά τουλάχιστον από τα οποία είναι πέτσινα, πρέπει να τους προσκυνούν όλοι, κάνουν λάθος. Και αν νόμιζαν ότι η Ευρωλίγκα θα είναι πάντα παραμάγαζό τους, όπου θα αμφισβητούν με αναίδεια όποιον τολμήσει και τους υψώσει ανάστημα, επίσης κάνουν λάθος.

Αυτό που ήθελαν το κατάφεραν με τη Μπαρτσελόνα

Τελικά μπορεί να επιβλήθηκε πρόστιμο στον ΠΑΟ για τις φωνές του πρώτου αγώνα στη Βαρκελώνη, όπου η διαιτησία τους έπαιξε 50-50 και δεν τους έδωσε τα σφυρίγματα που έχουν συνηθίσει να παίρνουν από τα εγχώρια και αλλοδαπά κοράκια, αλλά το κέρδος τους το είχαν και αυτό τους ενδιαφέρει. Στο επόμενο παιχνίδι στη Βαρκελώνη η διαιτησία ήταν καθ' όλα φιλική προς τον ΠΑΟ που κατάφερε να κάνει το μπρέικ με 66-65, ενώ στον τρίτο αγώνα του ΟΑΚΑ οι διαιτητές σφύριζαν πολύ... φυσιολογικά υπέρ των γηπεδούχων και έτσι οι πράσινοι έκαναν το 2-1 επί της Μπαρτσελόνα με 65-63. Η επιτυχία αυτής της τακτικής άλλωστε είναι πρόσφατη από τον τελικό κυπέλλου με τον Ολυμπιακό δύο μήνες πριν, όταν έσκουξαν για την διαιτησία στο παιχνίδι πρωταθλήματος στο ΣΕΦ (επειδή απλά τους έπαιξε 50-50), με αποτέλεσμα τα κοράκια να μεταμορφωθούν και να τους δώσουν με περίσσιο θράσος το δεύτερο συνεχόμενο πέτσινο κύπελλο με αντίπαλο τον Ολυμπιακό λίγες μέρες μετά.

Η Μπάρτσα βέβαια αφού έκανε πάρτι στο τέταρτο παιχνίδι στο ΟΑΚΑ και ξαναπήρε το πλεονέκτημα, τους καθάρισε στο πέμπτο παιχνίδι στη Βαρκελώνη με 64-53. Πάλι τους έφταιγε η διαιτησία που τόλμησε να δώσει τρία φάουλ στον Διαμαντίδη στο πρώτο δεκάλεπτο (μόνο το τρίτο ήταν αυστηρό), με τον Διαμαντίδη να απολαμβάνει την κλασική ασυλία στον υπόλοιπο αγώνα. Βάζελος, μια ομάδα ποτισμένη με τη νοοτροπία του δεύτερου γενικά σαν σύλλογος, που όμως δεν έχει μάθει ακόμα να χάνει σε κανένα άθλημα και πάντα κατηγορεί κάποιον άλλον για τις αποτυχίες της. Και αν δεν οφείλουν να πουν μπράβο σε κανέναν αντίπαλό τους, δεν τους έχουμε δει ποτέ να το βουλώνουν και να διατηρούν τουλάχιστον την αξιοπρέπεια που τους έχει απομείνει. Πραγματική δυστυχία!

Το αίσχος της ΕΡΤ και της NOVA

Μέγας χορηγός βέβαια στην πράσινη αλαζονία είναι τα κανάλια που δυστυχώς μεταδίδουν τους αγώνες της Ευρωλίγκας, η κρατική ΕΡΤ και η συνδρομητική NOVA. Όποιος μη βάζελος έχει τύχει να παρακολουθήσει περιγραφές αγώνων του ΠΑΟ στην Ευρωλίγκα, έχει σιχαθεί την συνεχή μεροληψία με την οποία αντιμετωπίζονται οι πράσινοι. Πασίγνωστος ο ρόλος του Χατζηγεωργίου, ο οποίος περιγράφει τους αγώνες ως κλασικός οπαδός των πρασίνων, χωρίς ίχνος αμεροληψίας, αμφισβητώντας χωρίς υπερβολή τα μισά σφυρίγματα των διαιτητών εις βάρος του ΠΑΟ και ειρωνευόμενος απροκάλυπτα οποιονδήποτε αντίπαλο παίκτη ή προπονητή της αντίπαλης ευρωπαϊκής ομάδας διαμαρτυρηθεί. Παρόμοια αντιμετώπιση και από τον Συρίγο, με το γνωστό του αλαζονικό ύφος του παντογνώστη, κλασικός αντιολυμπιακός και κολλητός φίλος των Γιαννακόπουλων, αμφισβητεί τους πάντες και τα πάντα όταν πρόκειται για την καταξίωση του ΠΑΟ. Κάπως έτσι παρασύρουν τους βάζελους τηλεθεατές και δημιουργούν πλήθη εξαγριωμένων οπαδών που διαμαρτύρονται επειδή δεν πήραν από την διαιτησία αυτό που έχει συνηθίσει ο κάθε Χατζηγεωργίου και ο κάθε Συρίγος.

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι αυτή είναι η πάγια τακτική των σπίκερ όταν μια ελληνική ομάδα παίζει με ξένη, αλλά δεν είναι έτσι και δεν πρέπει να είναι. Οι αγώνες του Ολυμπιακού πάντα μεταδίδονται με σχετική αντικειμενικότητα, χωρίς να προσπαθούν να αμφιβητήσουν τις διαιτητικές αποφάσεις και να απαξιώσουν κανέναν, πολλές φορές ξεχνώντας ότι θα πρέπει να υπερασπιστούν την ελληνική ομάδα έστω διακριτικά. Η τακτική της πλήρους απαξίωσης των πάντων ακολουθείται ευλαβικά μόνο στους αγώνες του ΠΑΟ και ειδικά μετά τις πρόσφατες ανακοινώσεις-απειλές της πράσινης ΚΑΕ προς τα δύο κανάλια, υποδεικνύοντάς τους εμμέσως πλην σαφώς ότι πρέπει να μεταδίδουν τους αγώνες του ΠΑΟ φορώντας πράσινα γυαλιά γιατί είναι ελληνική ομάδα, οι περιγραφές των αγώνων έχουν γίνει προκλητικές. Η πράσινη ΚΑΕ έχει συνηθίσει στο γλείψιμο από τα ΜΜΕ και δεν διστάζει να ζητήσει απροκάλυπτα την αλλοίωση της δημοσιογραφικής ηθικής όποιου ακόμα αντιστέκεται.

Βέβαια όταν ακούς τον... αντικειμενικό Συρίγο, πάνω στο γνωστό παραλήρημά του για τη νίκη της αγαπημένης του βαζέλας στην Βαρκελώνη, να καλεί με θράσος 20 και 25 χιλιάδες κόσμο στο ΟΑΚΑ των 18.000 θέσεων, τι άλλο να περιμένεις. Δηλαδή κάλεσε τους βάζελους να κάνουν ντου στο ΟΑΚΑ έστω και χωρίς εισιτήριο για να ηδονιστεί ο ίδιος, αδιαφορώντας για την χωρητικότητα του γηπέδου, για τα εκδοθέντα εισιτήρια και για την ασφάλεια των θεατών. Α ναι δεν τον εννοούσε... Και μετά, επειδή οι 25.000... προσκλήσεις φάνηκαν λίγες, οι βαζελογράφοι των γνωστών "αντικειμενικών" σάιτ άρχισαν να διαδίδουν ότι στο ΟΑΚΑ βρέθηκαν 30.000 άτομα (δεν ισχύει σε καμία περίπτωση βέβαια, αφού το ΟΑΚΑ δεν έχει μεγάλο κενό χώρο όπως πχ το ΣΕΦ για να χωρέσει τόσο κόσμο, εκτός αν ο κάθε θεατής κουβαλούσε στην πλάτη του άλλον ένα). Το μόνο που μας μένει λοιπόν είναι να γελάσουμε, αφού κάθε χρόνο ανακαλύπτουν νέο ρεκόρ προσέλευσης στο ΟΑΚΑ, μερικές χιλιάδες πάνω από το προηγούμενο. Άρα να μην μας προκαλέσει εντύπωση αν στο μέλλον σε αντίστοιχο αγώνα γράψουν ότι πήγε 40 ή 50 χιλιάδες κόσμος. Έτσι γουστάρουν, έτσι κάνουν, αφού με παραμύθια ο Χατζηγεωργίου, ο Συρίγος και ο κάθε... αντικειμενικός βαζελογράφος φτιάχνουν ρεκόρ και ότι άλλο θέλουν με την φαντασία τους και προσπαθούν να πείσουν και τον κόσμο. 

Εν κατακλείδει...

...η ανακοίνωση της τιμωρίας του ΠΑΟ από την Ευρωλίγκα βγάζει επιτέλους στην φόρα όλη την πράσινη σαπίλα και του μπασκετικού ΠΑΟ. Η Ευρωλίγκα δεν θα τους ανεχτεί για πολύ πλέον. Η ειδική μεταχείριση παρατράβηξε και σε λίγο θα αρχίσουν να τους σιχαίνονται και στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ήδη υπάρχουν σκόρπια δείγματα από οπαδούς ομάδων που έχουν σφαγιαστεί για χάρη του ΠΑΟ κατά καιρούς.

Οι εγχώριοι μασώνοι του μπάσκετ ήθελαν να προβάλλουν τον ΠΑΟ ως τη μόνη ελληνική ομάδα που έχει επιτυχίες στην Ευρώπη αδιαφορώντας για όλες τις υπόλοιπες ομάδες, γι' αυτό και όταν δυνάμωσε ο Ολυμπιακός προσπάθησαν και πάλι να τον αφανίσουν. Ήθελαν τον ΠΑΟ να παίρνει μονίμως τα πρωταθλήματα στους τελικούς με αντίπαλο το Μαρούσι χωρίς αντίσταση (όπως το 3-0 στις νίκες στους τελικούς του 2004) και τα κύπελλα με αντίπαλο το Ρέθυμνο (όπως το 87-48 στον τελικό του 2007), ομάδες συμπαθείς με αγάπη για το μπάσκετ και προσφορά στο άθλημα, αλλά ταυτόχρονα ομάδες που δεν μπορούν να αγωνίζονται σε κορυφαίο επίπεδο. Πρσπάθησαν πολύ να μετατρέψουν τον ΠΑΟ σε ανίκητο δυνάστη που θα αυξήσει τη μάζα των οπαδών του και θα καθηλώνει τους Έλληνες στους τηλεοπτικούς δέκτες όταν παίζει στην Ευρώπη, κάτι σαν την Εθνική Ελλάδος ή τον Άρη της δεκαετίας του '80. Απέτυχαν όμως. Κανένας άλλος δεν συγκινήθηκε πέρα από τους βάζελους, γιατί όλοι οι υπόλοιποι μπασκετικοί φίλαθλοι είχαν γυρίσει την πλάτη στο μπάσκετ, ακόμα και οι οπαδοί του Ολυμπιακού, ο οποίος την δεκαετία του '90 δημιούργησε ένα τεράστιο μπασκετικό κοινό που γέμιζε το ΣΕΦ ακόμα και με την τελευταία ομάδα της Α1.

Αφού λοιπόν απέτυχαν, καλό θα είναι οι εκπρόσωποι της πράσινης σαπίλας να αφήσουν όσους αγαπούν το μπάσκετ να παρακολουθούν τουλάχιστον την Ευρωλίγκα χωρίς την έντονη οσμή της πράσινης μπόχας. Ας σεβαστούν τους εαυτούς τους, τους οπαδούς τους και τους Έλληνες φιλάθλους που έχουν την τύχη να ζουν σε μία χώρα που έχει δώσει αμέτρητες χαρές στο μπάσκετ τόσο μέσω της Εθνικής όσο και μέσω των ελληνικών συλλόγων.

Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

1987-88: Η πορεία του ΠΑΟ με εκφοβισμό διαιτητών με Οσέρ και δωροδοκία (;) της Χόνβεντ

Ο ΠΑΟ φτάνει μέχρι τα προημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ της περιόδου 1987-88, αλλά και σε αυτή την πράσινη πορεία γίνονται όργια που δυστυχώς δεν αποδεικνύονται ποτέ. Αλλά κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι ότι και εδώ υπάρχουν δηλώσεις περί εκφοβισμού διαιτητών και υπόνοιες για... μεταγραφική δωροδοκία αντιπάλου. Ο Βαρδινογιάννης εκείνη την εποχή κάνει ότι μπορεί στο παρασκήνιο για να πάρει τα σκήπτρα στην Ελλάδα, αλλά εκτός αυτού απλώνει τα πλοκάμια του και στην Ευρώπη με σκοπό την ευρωπαϊκή καταξίωση του ΠΑΟ.

Ο Βαρδινογιάννης εκβιάζει με περίστροφο τους διαιτητές με Οσέρ

Γκι Ρου
Τον Σεπτέμβριο του 1987 και στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, ο ΠΑΟ αντιμετωπίζει την γαλλική Οσέρ η οποία είναι μετριότατη εκείνη την περίοδο. Οι πράσινοι κερδίζουν τους Γάλλους με 2-0 στην Αθήνα και θέτουν τις βάσεις για την πρόκριση, ωστόσο υπάρχουν έντονα παράπονα της Οσέρ για την διαιτησία, η οποία έδωσε ρεσιτάλ ανάποδων σφυριγμάτων υπέρ του ΠΑΟ. Παρόλα αυτά, εκείνο που θα προκαλέσει πάταγο είναι η δήλωση του επί 26 συναπτά έτη μέχρι τότε προπονητή της Οσέρ, Γκι Ρου, ότι ο Βαρδινογιάννης είχε εισβάλλει με περίστροφο στα αποδυτήρια των διαιτητών.

Το θέμα θάβεται με την πάροδο του χρόνου από τους πουλημένους δημοσιογράφους του βαζελοκεντρικού κατεστημένου των ΜΜΕ, που κάνουν σαν να μη θυμούνται την δήλωση του Γκι Ρου, αλλά η αλήθεια είναι αυτή και δεν αλλάζει. Μάλιστα ο Βαρδινογιάννης προερχόταν από ποινή αποκλεισμού δύο ετών από τα γήπεδα που του είχε επιβάλλει η ΟΥΕΦΑ, μετά τον ξυλοδαρμό του διαιτητή σε αγώνα του ΠΑΟ με την Τορίνο το 1985. Και τότε άπαντες προσπάθησαν να κουκουλώσουν το θέμα, αλλά δεν τα κατάφεραν, σε αντίθεση με την περίπτωση του περιστρόφου που δεν αποδείχτηκε ποτέ. Η δήλωση του Γκι Ρου είναι αρκετή όμως και το περιστατικό πρωτόγνωρο τουλάχιστον για ευρωπαϊκούς αγώνες ελληνικών ομάδων. Στη ρεβάνς η Οσέρ θα νικήσει με 3-2, αλλά ο ΠΑΟ θα πάρει την πρόκριση.

Στον δεύτερο γύρο ο ΠΑΟ θα αποκλείσει τη Γιουβέντους, η οποία διανύει μια κακή περίοδο. Είναι γεγονός πως η Μεγάλη Κυρία μερικές αγωνιστικές πριν από την ολοκλήρωση του ιταλικού πρωταθλήματος βρισκόταν πιο κοντά στη ζώνη του υποβιβασμού παρά στις πρώτες θέσεις. Οι πράσινοι την κερδίζουν στην Αθήνα με 1-0 και προκρίνονται παρά την ήττα τους με 3-2 στο Τορίνο, χάρη στα εκτός έδρας γκολ. Πολλά οφείλουν και στην τύχη, με τη βοήθεια της οποίας απέφυγαν να φάνε τουλάχιστον άλλο ένα γκολ στην Ιταλία που θα σηματοδοτούσε και τον αποκλεισμό τους.

Ο διασυρμός στην Ουγγαρία και η... αδιαφορία της Χόνβεντ στην Αθήνα

Στον τρίτο γύρο ο ΠΑΟ αντιμετωπίζει την ουγγρική Χόνβεντ, η οποία είναι ισχυρή στην Ουγγαρία αλλά δεν ξεφεύγει από τον γενικότερο μαρασμό στον οποίο έχει περιέλθει το ουγγρικό ποδόσφαιρο. Παρόλα αυτά, η Χόνβεντ ταπεινώνει τον ΠΑΟ στη Βουδαπέστη και τον κερδίζει με 5-2. Ένα σκορ κολακευτικό για τους πράσινους, οι οποίοι βρίσκονται μόλις στο 61' να ηττώνται με 5-0. Δύο γκολ του Σαραβάκου στο 65' και στο 88' θα περιορίσουν το μέγεθος της - ούτως ή άλλως - βαριάς ήττας κόντρα στη ροή του αγώνα, αφού ο ΠΑΟ στην ουσία απέφυγε ως συνήθως έναν διασυρμό ρεκόρ σε ευρωπαϊκό αγώνα.

Η αποστολή του τριφυλλιού στον επαναληπτικό είναι δύσκολη, αν και απέναντί τους δεν έχουν κανένα μεγαθήριο, καθώς πρέπει να κερδίσουν με τρία γκολ διαφορά και πάνω για να προκριθούν. Αντί για έναν αγώνα όπου θα πέφτουν κορμιά, όσοι παρακολούθησαν τον αγώνα έγιναν μάρτυρες μιας παρωδίας. Στο γήπεδο δεν εμφανίστηκε ποτέ η ομάδα που είχει διασύρει τον ΠΑΟ, αλλά το φάντασμά της. Η Χόνβεντ παρουσιάστηκε όχι απλώς κακή αλλά περιέργως αδιάφορη, με αποτέλεσμα στο 55' ο ΠΑΟ να έχει πάρει ήδη προβάδισμα πρόκρισης με 3-0. Ένα γκολ των Ούγγρων στο 60' από τον Γιόζεφ Φίτος έδωσε ενδιαφέρον αλλά μόλις πέντε λεπτά αργότερα ο ΠΑΟ έκανε το 4-1 (επίσης σκορ πρόκρισης) και το τελικό 5-1 στο 82', που έδωσε την πρόκριση στους πράσινους.

Οι "αντικειμενικοί" της εποχής έκαναν λόγο για πράσινο θρίαμβο, βιάζοντας βάναυσα για ακόμα μία φορά τη λογική των Ελλήνων φιλάθλων που παρακολούθησαν το θέατρο σκιών. Την ίδια στιγμή ο ουγγρικός τύπος και οι φίλαθλοι της χώρας έβραζαν για την σκανδαλώδη αδιαφορία της Χόνβεντ στην Αθήνα, κατηγορώντας εμμέσως πλην σαφώς την ομάδα της Βουδαπέστης ότι πούλησε τον αγώνα. Η οργή του ουγγρικού αθλητικού κόσμου έγινε ακόμα μεγαλύτερη, όταν λίγες μέρες μετά ανακοινώθηκε η μεταγραφή του Γιόζεφ Φίτος από την Χόνβεντ στον ΠΑΟ, του παίκτη που έβαλε το γκολ για τους Ούγγρους στον επαναληπτικό, έναντι 300.000 δολαρίων.

Προφανώς η Χόνβεντ ενδιαφερόταν περισσότερο για τα λεφτά που θα μπουν στα ταμεία της, σε μια εποχή δύσκολη για το ουγγρικό ποδόσφαιρο, οπότε οι... κακές γλώσσες σε Ελλάδα και Ουγγαρία δεν είχαν και πολύ άδικο όταν μιλούσαν για στημένο αγώνα και πληρωμένη πρόκριση του ΠΑΟ. Ειδικά τα όσα ακολούθησαν και βγήκαν τα επόμενα χρόνια στο φως της δημοσιότητας για το ποιόν του Βαρδινογιάννη, όχι μόνο δεν αποκλείουν αλλά ενισχύουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Και φυσικά οποιοσδήποτε προσπαθήσει σήμερα να επιβεβαιώσει τα όσα έγιναν παρασκηνιακά από τους εγχώριους δημοσιογραφίσκους θα κάνει τζάμπα κόπο, αφού η προαιώνια πράσινη χούντα των ΜΜΕ υπάρχει για να δοξολογεί τον ΠΑΟ και φυσικά να θάβει την βρωμιά του. Πάντως στα προημιτελικά η Κλαμπ Μπριζ έκανε το καθήκον της και πέταξε εκτός διοργάνωσης την ομάδα του Βαρδινογιάννη που έκανε όνειρα ακόμα και για τελικό, γι' αυτό άλλωστε έμπαιναν τα μεγάλα μέσα.

Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

Σκάνδαλο: Ο διαιτητής Κουκουλάκης ζητά την φανέλα του ΠΑΟ - το αίσχος της Πράσινης και των "αντικειμενικών"

Ο αγώνας ΠΑΟ-Κέρκυρα για την 25η αγωνιστική της Superleague 2012-13 έχει τελειώσει. Ο ΠΑΟ έχει πάρει μια κάλπικη νίκη με το πέτσινο πέναλτι που του έδωσε στο 78' ο διαιτητής Κουκουλάκης, αφού πριν το χέρι του Έντερ υπάρχει επιθετικό φάουλ σε αυτόν από τον Σο, το οποίο το κοράκι παραβλέπει. Αλλά το σκάνδαλο δεν τελειώνει εδώ.

Δεν φτάνει που ο ΠΑΟ παίρνει την κάλπικη νίκη επί της Κέρκυρας και συνεχίζει να ελπίζει για είσοδο στα πλέι οφ, αλλά μετά τη λήξη του αγώνα ο Κουκουλάκης σπεύδει να ζητήσει την φανέλα του Φιγκερόα. Και μετά λένε ότι ο Τούρκος διαιτητής Τσακίρ, που πριν λίγες μέρες είχε αλλοιώσει την έκβαση του επαναληπτικού αγώνα για τους "16" του Τσάμπιονς Λιγκ εις βάρος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την άδικη αποβολή του Νάνι απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, είναι οπαδός της Ρεάλ και του Ρονάλντο στο facebook. Εδώ ολόκληρος Κουκουλάκης στο ελληνικό πρωτάθλημα έχει το ΘΡΑΣΟΣ μετά την λήξη του αγώνα που διαιτήτευε να ζητάει την φανέλα της ομάδας που ευνοήσε με το πέτσινο πέναλτι που έδωσε.

Το αίσχος της Πράσινης

Φυσικά σε ένα τέτοιο σκάνδαλο και μετά από τέτοια διαιτησία, όχι μόνο δεν δίνεται όση έκταση θα έπρεπε από τους πουλημένους των "αντικειμενικών", αλλά η εφημερίδα του Τράκη Γιαννακόπουλου (βλ. εφευρέτης της αλητείας και πρόεδρος της ΚΑΕ ΠΑΟ), η Πράσινη (αλητεία), έχει ακόμα μεγαλύτερο θράσος και βγάζει το παρακάτω εξώφυλλο τη μεθεπόμενη του αγώνα.

Τα απόβλητα που εκδίδουν το πιο ελεεινό οπαδικό σκουπίδι στην ιστορία του ελληνικού τύπου, τολμούν και μιλάνε για κόκκινη χούντα και τρομοκρατία, επειδή συζητήθηκε το γεγονός ότι ο Κουκουλάκης ζήτησε και πήρε την φανέλα του Φιγκερόα, τον οποίο χαρακτηρίζουν παίκτη... παγκόσμιας κλάσης (ασχολίαστο). Το θράσος της φυλλάδας όμως συνεχίζεται, γράφοντας πως ο Κουκουλάκης κατά τα άλλα έκανε το καθήκον του και ευνόησε την Κέρκυρα. Εκτός του ότι παρουσιάουν ως φυσιολογικό το περιστατικό, αλλοιώνουν την πραγματικότητα και παρουσιάζουν τον ΠΑΟ που κέρδισε με πέτσινο πέναλτι ως αδικημένο.

Ποιος είπε ρε σε αυτά τα σκουλήκια ότι είναι φυσιολογικό ένας διαιτητής να ζητάει τη φανέλα μιας ομάδας; Ειδικά όταν αυτή η ομάδα είναι ο ΠΑΟ και ειδικά όταν αυτή την ομάδα έχει μόλις ευνοήσει ο διαιτητής; Τι θα λέγανε ρε αυτά τα σκουλήκια αν ο Κουκουλάκης ζητούσε τη φανέλα του Ριβάλντο, του Τζιοβάνι, του Ζάχοβιτς, του Ζε Ελίας, του Καρεμπέ ή του Κοβάσεβιτς μετά από αγώνα του Ολυμπιακού; Το ίδιο βράδυ το σπίτι του Κουκουλάκη θα είχε δεχτεί επίθεση, ενώ τα πρωτοσέλιδα των "αντικειμενικών" και των εφημερίδων που υποστηρίζουν ΠΑΟ, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ θα είχαν πάρει φωτιά. Τι γράφουν ρε αυτά τα σκουλήκια για να χαϊδεύουν τα αυτιά των οπαδών τους και να τους γεμίζουν με ακόμα μεγαλύτερο μίσος για τον Ολυμπιακό μέσα από την παραπληροφόρηση;

Το αίσχος των "αντικειμενικών"

Η ασυλία που έχει ο ΠΑΟ από τα ΜΜΕ φάνηκε για ακόμα μία φορά από το... κουκούλωμα του Κουκουλάκη και του συγκεκριμένου σκανδάλου. Από όλες τις "αντικειμενικές" εφημερίδες μόνο η Sportday αναφέρεται στο γεγονός - διακριτικά πάντα για να μη δοθεί έκταση - στο πρωτοσέλιδό της. Συνολικά τα δεκανίκια του βάζελου μαζί με τις οπαδικές εφημερίδες των ΑΕΚ και ΠΑΟΚ φυσικά δεν ασχολούνται με τον ΠΑΟ, αφού αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να χτυπούν τον Ολυμπιακό και μόνο.


Σαπίλα: η μόνη λέξη που χαρακτηρίζει πλήρως την τακτική των "αντικειμενικών", της Πράσινης και των υπολοίπων.

Σάββατο 2 Μαρτίου 2013

Η ψευτο-ίδρυση του ΠΑΟ το 1908

Ένα από τα διαχρονικά ψέματα των βάζελων είναι αυτό σχετικά με την ίδρυση του ΠΑΟ το 1908. Στην Ελλάδα άλλωστε ότι δηλώσεις είσαι και αφού οι πράσινοι θέλουν να λένε ότι ιδρύθηκαν το 1908, άπαντες παίρνουν ως δεδομένο αυτό. Ίσως πιστεύουν ότι όσο παλαιότερα ιδρύθηκαν τόσο μεγαλύτερη αίγλη αποκτούν. Η αλήθεια πάντως είναι άλλη και παρακάτω ακολουθεί η (προ)ιστορία του ΠΑΟ.

Ιστορία

1908: Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών (ΠΟΑ)

Το έμβλημα του ΠΟΑ (1908-1910)
Όλα ξεκινούν το 1891, όταν ιδρύθηκε ο Πανελλήνιος Γυμναστικός Σύλλογος, ο οποίος διέθετε και τμήμα ποδοσφαίρου. Το 1908 ορισμένοι ποδοσφαιριστές του Πανελληνίου αποχωρούν από τον μεγαλύτερο αθλητικό σύλλογο του δήμου Αθηναίων και με επικεφαλής τον Γιώργο Καλαφάτη ιδρύουν τον Ποδοσφαιρικό Όμιλο Αθηνών (ΠΟΑ), ενώ εξακολουθούσαν να είναι αθλητές του Πανελληνίου στον στίβο. Ακόμα και το όνομα ΠΟΑ όμως είναι ψεύτικο, αφού το επίσημο όνομα ήταν "Ποδοσφαιρικός Όμιλος" και το "Αθηνών" προστέθηκε κυρίως από τον τύπο της εποχής. Οι "αποστάτες" έμελλε να καθορίσουν την ιστορία του Πανελληνίου, ο οποίος, αν και ήταν ένας σύλλογος με μεγάλες επιτυχίες σε πλειάδα αθλημάτων, δεν μπόρεσε ποτέ να συγκεντρώσει μεγάλο αριθμό οπαδών εξαιτίας της διάλυσης του ποδοσφαιρικού τμήματος από τους μετέπειτα ιδρυτές του ΠΟΑ. 

Ο νεοϊδρυθείς ΠΟΑ, ο οποίος ήταν αμιγώς ποδοσφαιρικός σύλλογος, όπως φανερώνει και το όνομά του, αγωνιζόταν τότε στο γήπεδο που βρισκόταν στην οδό Πατησίων, εκεί όπου βρίσκεται σήμερα το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παρά το γεγονός ότι σήμερα οι πράσινοι ισχυρίζονται ότι τα χρώματα του ΠΟΑ ήταν το κόκκινο και το λευκό, η αλήθεια είναι ότι τα χρώματα της ομάδας παρέπεμπαν στο γνωστό ροζ. Άλλη μία παραποίηση της ιστορίας την οποία κόβουν και ράβουν οι βάζελοι στα μέτρα τους, ώστε να μας παρουσιάσουν αυτό που θέλουν, νιώθοντας προφανώς άβολα με το πραγματικό χρώμα της φανέλας του ΠΟΑ, ο οποίος φυσικά δεν είχε το τριφύλλι ως έμβλημα, αλλά μία μπάλα(;).

1910: Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Όμιλος (ΠΠΟ)

Το έμβλημα του ΠΠΟ (1910-1918)
Εξαιτίας προστριβών του Καλαφάτη, ιδρυτή του ΠΟΑ, με τον πρόεδρο του συλλόγου, ο Καλαφάτης αποφάσισε το 1910 να προχωρήσει σε νέα αποστασία και αποχώρησε από τον ΠΟΑ, αποσπώντας και πάλι τους ποδοσφαιριστές της ομάδας, με τους οποίους ίδρυσε τον Πανελλήνιο Ποδοσφαιρικό Όμιλο (ΠΠΟ). Ο ΠΠΟ αναγνωρίστηκε από τον ΣΕΓΑΣ το 1911, με χρώματα το πράσινο και το λευκό και με έμβλημα έναν μπαρμπα-Μήτσο ντυμένο με τη στολή του ΠΠΟ, ενώ η έδρα του νεοϊδρυθέντος συλλόγου βρισκόταν στην Πλατεία Αμερικής ή Πλατεία Αγάμων, όπως λεγόταν τότε. Για όσους απορούν για το όνομα της πλατείας, αυτή ονομάστηκε "Πλατεία Αγάμων" επειδή αποτελούσε χώρο όπου συγκεντρώνονταν ζευγαράκια και επιδίδονταν σε ερωτικές περιπτύξεις. Μπορεί ο νέος ΠΠΟ να μην υιοθέτησε το ροζ του προγόνου του, αλλά η έδρα του παρέπεμπε σε ροζ ιστορίες.

Παράλληλα με τον ΠΠΟ, ο ΠΟΑ συνέχισε να υπάρχει και σε αυτόν αγωνίζονταν παίκτες από τον Ποδοσφαιρικό Σύλλογο Γουδί. Μάλιστα, ο ΠΟΑ (έτος ίδρυσης 1908) και ο ΠΠΟ (έτος ίδρυσης 1910) συναντήθηκαν στο τουρνουά που διοργάνωνε ο ΣΕΓΑΣ και το οποίο ονόμαζε πρωτάθλημα, ενώ σε αυτό αγωνίζονταν μόνο ομάδες που έδρευαν στον δήμο Αθηναίων. Έτσι λοιπόν βρισκόμαστε σε αυτό το παράλογο φαινόμενο, οι δύο πρόγονοι του Παναθηναϊκού να αγωνίζονται ως αντίπαλοι στο ίδιο "πρωτάθλημα". Μόνο η παναθηναϊκή ιστορία θα μπορούσε να καταφέρει κάτι τέτοιο και εδώ τίθεται το ερώτημα: ποια από τις δύο ομάδες ήταν ο σημερινός Παναθηναϊκός; Ο ροζ ΠΟΑ του 1908 ή ο πράσινος ΠΠΟ του 1910; Μήπως και οι δύο; Αδύνατο, γιατί δεν μπορεί ο Παναθηναϊκός να ταυτίζεται και με τις δύο αντίπαλες τότε ομάδες. Το δίλημμα πάντως δεν υφίσταται γιατί πολύ απλά ο ΠΟΑ (έτος ίδρυσης 1908) συγχωνεύθηκε με το Γουδί το 1912 και έκτοτε έπαψε να υφίσταται.

1918: Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Αγωνιστικός Όμιλος (ΠΠΑΟ)

Το έμβλημα του ΠΠΑΟ (1918-1922)
Το 1918 ο ΠΠΟ μετονομάζεται σε Πανελλήνιο Ποδοσφαιρικό Αγωνιστικό Όμιλο (ΠΠΑΟ) και τότε είναι που υιοθετείται το τριφύλλι ως έμβλημα του συλλόγου.

1922: Παναθηναϊκός Ποδοσφαιρικός Αγωνιστικός Όμιλος (ΠΠΑΟ)

Το 1922 ο ΠΠΑΟ αλλάζει και πάλι ονομασία και από Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Αγωνιστικός Όμιλος μετονομάζεται σε Παναθηναϊκός Ποδοσφαιρικός Αγωνιστικός Όμιλος. Ο λόγος ήταν ότι ο όρος "Πανελλήνιος" αποτελούσε κάτι σαν πληγή για τον σύλλογο, αφού πολλοί τον ταύτιζαν με τον πολύ πιο επιτυχημένο και γνωστό τότε Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο. Έτσι αποφάσισαν να... κατέβουν γεωγραφική κλίμακα και από το "Πανελλήνιος" να περιοριστούν στο "Παναθηναϊκός". Τότε είναι που ο δήμαρχος Αθηναίων και πρώην πρόεδρος του συλλόγου, Γεώργιος Τσόχας, αποφάσισε να παραχωρήσει το οικόπεδο που βρίσκεται το γήπεδο της Λεωφόρου στην ομάδα για την ανέγερση γηπέδου.

Ο όρος "Παναθηναϊκός" δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας γεωγραφικός προσδιορισμός της πόλης της ομάδας, όπως είναι το "Πανελευσινιακός", "Παναργειακός", "Παναιγιάλειος", "Πανσερραϊκός" κτλ. Κάποιοι όμως σήμερα αισθάνονται κόμπλεξ και με αυτό, δηλαδή το ότι η ομάδα τους έχει ένα όνομα που την "περιορίζει" γεωγραφικά στα στενά όρια της πόλης. Γι' αυτό και έχουν προσπαθήσει να προσδώσουν αίγλη στην ονομασία του συλλόγου, ταυτίζοντάς την με τα Παναθήναια, ή ακόμα και με τον Παναθηναϊκό λόγο του Ισοκράτη. Κάπως έτσι μπορεί κάποια στιγμή να... ανακαλύψουν πως οι ρίζες του συλλόγου βρίσκονται στην αρχαία Ελλάδα.

1924: Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος (ΠΑΟ)

Το 1924 έρχεται το τελευταίο επεισόδιο του σήριαλ των μετονομασιών του συλλόγου και αυτή τη φορά καταλήγουν στο Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος (ΠΑΟ) που ισχύει μέχρι σήμερα. Την ίδια χρονιά η πολιτεία αποφάσισε σκανδαλωδώς να παραχωρήσει οριστικά το οικόπεδο στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας (που ήταν δημόσια περιουσία) στον ΠΑΟ και από τότε αποτελεί και επίσημα περιουσιακό του στοιχείο. Έτσι απλά.

Η επίσημη εκδοχή του κράτους

Η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού φροντίζει να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στα ψέματα των βάζελων. Συγκεκριμένα η ΓΓΑ αποφάσισε να προχωρήσει στη δημιουργία "Αρχείου Ιστορικών Αθλητικών Ερασιτεχνικών Σωματείων". Στη λίστα που έχει δημιουργηθεί μέχρι σήμερα με τα σωματεία και το έτος ίδρυσής τους, όλοι οι αθλητικοί σύλλογοι αναφέρονται με το έτος ίδρυσης που γνωρίζουν οι οπαδοί τους. Εδώ βρίσκεται η μεγάλη και δυσάρεστη έκπληξη για τους οπαδούς του ΠΑΟ, αφού η ομάδα τους φέρεται από τα αρχεία του ίδιου του κράτους, και όχι από τα παραμύθια των βιβλίων που βγάζουν οι ίδιοι, να έχει ιδρυθεί το 1925, την ίδια χρονιά με τον Ολυμπιακό! Τότε αναγνωρίστηκε επίσημα ο ΠΑΟ, ο οποίος απέκτησε τη σημερινή του μορφή του 1924.

Από το αρχείο της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού
Περιληπτικά του γενεαλογικό δέντρο του ΠΑΟ

Το 1891 ιδρύεται ο Πανελλήνιος Γ.Σ.

Το 1908 διαλύεται το ποδοσφαιρικό του τμήμα και σχηματίζεται ο Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών (ΠΟΑ), με χρώμα το ροζ.

Το 1910 αποσπώνται ποδοσφαιριστές του ΠΟΑ και σχηματίζουν τον Πανελλήνιο Ποδοσφαιρικό Όμιλο (ΠΠΟ), ο οποίος αναγνωρίζεται το 1911 και έχει ως χρώματα το πράσινο και το λευκό. ΠΟΑ και ΠΠΟ συνυπάρχουν για δύο χρόνια και αγωνίζονται ως αντίπαλοι, πράγμα που σημαίνει ότι πρόκειται για δύο διαφορετικές ομάδες και είναι αδύνατον να μετεξελίχθηκαν και οι δύο στον ΠΑΟ, αφού ο ΠΟΑ μάλιστα έπαψε να υφίσταται το 1912, όταν και συγχωνεύθηκε με το Γουδί.

Το 1918 ο Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Όμιλος (ΠΠΟ) μετονομάζεται σε Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Αγωνιστικός Όμιλος (ΠΠΑΟ) και υιοθετεί ως έμβλημα το τριφύλλι.

Το 1922 ο Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Αγωνιστικός Όμιλος (ΠΠΑΟ) μετονομάζεται σε Παναθηναϊκός Ποδοσφαιρικός Αγωνιστικός Όμιλος (ΠΠΑΟ).

Το 1924 ο Παναθηναϊκός Ποδοσφαιρικός Αγωνιστικός Όμιλος (ΠΠΑΟ) μετονομάζεται σε Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος (ΠΑΟ) και προφανώς αναγνωρίζεται το 1925.

Συμπεράσματα για τα ψέματα των βάζελων

Το μόνο σίγουρο είναι ότι το σύνθημα  "100 χρόνια Παναθηναϊκός" που χρησιμοποιήθηκε το 2008, απλά παραχαράσσει την ιστορία. Δεν μπορείς να επικαλείσαι τον Παναθηναϊκό του 1908, αφού τότε δεν υπήρχε κανένας Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος (αναγνωρίστηκε το 1925). Δεν μπορείς να χρησιμοποιείς ως επετειακή φανέλα την πράσινη με το τριφύλλι, γιατί η ομάδα που λες ότι ιδρύθηκε το 1908 φορούσε ροζ. Η φανέλα έγινε πράσινη το 1910 και το τριφύλλι προστέθηκε το 1918.

Ο ΠΟΑ του 1908 δεν είναι ο σημερινός ΠΑΟ, αλλά κάποιος πρόγονός του. Ο σημερινός ΠΑΟ προέρχεται από τον ΠΠΟ του 1910, ο οποίος προήλθε από τα σπλάχνα του ΠΟΑ, αλλά ΠΠΟ και ΠΟΑ ήταν δύο διαφορετικοί σύλλογοι που έπαιζαν αντίπαλοι. Ο ΠΟΑ έπαψε να υφίσταται το 1912, όταν συγχωνεύθηκε με τον ΠΣ Γουδί. Άρα η ομάδα που ιδρύθηκε το 1908 εξαφανίστηκε τέσσερα χρόνια μετά και το 1908 που αναγράφεται στο έμβλημα του ΠΑΟ είναι το έτος ίδρυσης μιας ομάδας που υπήρξε κάποτε στην Ελλάδα και όχι ενός οργανισμού που μετεξελίχθηκε στη συνέχεια. Σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να ταυτιστεί ο σημερινός ΠΑΟ και με τον ΠΟΑ και με τον ΠΠΟ, όπως και το παιδί δεν μπορεί να ταυτιστεί με τον γονιό του. Αλλιώς μιλάμε για δύο Παναθηναϊκούς...

Τι είναι λοιπόν αυτό που κάνουν οι βάζελοι; Καπηλεύονται την ιστορία των αθλητικών σωματείων που δημιουργήθηκαν από τις διάφορες ζυμώσεις του πρώτου τέταρτου του 20ου αιώνα. Πάρα πολλές ομάδες προήλθαν από τέτοιου είδους ζυμώσεις, μεταξύ των οποίων και ο Ολυμπιακός. Απώτερος πρόγονος του Ολυμπιακού είναι ο Πειραϊκός Σύνδεσμος (ιδρύθηκε το 1894), το ποδοσφαιρικό τμήμα του οποίου συγχωνεύθηκε το 1922 με το αντίστοιχο της Πειραϊκής Ένωσης (ιδρύθηκε το 1909), για να δημιουργηθεί ο ΑΠΣ Πειραιώς. Από την διάσπαση του ΑΠΣ Πειραιώς προήλθε το 1924 ο Ολυμπιακός Όμιλος Πειραιώς, ο οποίος μετεξελίχθηκε το 1925 στον Ολυμπιακό Σύνδεσμο Φιλάθλων Πειραιώς, δηλαδή στον σημερινό Ολυμπιακό.

Η διαφορά όμως είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν καπηλεύεται την ιστορία και τις επιτυχίες ούτε του Πειραϊκού Συνδέσμου, ούτε της Πειραϊκής Ένωσης, ούτε του ΑΠΣ Πειραιώς, ούτε του Ολυμπιακού Ομίλου Πειραιώς. Επίσης, δεν προβάλλει ως έτος ίδρυσης ούτε το 1894, ούτε το 1909, ούτε το 1922, ούτε το 1924. Γιατί ο σημερινός Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς υπάρχει από το 1925, όταν και ο Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος απέκτησε υπόσταση σύμφωνα με τα αρχεία της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού.

Αυτή είναι η διαφορά από τον σύλλογο που νομίζει ότι θα αποκτήσει μεγαλύτερη ιστορία και αίγλη πηγαίνοντας το έτος ίδρυσής του όσο πιο πίσω γίνεται. Είναι ο μοναδικός από τους σημερινούς μεγάλους αθλητικούς συλλόγους ο οποίος κάνει κάτι τέτοιο και αυτό φανερώνει - αν μη τι άλλο - κόμπλεξ. Πάλι καλά που δεν διαλύθηκε ολόκληρος ο Πανελλήνιος με τη διάλυση του ποδοσφαιρικού του τμήματος από τον Καλαφάτη, αλλιώς σήμερα οι βάζελοι ίσως να διεκδικούσαν ως έτος ίδρυσης το 1891, όταν και ιδρύθηκε ο ιστορικός σύλλογος της Κυψέλης.