Το σκάνδαλο με τις κλειστές εξέδρες στο ΣΕΦ

Μεγάλος λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια για το ΣΕΦ, με τους οπαδούς του Ολυμπιακού να διαμαρτύρονται και να αναρωτιούνται για το θέαμα των κλειστών πτυσσόμενων κερκίδων στα δύο πέταλα του γηπέδου. Μπορεί το ΣΕΦ να μην γεμίζει στα παιχνίδια της Α1 και της Ευρωλίγκας, με λίγες εξαιρέσεις, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία γιατί όταν θέλει ο κόσμος να γεμίσει το γήπεδο, κάποιοι επιμένουν να κρατούν μερικές χιλιάδες θέσεις εκτός. Η σύγκριση της παλιάς και της νέας εικόνας του ΣΕΦ στις παρακάτω φωτογραφίες, μόνο θλίψη προκαλούν.

Όσοι πήγαιναν στο ΣΕΦ την δεκαετία του 1990, θυμούνται τις ξύλινες πτυσσόμενες εξέδρες που βρίσκονταν γύρω από το παρκέ. Τότε το παλατάκι του Φαλήρου χωρούσε περίπου 15.000 καθήμενους. Οι ξύλινες εξέδρες μάλιστα μπορούσαν να αφαιρεθούν και να αντικατασταθούν από κερκίδες με καθίσματα, όπως γινόταν σε μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις. Το γήπεδο μπορούσε, ανάλογα με την διαμόρφωση των πτυσσόμενων και την εκμετάλλευση του άφθονου ελεύθερου χώρου περιμετρικά του παρκέ, να φιλοξενήσει ακόμα και 17.000 κόσμο, όπως είχε γίνει στο Ευρωμπάσκετ του 1987, στη μεγάλη νίκη της Εθνικής Ελλάδος.

Το ΣΕΦ έκλεισε από το 2002 μέχρι τις αρχές του 2004 για ανακαίνιση, εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Έκτοτε τοποθετήθηκαν οι πτυσσόμενες που υπάρχουν μέχρι σήμερα, μικρότερες σε σχέση με αυτές που είχαν τοποθετηθεί παλιότερα για άλλες μεγάλες διοργανώσεις. Ο Ολυμπιακός επιστρέφει το 2004 στο ΣΕΦ και τα πρώτα χρόνια το γήπεδο παραμένει με την διαμόρφωση των Ολυμπιακών Αγώνων. Κάπου εκεί και για... λόγους ασφαλείας (μάλλον σε αγώνα με την βαζέλα) η αστυνομία αποφασίζει να διατηρηθούν μόνο οι πτυσσόμενες από την πλευρά της φυσούνας και μπροστά από τις VIP θέσεις, κλείνοντας αυτές στα πέταλα που δεν ξανάνοιξαν ποτέ από τότε. Αυτές που έκλεισαν ήταν και οι πλέον απομακρυσμένες από το παρκέ, οπότε το επιχείρημα της ασφάλειας δεν έχει καμία λογική.

Κάπως έτσι οι χωρητικότητα του γηπέδου μειώθηκε γύρω στις 12.000, με την ΚΑΕ κατά καιρούς να προχωρά σε καινοτομίες, όπως η τοποθέτηση δύο αντιαισθητικών κερκίδων δεξιά και αριστερά του παρκέ οι οποίες δεν διατηρήθηκαν πολύ, αλλά και με την τοποθέτηση ακριβών θέσεων στα όρια του αγωνιστικού χώρου, αλά ΝΒΑ. Το θέμα είναι ένα. Οι πλαϊνές πτυσσόμενες του ΣΕΦ είναι μονίμως κλειστές και σε παιχνίδια με μεγάλη ζήτηση δεν μπορεί να φιλοξενηθεί ο μέγιστος δυνατός αριθμός θεατών. Θέμα ασφάλειας δεν τίθεται, αφού όπως αναφέρθηκε οι συγκεκριμένες πτυσσόμενες είναι μακριά από τον αγωνιστικό χώρο. Αλλά για ποια ασφάλεια μιλάμε στα παιχνίδια της Α1 όπου πάει λίγος κόσμος, εκτός από τα ντέρμπι με τον ΠΑΟ, όπου κλείνουν όλες σχεδόν οι πτυσσόμενες τα τελευταία χρόνια; Για ποια ασφάλεια μιλάμε στα παιχνίδια της Ευρωλίγκας, όπου δεν έχουν παρατηρηθεί έκτροπα; 

Και σε τελική ανάλυση, σε ποιο άλλο γνωστό γήπεδο της Ευρώπης κλείνουν οι κερκίδες για λόγους ασφάλειας; Στο ΟΑΚΑ οι υπεύθυνοι του γηπέδου και της πράσινης ΚΑΕ αφήνουν ανεξέλεγκτα να μπαίνει όποιος θέλει μέσα στο γήπεδο σε κρίσιμα παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη, ακόμα και χωρίς εισιτήριο, για να δημιουργούν τις συνθήκες ζούγκλας για τις οποίες περηφανεύονται και όλα αυτά με την ανοχή της αστυνομίας και της εκάστοτε διοργανώτριας αρχής. Στο ΣΕΦ γιατί υπάρχει αυτή η μόνιμη και ελεεινή απαγόρευση του ανοίγματος όλων των πτυσσόμενων; Γιατί η ομάδα να μην εκμεταλλεύτεται όλη τη χωρητικότητα του γηπέδου είτε γεμίζει είτε όχι; Οι παρακάτω εικόνες μιλούν από μόνες τους για το πως ήταν το ΣΕΦ με παλιές κερκίδες και πως το έχουν καταντήσει σήμερα.

Για το Ευρωμπάσκετ του 1987, τοποθετήθηκαν πτυσσόμενες κερκίδες με πλαστικά καθίσματα που έφερναν τον κόσμο πιο κοντά από ποτε στο παρκέ, όπως φαίνεται και από τις εικόνες με το γήπεδο γεμάτο.

 

Για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μπάσκετ το 1998, νέες εξέδρες με πλαστικά καθίσματα αντικαθιστούν τις ξύλινες. Και πάλι η εικόνα του γηπέδου είναι φοβερή.

 

Φωτογραφία από παλιότερο αγώνα του Ολυμπιακού, με όλες τις ξύλινες εξέδρες στις θέσεις τους.

 

Το ΣΕΦ μετά την ανακαίνιση για το 2004, με τις καινούριες και μικρότερες πτυσσόμενες κερκίδες που υπάρχουν μέχρι σήμερα. Τουλάχιστον εκεί είναι όλες στη θέση τους.

  

 

Και η εικόνα του ΣΕΦ όπως το έχουν καταντήσει σήμερα. Όπως φαίνεται και εδώ, μόνο οι πτυσσόμενες πάνω και κάτω από το παρκέ μένουν ανοιχτές, δημιουργώντας ένα άχαρο θέαμα.

 

  

  

Ακόμα τραγικότερο, όταν στα παιχνίδια με την βαζέλα κλείνουν και τις πτυσσόμενες δίπλα από την φυσούνα. Και αν αυτό γίνεται μόνο για τα συγκεκριμένα παιχνίδια (αντίστοιχα τις κλείνουν και στο ΟΑΚΑ όποτε το κρίνουν απαραίτητο...), γιατί στα υπόλοιπα παιχνίδια της Α1 και της Ευρωλίγκας δεν ανοίγουν όλες;

  

 

Η σύγκριση μόνο μελαγχολία μπορεί να φέρει σε όποιον οπαδό του Ολυμπιακού έζησε τις παλιές ένδοξες στιγμές του μονίμως γεμάτου ΣΕΦ, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να προκαλεί ντροπή στους υπεύθυνους για αυτή την κατάσταση στην ιστορική έδρα του Ολυμπιακού.

Η πράσινη μπόχα πνίγει και την Euroleague που απειλεί τον ΠΑΟ

Τελικά ο ΠΑΟ όπου και να παίζει, σε οποιοδήποτε άθλημα και σε οποιαδήποτε διοργάνωση, δεν παύει να μεταφέρει αυτή τη μπόχα που έχει από την πρώτη μέρα της ζωής του. Είναι κάτι το αναπόφευκτο. Και αν αυτό είναι γνωστό στο ποδόσφαιρο σε Ελλάδα και Ευρώπη εδώ και δεκαετίες, στο μπάσκετ τουλάχιστον τις τελευταίες δύο δεκαετίες η μπόχα του ξεχείλισε στην Ελλάδα και πλέον έχει αρχίσει να ενοχλεί και την Euroleague.

Η Euroleague δεν θα τους ανεχτεί για πολύ ακόμα και τους προειδοποιεί επίσημα πια

Η ανακοίνωση για την ποινή του ΠΑΟ

Στις 16 Απριλίου 2013, ο Ανεξάρτητος Πειθαρχικός Δικαστής της Ευρωλίγκας με επίσημη ανακοίνωση επέβαλλε πρόστιμο 150.000 ευρώ στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και την ΚΑΕ ΠΑΟ για τις δηλώσεις του για την διαιτησία μετά τον πρώτο αγώνα των πλέι οφ με την Μπαρτσελόνα, όπου οι πράσινοι ηττήθηκαν με 72-70 στην Βαρκελώνη. Όπως αναφέρει η ανακοίνωση που μπορείτε να διαβάσετε εδώ, το πρόστιμο επιβλήθηκε επειδή ο Γιαννακόπουλος θεωρήθηκε πως δυσφήμισε το άθλημα και την διοργάνωση, περιφρονώντας τις αξίες του αθλήματος και του ευ αγωνίζεσθαι, μη δείχνοντας σεβασμό σε όσους εμπλέκονται στην κορυφαία μπασκετική διοργάνωση της Ευρώπης, προκαλώντας ζημιά και καταστρέφοντας το ίματζ της Ευρωλίγκας.

Στην ανακοίνωση αναφέρεται επίσης ότι για την απόφαση αυτή λήφθηκαν υπόψη οι επαναλαμβανόμενες παραβάσεις εσωτερικών κανονισμών της Ευρωλίγκας από τον ΠΑΟ κατά το παρελθόν, παρά τα πρόστιμα που του έχουν επιβληθεί κατά καιρούς και τις προειδοποιήσεις που του έχουν γίνει. Καταλήγει δε ότι αν τέτοιου είδους παραβάσεις συνεχιστούν και στο μέλλον, ο δικαστής δεν θα διστάσει να επιβάλει σκληρότερες ποινές, κάνοντας αναφορά ακόμα και σε προσωρινό ή μόνιμο αποκλεισμό του ΠΑΟ από την διοργάνωση!

Και μάλιστα όλα αυτά έρχονται λίγες μέρες μετά το μικρότερο πρόστιμο που επιβλήθηκε στον ΠΑΟ για την ζούγκλα του ΟΑΚΑ στον τελευταίο αγώνα του Top 16 με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, μετά τον οποίο άνθρωποι των Ρώσων διαμαρτυρήθηκαν για τις συνθήκες που αντιμετώπισαν με τα ιπτάμενα αντικείμενα σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Κάτι το οποίο αντιμετωπίστηκε με ειρωνία όπως πάντα από τους ανθρώπου τις πράσινης ΚΑΕ, οι οποίοι δεν δέχονται προφανώς καμία υπόδειξη και δεν δείχνουν καμία διάθεση προς συμμόρφωση των ίδιων και των οπαδών τους.

Τι σημαίνει αυτό

Εν ολίγοις η Ευρωλίγκα κατηγορεί εμμέσως πλην σαφώς για έλλειψη ήθους της ΚΑΕ ΠΑΟ και μάλιστα κατ' επανάληψη. Αυτή η έλλειψη ήθους και σεβασμού προς την διοργάνωση, τους ανθρώπους της και το άθλημα εν γένει, προκαλούν ζημιά στο προϊόν που ονομάζεται Ευρωλίγκα. Γιατί η Ευρωλίγκα είναι ένα πανάκριβο προϊόν με τηλεοπτική κάλυψη σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, σε ΗΠΑ, Καναδά, Νότια Αμερική, Ασία και Αφρική, με τεράστιους χορηγούς, μεγάλους μπασκετικούς συλλόγους, τεράστια συμβόλαια και παράγοντες που δαπανούν τεράστια ποσά. Και φυσικά οι άνθρωποι που εμπλέκονται σε αυτό το πανάκριβο προϊόν, τη μεγαλύτερη μπασκετική διοργάνωση του κόσμου μετά το NBA, δεν είναι διατεθιμένοι να ανεχτούν κανέναν ΠΑΟ που το δυσφημίζει κατ' επανάληψη εντός ή εκτός γηπέδων. 

Η λάσπη είναι σύνηθες φαινόμενο στην Ελλάδα από τον τύπο και τους παράγοντες, αλλά στην Ευρώπη δεν θα κάτσουν να ακούσουν κανέναν Γιαννακόπουλο να δυσφημίζει με τα όσα λέει τη διοργάνωση. Αυτό που λέει στην ουσία η Ευρωλίγκα, είναι ότι σε όποιον δεν αρέσει σηκώνεται και φεύγει από αυτή. Ας πάει στην Αδριατική Λίγκα, ας μείνει στις εγχώριες διοργανώσεις, ας πάει στην Ασία ή στο NBA. Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μην καταστρέφει την φήμη της διοργάνωσης το κάθε μαστουρωμένο ξόανο με δείκτη ήθους υπό του μηδενός, χαρακτηριστικό άλλωστε ολόκληρης της οικογένειάς του.

Εδώ οι διαιτητές με την βοήθεια του χρονομέτρου υποχρέωσαν σε άδικη ήττα τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ από την Σιένα με 72-74 στο Top 16. Κανένας Αγγελόπουλος δεν βγήκε να κατακρίνει την Ευρωλίγκα δημόσια. Αντιθέτως κυνήγησαν την δικαίωση μέσω της επίσημης και επιβεβλημένης οδού, φτάνοντας μέχρι το CAS, δεν δικαιώθηκαν και η ιστορία τελείωσε. Κατάπιαν την αδικία, δεν δυσφήμισαν κανέναν και συνέχισαν παρά το γεγονός ότι αυτή η άδικη ήττα παραλίγο να στερούσε από τον πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακό και την ίδια την πρόκριση στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας 2012-13. Για να μην αναφερθούμε στους περσινούς αγώνες του Ολυμπιακού στο φάιναλ φορ, όπου οι ερυθρόλευκοι αντιμετώπισαν σφαγιαστική διαιτησία και στον ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα και στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ. Το αουτσάιντερ μπορεί να κατάφερε να κερδίσει τις πάμπλουτες και πολυδιαφημισμένες ομάδες φαβορί και να πάρει τον τίτλο κόντρα στην διαιτησία και τα προγνωστικά, αλλά και να μην το είχε καταφέρει είναι σίγουρο πως κανένας Αγγελόπουλος δεν θα έβγαινε να κράξει την Ευρωλίγκα. Αυτό ονομάζεται διαφορά ήθους.

Η χρόνια ανοχή της Ευρωλίγκα και ο ρόλος του Βασιλακόπουλου

Για όλα αυτά βέβαια δεν φταίει μόνο η ΚΑΕ ΠΑΟ και τα καθάρματα που την διοικούν τόσες δεκαετίες, αλλά φταίει και η Ευρωλίγκα. Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, πρώην παίκτης του βάζελου και... μέγας παράγοντας του ελληνικού μπάσκετ (που το κατέστρεψε σε συλλογικό επίπεδο) αλλά και του ευρωπαϊκού, φρόντισε με την χρόνια επιρροή του και με τη θητεία του ως πρόεδρος της FIBA Europe να μετατρέψει την Ευρωλίγκα σε πράσινη παράγκα, για χάρη της παλιάς του ομάδας και των κολλητών του Παύλο και Θανάση Γιαννακόπουλο. Η δύναμή του ήταν τεράστια, αλλά και τα υπόλοιπα μεγάλα κεφάλια του ευρωπαϊκού μπάσκετ τον υπάκουαν ευλαβικά επί χρόνια, γιατί οι Γιαννακόπουλοι έταζαν λαγούς με πετραχείλια και δαπανούσαν μεγάλα ποσά που σίγουρα χρειαζόταν η Ευρωλίγκα για να προωθήσει το προϊόν της.

Αυτό είναι το λάθος της Ευρωλίγκας. Τόσα χρόνια τους ανέχτηκε. Τόσα χρόνια ο ΠΑΟ απολάμβανε την πλήρη εύνοια της Ευρωλίγκα. Η Ευρωλίγκα είναι αυτή που τους επιτρέπει επανειλημμένα στα κρίσιμα παιχνίδια να γεμίζουν το ΟΑΚΑ με 20.000 κόσμο, σε ένα γήπεδο των 18.500 περίπου θέσεων. Γιατί στα κρίσιμα παιχνίδια της Ευρωλίγκα (για τα εγχώρια ντέρμπι δεν τίθεται καν θέμα), οι άνθρωποι της πράσινης ΚΑΕ και του ΟΑΚΑ επιτρέπουν ακόμα και στους περαστικούς να μπουν στο γήπεδο χωρίς εισιτήριο, αν όχι από την αρχή του αγώνα, λίγα λεπτά μετά. Έτσι κάνουν τα ρεκόρ προσέλευσης, έτσι καυχιούνται για το υπερπλήρες γήπεδο, τη στιγμή που η Ευρωλίγκα το ανέχεται και με θράσος έχει δημοσιεύσει πολλές φορές ότι κάποιο αγώνα τον παρακολούθησε 20.000 κόσμος, ενώ τα εισιτήρια που είχαν εκδοθεί ήταν 18.000. Πως γίνεται αυτό κυρία Ευρωλίγκα; Και όλα αυτά τη στιγμή που στο ΣΕΦ έχουν επιβάλλει σκανδαλωδώς τη μείωση της χωρητικότητάς του με το μόνιμο κλείσιμο των περισσότερων πτυσσόμενων κερκίδων.

Αντίστοιχα, με τις ευλογίες της Ευρωλίγκας, ο ΠΑΟ απολαμβάνει τόσα χρόνια την διαιτητική εύνοια όταν χρειάζεται. Γιατί τελικά, εκείνη η συγνώμη που είχε πει στη Μπαρτσελόνα η FIBA το 1996 για το κλεμμένο ευρωπαϊκό που δόθηκε στον ΠΑΟ, δεν σήμαινε τίποτα απολύτως για τη συνέχεια της πράσινης παράγκας στην Ευρώπη. Είναι πάρα πολλές οι φορές που οι αντίπαλες ομάδες έχουν φωνάξει για την διαιτησία σε αγώνα με τον ΠΑΟ που έχει κρίνει είτε ένα καλύτεορ πλασάρισμα, είτε το πλεονέκτημα έδρας, είτε απλά τη νίκη, είτε και την ίδια την πρόκριση. Κάποιοι ίσως να πέφτουν από τα σύννεφα, αλλά οι εγχώριες εφημερίδες, τα κανάλια και όλοι οι ελεεινοί αθλητικοί δημοσιογράφοι, δεν έδωσαν ποτέ σημασία σε αυτά. Η δουλειά τους ήταν άλλωστε να αποθεώνουν τους πράσινους σε κάθε πέτσινη νίκη και σε κάθε πέτσινο τίτλο σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Η βαζέλα έχει παρεξηγήσει τα πράγματα

Όπως είναι φυσικό μετά από όλα αυτά, οι άνθρωποι της ΚΑΕ ΠΑΟ έχουν καλομάθει στην εύνοια παντός είδους σε Ελλάδα και Ευρώπη και οτιδήποτε άλλο τους εξοργίζει. Πιστεύουν ότι αυτά που σφυρίζουν τα κοράκια υπέρ τους τόσα χρόνια στο ελληνικό πρωτάθλημα και κύπελλο είναι ο κανόνας. Τα βήματα, τα φάουλ και όλες οι παραβάσεις που δεν δίνονται στην Ελλάδα εις βάρος τους, χαρίζοντάς τους τίτλους, τα φτυσίματα του Διαμαντίδη στους αντιπάλους, οι τραυματισμοί αντίπαλων παικτών στο ΟΑΚΑ από τους ανεκδιήγητους οπαδούς τους, οι τραμπουκισμοί των προέδρων τους που κατεβαίνουν στο παρκέ και απειλούν την ώρα του αγώνα τους διαιτητές, όλα αυτά που στην Ελλάδα μένουν ατιμώρητα και παραβλέπονται συστηματικά από τα πουλημένα ΜΜΕ που τους αποθεώνουν καθημερινά, όλη αυτή η ζούγκλα που έχουν δημιουργήσει στην Ελλάδα, πιστεύουν ότι είναι το μπάσκετ.

Όχι! Αυτό είναι το κακοποιημένο μπάσκετ που έχουν επιβάλλει στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της πέτσινης δυναστείας τους. Είναι το κακοποιημένο μπάσκετ που ο Βασιλακόπουλος και η παρέα του έχουν επιβάλλει τόσα χρόνια στην Ευρωλίγκα. Αυτή η ανοχή των πάντων και η συνήθεια που έγινε λατρεία για την βαζέλα, τους κάνει να βγαίνουν από τα ρούχα τους όταν η διαιτησία σφυρίζει μόνο 60-40 υπέρ τους. Κάπως έτσι αμφιβητούν τους πάντες και τα πάντα, όταν δεν είναι αυτοί οι νικητές, απαξιώνοντας οποιαδήποτε ομάδα, οποιονδήποτε αντίπαλο, οποιαδήποτε διοργάνωση και οποιοδήποτε άθλημα. Αυτό άλλωστε είναι βαθιά περασμένο στο πράσινο DNA. Και αν νομίζουν ότι επειδή πήραν τα ευρωπαϊκά, τα μισά τουλάχιστον από τα οποία είναι πέτσινα, πρέπει να τους προσκυνούν όλοι, κάνουν λάθος. Και αν νόμιζαν ότι η Ευρωλίγκα θα είναι πάντα παραμάγαζό τους, όπου θα αμφισβητούν με αναίδεια όποιον τολμήσει και τους υψώσει ανάστημα, επίσης κάνουν λάθος.

Αυτό που ήθελαν το κατάφεραν με τη Μπαρτσελόνα

Τελικά μπορεί να επιβλήθηκε πρόστιμο στον ΠΑΟ για τις φωνές του πρώτου αγώνα στη Βαρκελώνη, όπου η διαιτησία τους έπαιξε 50-50 και δεν τους έδωσε τα σφυρίγματα που έχουν συνηθίσει να παίρνουν από τα εγχώρια και αλλοδαπά κοράκια, αλλά το κέρδος τους το είχαν και αυτό τους ενδιαφέρει. Στο επόμενο παιχνίδι στη Βαρκελώνη η διαιτησία ήταν καθ' όλα φιλική προς τον ΠΑΟ που κατάφερε να κάνει το μπρέικ με 66-65, ενώ στον τρίτο αγώνα του ΟΑΚΑ οι διαιτητές σφύριζαν πολύ... φυσιολογικά υπέρ των γηπεδούχων και έτσι οι πράσινοι έκαναν το 2-1 επί της Μπαρτσελόνα με 65-63. Η επιτυχία αυτής της τακτικής άλλωστε είναι πρόσφατη από τον τελικό κυπέλλου με τον Ολυμπιακό δύο μήνες πριν, όταν έσκουξαν για την διαιτησία στο παιχνίδι πρωταθλήματος στο ΣΕΦ (επειδή απλά τους έπαιξε 50-50), με αποτέλεσμα τα κοράκια να μεταμορφωθούν και να τους δώσουν με περίσσιο θράσος το δεύτερο συνεχόμενο πέτσινο κύπελλο με αντίπαλο τον Ολυμπιακό λίγες μέρες μετά.

Η Μπάρτσα βέβαια αφού έκανε πάρτι στο τέταρτο παιχνίδι στο ΟΑΚΑ και ξαναπήρε το πλεονέκτημα, τους καθάρισε στο πέμπτο παιχνίδι στη Βαρκελώνη με 64-53. Πάλι τους έφταιγε η διαιτησία που τόλμησε να δώσει τρία φάουλ στον Διαμαντίδη στο πρώτο δεκάλεπτο (μόνο το τρίτο ήταν αυστηρό), με τον Διαμαντίδη να απολαμβάνει την κλασική ασυλία στον υπόλοιπο αγώνα. Βάζελος, μια ομάδα ποτισμένη με τη νοοτροπία του δεύτερου γενικά σαν σύλλογος, που όμως δεν έχει μάθει ακόμα να χάνει σε κανένα άθλημα και πάντα κατηγορεί κάποιον άλλον για τις αποτυχίες της. Και αν δεν οφείλουν να πουν μπράβο σε κανέναν αντίπαλό τους, δεν τους έχουμε δει ποτέ να το βουλώνουν και να διατηρούν τουλάχιστον την αξιοπρέπεια που τους έχει απομείνει. Πραγματική δυστυχία!

Το αίσχος της ΕΡΤ και της NOVA

Μέγας χορηγός βέβαια στην πράσινη αλαζονία είναι τα κανάλια που δυστυχώς μεταδίδουν τους αγώνες της Ευρωλίγκας, η κρατική ΕΡΤ και η συνδρομητική NOVA. Όποιος μη βάζελος έχει τύχει να παρακολουθήσει περιγραφές αγώνων του ΠΑΟ στην Ευρωλίγκα, έχει σιχαθεί την συνεχή μεροληψία με την οποία αντιμετωπίζονται οι πράσινοι. Πασίγνωστος ο ρόλος του Χατζηγεωργίου, ο οποίος περιγράφει τους αγώνες ως κλασικός οπαδός των πρασίνων, χωρίς ίχνος αμεροληψίας, αμφισβητώντας χωρίς υπερβολή τα μισά σφυρίγματα των διαιτητών εις βάρος του ΠΑΟ και ειρωνευόμενος απροκάλυπτα οποιονδήποτε αντίπαλο παίκτη ή προπονητή της αντίπαλης ευρωπαϊκής ομάδας διαμαρτυρηθεί. Παρόμοια αντιμετώπιση και από τον Συρίγο, με το γνωστό του αλαζονικό ύφος του παντογνώστη, κλασικός αντιολυμπιακός και κολλητός φίλος των Γιαννακόπουλων, αμφισβητεί τους πάντες και τα πάντα όταν πρόκειται για την καταξίωση του ΠΑΟ. Κάπως έτσι παρασύρουν τους βάζελους τηλεθεατές και δημιουργούν πλήθη εξαγριωμένων οπαδών που διαμαρτύρονται επειδή δεν πήραν από την διαιτησία αυτό που έχει συνηθίσει ο κάθε Χατζηγεωργίου και ο κάθε Συρίγος.

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι αυτή είναι η πάγια τακτική των σπίκερ όταν μια ελληνική ομάδα παίζει με ξένη, αλλά δεν είναι έτσι και δεν πρέπει να είναι. Οι αγώνες του Ολυμπιακού πάντα μεταδίδονται με σχετική αντικειμενικότητα, χωρίς να προσπαθούν να αμφιβητήσουν τις διαιτητικές αποφάσεις και να απαξιώσουν κανέναν, πολλές φορές ξεχνώντας ότι θα πρέπει να υπερασπιστούν την ελληνική ομάδα έστω διακριτικά. Η τακτική της πλήρους απαξίωσης των πάντων ακολουθείται ευλαβικά μόνο στους αγώνες του ΠΑΟ και ειδικά μετά τις πρόσφατες ανακοινώσεις-απειλές της πράσινης ΚΑΕ προς τα δύο κανάλια, υποδεικνύοντάς τους εμμέσως πλην σαφώς ότι πρέπει να μεταδίδουν τους αγώνες του ΠΑΟ φορώντας πράσινα γυαλιά γιατί είναι ελληνική ομάδα, οι περιγραφές των αγώνων έχουν γίνει προκλητικές. Η πράσινη ΚΑΕ έχει συνηθίσει στο γλείψιμο από τα ΜΜΕ και δεν διστάζει να ζητήσει απροκάλυπτα την αλλοίωση της δημοσιογραφικής ηθικής όποιου ακόμα αντιστέκεται.

Βέβαια όταν ακούς τον... αντικειμενικό Συρίγο, πάνω στο γνωστό παραλήρημά του για τη νίκη της αγαπημένης του βαζέλας στην Βαρκελώνη, να καλεί με θράσος 20 και 25 χιλιάδες κόσμο στο ΟΑΚΑ των 18.000 θέσεων, τι άλλο να περιμένεις. Δηλαδή κάλεσε τους βάζελους να κάνουν ντου στο ΟΑΚΑ έστω και χωρίς εισιτήριο για να ηδονιστεί ο ίδιος, αδιαφορώντας για την χωρητικότητα του γηπέδου, για τα εκδοθέντα εισιτήρια και για την ασφάλεια των θεατών. Α ναι δεν τον εννοούσε... Και μετά, επειδή οι 25.000... προσκλήσεις φάνηκαν λίγες, οι βαζελογράφοι των γνωστών "αντικειμενικών" σάιτ άρχισαν να διαδίδουν ότι στο ΟΑΚΑ βρέθηκαν 30.000 άτομα (δεν ισχύει σε καμία περίπτωση βέβαια, αφού το ΟΑΚΑ δεν έχει μεγάλο κενό χώρο όπως πχ το ΣΕΦ για να χωρέσει τόσο κόσμο, εκτός αν ο κάθε θεατής κουβαλούσε στην πλάτη του άλλον ένα). Το μόνο που μας μένει λοιπόν είναι να γελάσουμε, αφού κάθε χρόνο ανακαλύπτουν νέο ρεκόρ προσέλευσης στο ΟΑΚΑ, μερικές χιλιάδες πάνω από το προηγούμενο. Άρα να μην μας προκαλέσει εντύπωση αν στο μέλλον σε αντίστοιχο αγώνα γράψουν ότι πήγε 40 ή 50 χιλιάδες κόσμος. Έτσι γουστάρουν, έτσι κάνουν, αφού με παραμύθια ο Χατζηγεωργίου, ο Συρίγος και ο κάθε... αντικειμενικός βαζελογράφος φτιάχνουν ρεκόρ και ότι άλλο θέλουν με την φαντασία τους και προσπαθούν να πείσουν και τον κόσμο. 

Εν κατακλείδει...

...η ανακοίνωση της τιμωρίας του ΠΑΟ από την Ευρωλίγκα βγάζει επιτέλους στην φόρα όλη την πράσινη σαπίλα και του μπασκετικού ΠΑΟ. Η Ευρωλίγκα δεν θα τους ανεχτεί για πολύ πλέον. Η ειδική μεταχείριση παρατράβηξε και σε λίγο θα αρχίσουν να τους σιχαίνονται και στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ήδη υπάρχουν σκόρπια δείγματα από οπαδούς ομάδων που έχουν σφαγιαστεί για χάρη του ΠΑΟ κατά καιρούς.

Οι εγχώριοι μασώνοι του μπάσκετ ήθελαν να προβάλλουν τον ΠΑΟ ως τη μόνη ελληνική ομάδα που έχει επιτυχίες στην Ευρώπη αδιαφορώντας για όλες τις υπόλοιπες ομάδες, γι' αυτό και όταν δυνάμωσε ο Ολυμπιακός προσπάθησαν και πάλι να τον αφανίσουν. Ήθελαν τον ΠΑΟ να παίρνει μονίμως τα πρωταθλήματα στους τελικούς με αντίπαλο το Μαρούσι χωρίς αντίσταση (όπως το 3-0 στις νίκες στους τελικούς του 2004) και τα κύπελλα με αντίπαλο το Ρέθυμνο (όπως το 87-48 στον τελικό του 2007), ομάδες συμπαθείς με αγάπη για το μπάσκετ και προσφορά στο άθλημα, αλλά ταυτόχρονα ομάδες που δεν μπορούν να αγωνίζονται σε κορυφαίο επίπεδο. Πρσπάθησαν πολύ να μετατρέψουν τον ΠΑΟ σε ανίκητο δυνάστη που θα αυξήσει τη μάζα των οπαδών του και θα καθηλώνει τους Έλληνες στους τηλεοπτικούς δέκτες όταν παίζει στην Ευρώπη, κάτι σαν την Εθνική Ελλάδος ή τον Άρη της δεκαετίας του '80. Απέτυχαν όμως. Κανένας άλλος δεν συγκινήθηκε πέρα από τους βάζελους, γιατί όλοι οι υπόλοιποι μπασκετικοί φίλαθλοι είχαν γυρίσει την πλάτη στο μπάσκετ, ακόμα και οι οπαδοί του Ολυμπιακού, ο οποίος την δεκαετία του '90 δημιούργησε ένα τεράστιο μπασκετικό κοινό που γέμιζε το ΣΕΦ ακόμα και με την τελευταία ομάδα της Α1.

Αφού λοιπόν απέτυχαν, καλό θα είναι οι εκπρόσωποι της πράσινης σαπίλας να αφήσουν όσους αγαπούν το μπάσκετ να παρακολουθούν τουλάχιστον την Ευρωλίγκα χωρίς την έντονη οσμή της πράσινης μπόχας. Ας σεβαστούν τους εαυτούς τους, τους οπαδούς τους και τους Έλληνες φιλάθλους που έχουν την τύχη να ζουν σε μία χώρα που έχει δώσει αμέτρητες χαρές στο μπάσκετ τόσο μέσω της Εθνικής όσο και μέσω των ελληνικών συλλόγων.

1987-88: Η πορεία του ΠΑΟ με εκφοβισμό διαιτητών με Οσέρ και δωροδοκία (;) της Χόνβεντ

Ο ΠΑΟ φτάνει μέχρι τα προημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ της περιόδου 1987-88, αλλά και σε αυτή την πράσινη πορεία γίνονται όργια που δυστυχώς δεν αποδεικνύονται ποτέ. Αλλά κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι ότι και εδώ υπάρχουν δηλώσεις περί εκφοβισμού διαιτητών και υπόνοιες για... μεταγραφική δωροδοκία αντιπάλου. Ο Βαρδινογιάννης εκείνη την εποχή κάνει ότι μπορεί στο παρασκήνιο για να πάρει τα σκήπτρα στην Ελλάδα, αλλά εκτός αυτού απλώνει τα πλοκάμια του και στην Ευρώπη με σκοπό την ευρωπαϊκή καταξίωση του ΠΑΟ.

Ο Βαρδινογιάννης εκβιάζει με περίστροφο τους διαιτητές με Οσέρ

Γκι Ρου

Τον Σεπτέμβριο του 1987 και στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, ο ΠΑΟ αντιμετωπίζει την γαλλική Οσέρ η οποία είναι μετριότατη εκείνη την περίοδο. Οι πράσινοι κερδίζουν τους Γάλλους με 2-0 στην Αθήνα και θέτουν τις βάσεις για την πρόκριση, ωστόσο υπάρχουν έντονα παράπονα της Οσέρ για την διαιτησία, η οποία έδωσε ρεσιτάλ ανάποδων σφυριγμάτων υπέρ του ΠΑΟ. Παρόλα αυτά, εκείνο που θα προκαλέσει πάταγο είναι η δήλωση του επί 26 συναπτά έτη μέχρι τότε προπονητή της Οσέρ, Γκι Ρου, ότι ο Βαρδινογιάννης είχε εισβάλλει με περίστροφο στα αποδυτήρια των διαιτητών.

Το θέμα θάβεται με την πάροδο του χρόνου από τους πουλημένους δημοσιογράφους του βαζελοκεντρικού κατεστημένου των ΜΜΕ, που κάνουν σαν να μη θυμούνται την δήλωση του Γκι Ρου, αλλά η αλήθεια είναι αυτή και δεν αλλάζει. Μάλιστα ο Βαρδινογιάννης προερχόταν από ποινή αποκλεισμού δύο ετών από τα γήπεδα που του είχε επιβάλλει η ΟΥΕΦΑ, μετά τον ξυλοδαρμό του διαιτητή σε αγώνα του ΠΑΟ με την Τορίνο το 1985. Και τότε άπαντες προσπάθησαν να κουκουλώσουν το θέμα, αλλά δεν τα κατάφεραν, σε αντίθεση με την περίπτωση του περιστρόφου που δεν αποδείχτηκε ποτέ. Η δήλωση του Γκι Ρου είναι αρκετή όμως και το περιστατικό πρωτόγνωρο τουλάχιστον για ευρωπαϊκούς αγώνες ελληνικών ομάδων. Στη ρεβάνς η Οσέρ θα νικήσει με 3-2, αλλά ο ΠΑΟ θα πάρει την πρόκριση.

Στον δεύτερο γύρο ο ΠΑΟ θα αποκλείσει τη Γιουβέντους, η οποία διανύει μια κακή περίοδο. Είναι γεγονός πως η Μεγάλη Κυρία μερικές αγωνιστικές πριν από την ολοκλήρωση του ιταλικού πρωταθλήματος βρισκόταν πιο κοντά στη ζώνη του υποβιβασμού παρά στις πρώτες θέσεις. Οι πράσινοι την κερδίζουν στην Αθήνα με 1-0 και προκρίνονται παρά την ήττα τους με 3-2 στο Τορίνο, χάρη στα εκτός έδρας γκολ. Πολλά οφείλουν και στην τύχη, με τη βοήθεια της οποίας απέφυγαν να φάνε τουλάχιστον άλλο ένα γκολ στην Ιταλία που θα σηματοδοτούσε και τον αποκλεισμό τους.

Ο διασυρμός στην Ουγγαρία και η... αδιαφορία της Χόνβεντ στην Αθήνα

Στον τρίτο γύρο ο ΠΑΟ αντιμετωπίζει την ουγγρική Χόνβεντ, η οποία είναι ισχυρή στην Ουγγαρία αλλά δεν ξεφεύγει από τον γενικότερο μαρασμό στον οποίο έχει περιέλθει το ουγγρικό ποδόσφαιρο. Παρόλα αυτά, η Χόνβεντ ταπεινώνει τον ΠΑΟ στη Βουδαπέστη και τον κερδίζει με 5-2. Ένα σκορ κολακευτικό για τους πράσινους, οι οποίοι βρίσκονται μόλις στο 61' να ηττώνται με 5-0. Δύο γκολ του Σαραβάκου στο 65' και στο 88' θα περιορίσουν το μέγεθος της - ούτως ή άλλως - βαριάς ήττας κόντρα στη ροή του αγώνα, αφού ο ΠΑΟ στην ουσία απέφυγε ως συνήθως έναν διασυρμό ρεκόρ σε ευρωπαϊκό αγώνα.

Η αποστολή του τριφυλλιού στον επαναληπτικό είναι δύσκολη, αν και απέναντί τους δεν έχουν κανένα μεγαθήριο, καθώς πρέπει να κερδίσουν με τρία γκολ διαφορά και πάνω για να προκριθούν. Αντί για έναν αγώνα όπου θα πέφτουν κορμιά, όσοι παρακολούθησαν τον αγώνα έγιναν μάρτυρες μιας παρωδίας. Στο γήπεδο δεν εμφανίστηκε ποτέ η ομάδα που είχει διασύρει τον ΠΑΟ, αλλά το φάντασμά της. Η Χόνβεντ παρουσιάστηκε όχι απλώς κακή αλλά περιέργως αδιάφορη, με αποτέλεσμα στο 55' ο ΠΑΟ να έχει πάρει ήδη προβάδισμα πρόκρισης με 3-0. Ένα γκολ των Ούγγρων στο 60' από τον Γιόζεφ Φίτος έδωσε ενδιαφέρον αλλά μόλις πέντε λεπτά αργότερα ο ΠΑΟ έκανε το 4-1 (επίσης σκορ πρόκρισης) και το τελικό 5-1 στο 82', που έδωσε την πρόκριση στους πράσινους.

Οι "αντικειμενικοί" της εποχής έκαναν λόγο για πράσινο θρίαμβο, βιάζοντας βάναυσα για ακόμα μία φορά τη λογική των Ελλήνων φιλάθλων που παρακολούθησαν το θέατρο σκιών. Την ίδια στιγμή ο ουγγρικός τύπος και οι φίλαθλοι της χώρας έβραζαν για την σκανδαλώδη αδιαφορία της Χόνβεντ στην Αθήνα, κατηγορώντας εμμέσως πλην σαφώς την ομάδα της Βουδαπέστης ότι πούλησε τον αγώνα. Η οργή του ουγγρικού αθλητικού κόσμου έγινε ακόμα μεγαλύτερη, όταν λίγες μέρες μετά ανακοινώθηκε η μεταγραφή του Γιόζεφ Φίτος από την Χόνβεντ στον ΠΑΟ, του παίκτη που έβαλε το γκολ για τους Ούγγρους στον επαναληπτικό, έναντι 300.000 δολαρίων.

Προφανώς η Χόνβεντ ενδιαφερόταν περισσότερο για τα λεφτά που θα μπουν στα ταμεία της, σε μια εποχή δύσκολη για το ουγγρικό ποδόσφαιρο, οπότε οι... κακές γλώσσες σε Ελλάδα και Ουγγαρία δεν είχαν και πολύ άδικο όταν μιλούσαν για στημένο αγώνα και πληρωμένη πρόκριση του ΠΑΟ. Ειδικά τα όσα ακολούθησαν και βγήκαν τα επόμενα χρόνια στο φως της δημοσιότητας για το ποιόν του Βαρδινογιάννη, όχι μόνο δεν αποκλείουν αλλά ενισχύουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Και φυσικά οποιοσδήποτε προσπαθήσει σήμερα να επιβεβαιώσει τα όσα έγιναν παρασκηνιακά από τους εγχώριους δημοσιογραφίσκους θα κάνει τζάμπα κόπο, αφού η προαιώνια πράσινη χούντα των ΜΜΕ υπάρχει για να δοξολογεί τον ΠΑΟ και φυσικά να θάβει την βρωμιά του. Πάντως στα προημιτελικά η Κλαμπ Μπριζ έκανε το καθήκον της και πέταξε εκτός διοργάνωσης την ομάδα του Βαρδινογιάννη που έκανε όνειρα ακόμα και για τελικό, γι' αυτό άλλωστε έμπαιναν τα μεγάλα μέσα.

Σκάνδαλο: Ο διαιτητής Κουκουλάκης ζητά την φανέλα του ΠΑΟ - το αίσχος της Πράσινης και των "αντικειμενικών"

Ο αγώνας ΠΑΟ-Κέρκυρα για την 25η αγωνιστική της Superleague 2012-13 έχει τελειώσει. Ο ΠΑΟ έχει πάρει μια κάλπικη νίκη με το πέτσινο πέναλτι που του έδωσε στο 78' ο διαιτητής Κουκουλάκης, αφού πριν το χέρι του Έντερ υπάρχει επιθετικό φάουλ σε αυτόν από τον Σο, το οποίο το κοράκι παραβλέπει. Αλλά το σκάνδαλο δεν τελειώνει εδώ.

Δεν φτάνει που ο ΠΑΟ παίρνει την κάλπικη νίκη επί της Κέρκυρας και συνεχίζει να ελπίζει για είσοδο στα πλέι οφ, αλλά μετά τη λήξη του αγώνα ο Κουκουλάκης σπεύδει να ζητήσει την φανέλα του Φιγκερόα. Και μετά λένε ότι ο Τούρκος διαιτητής Τσακίρ, που πριν λίγες μέρες είχε αλλοιώσει την έκβαση του επαναληπτικού αγώνα για τους "16" του Τσάμπιονς Λιγκ εις βάρος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την άδικη αποβολή του Νάνι απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, είναι οπαδός της Ρεάλ και του Ρονάλντο στο facebook. Εδώ ολόκληρος Κουκουλάκης στο ελληνικό πρωτάθλημα έχει το ΘΡΑΣΟΣ μετά την λήξη του αγώνα που διαιτήτευε να ζητάει την φανέλα της ομάδας που ευνοήσε με το πέτσινο πέναλτι που έδωσε.

Το αίσχος της Πράσινης

Φυσικά σε ένα τέτοιο σκάνδαλο και μετά από τέτοια διαιτησία, όχι μόνο δεν δίνεται όση έκταση θα έπρεπε από τους πουλημένους των "αντικειμενικών", αλλά η εφημερίδα του Τράκη Γιαννακόπουλου (βλ. εφευρέτης της αλητείας και πρόεδρος της ΚΑΕ ΠΑΟ), η Πράσινη (αλητεία), έχει ακόμα μεγαλύτερο θράσος και βγάζει το παρακάτω εξώφυλλο τη μεθεπόμενη του αγώνα.

Τα απόβλητα που εκδίδουν το πιο ελεεινό οπαδικό σκουπίδι στην ιστορία του ελληνικού τύπου, τολμούν και μιλάνε για κόκκινη χούντα και τρομοκρατία, επειδή συζητήθηκε το γεγονός ότι ο Κουκουλάκης ζήτησε και πήρε την φανέλα του Φιγκερόα, τον οποίο χαρακτηρίζουν παίκτη... παγκόσμιας κλάσης (ασχολίαστο). Το θράσος της φυλλάδας όμως συνεχίζεται, γράφοντας πως ο Κουκουλάκης κατά τα άλλα έκανε το καθήκον του και ευνόησε την Κέρκυρα. Εκτός του ότι παρουσιάουν ως φυσιολογικό το περιστατικό, αλλοιώνουν την πραγματικότητα και παρουσιάζουν τον ΠΑΟ που κέρδισε με πέτσινο πέναλτι ως αδικημένο.

Ποιος είπε ρε σε αυτά τα σκουλήκια ότι είναι φυσιολογικό ένας διαιτητής να ζητάει τη φανέλα μιας ομάδας; Ειδικά όταν αυτή η ομάδα είναι ο ΠΑΟ και ειδικά όταν αυτή την ομάδα έχει μόλις ευνοήσει ο διαιτητής; Τι θα λέγανε ρε αυτά τα σκουλήκια αν ο Κουκουλάκης ζητούσε τη φανέλα του Ριβάλντο, του Τζιοβάνι, του Ζάχοβιτς, του Ζε Ελίας, του Καρεμπέ ή του Κοβάσεβιτς μετά από αγώνα του Ολυμπιακού; Το ίδιο βράδυ το σπίτι του Κουκουλάκη θα είχε δεχτεί επίθεση, ενώ τα πρωτοσέλιδα των "αντικειμενικών" και των εφημερίδων που υποστηρίζουν ΠΑΟ, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ θα είχαν πάρει φωτιά. Τι γράφουν ρε αυτά τα σκουλήκια για να χαϊδεύουν τα αυτιά των οπαδών τους και να τους γεμίζουν με ακόμα μεγαλύτερο μίσος για τον Ολυμπιακό μέσα από την παραπληροφόρηση;

Το αίσχος των "αντικειμενικών"

Η ασυλία που έχει ο ΠΑΟ από τα ΜΜΕ φάνηκε για ακόμα μία φορά από το... κουκούλωμα του Κουκουλάκη και του συγκεκριμένου σκανδάλου. Από όλες τις "αντικειμενικές" εφημερίδες μόνο η Sportday αναφέρεται στο γεγονός - διακριτικά πάντα για να μη δοθεί έκταση - στο πρωτοσέλιδό της. Συνολικά τα δεκανίκια του βάζελου μαζί με τις οπαδικές εφημερίδες των ΑΕΚ και ΠΑΟΚ φυσικά δεν ασχολούνται με τον ΠΑΟ, αφού αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να χτυπούν τον Ολυμπιακό και μόνο.

Σαπίλα: η μόνη λέξη που χαρακτηρίζει πλήρως την τακτική των "αντικειμενικών", της Πράσινης και των υπολοίπων.

Η ψευτο-ίδρυση του ΠΑΟ το 1908

Ένα από τα διαχρονικά ψέματα των βάζελων είναι αυτό σχετικά με την ίδρυση του ΠΑΟ το 1908. Στην Ελλάδα άλλωστε ότι δηλώσεις είσαι και αφού οι πράσινοι θέλουν να λένε ότι ιδρύθηκαν το 1908, άπαντες παίρνουν ως δεδομένο αυτό. Ίσως πιστεύουν ότι όσο παλαιότερα ιδρύθηκαν τόσο μεγαλύτερη αίγλη αποκτούν. Η αλήθεια πάντως είναι άλλη και παρακάτω ακολουθεί η (προ)ιστορία του ΠΑΟ.

Ιστορία

1908: Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών (ΠΟΑ)

Το έμβλημα του ΠΟΑ (1908-1910)

Όλα ξεκινούν το 1891, όταν ιδρύθηκε ο Πανελλήνιος Γυμναστικός Σύλλογος, ο οποίος διέθετε και τμήμα ποδοσφαίρου. Το 1908 ορισμένοι ποδοσφαιριστές του Πανελληνίου αποχωρούν από τον μεγαλύτερο αθλητικό σύλλογο του δήμου Αθηναίων και με επικεφαλής τον Γιώργο Καλαφάτη ιδρύουν τον Ποδοσφαιρικό Όμιλο Αθηνών (ΠΟΑ), ενώ εξακολουθούσαν να είναι αθλητές του Πανελληνίου στον στίβο. Ακόμα και το όνομα ΠΟΑ όμως είναι ψεύτικο, αφού το επίσημο όνομα ήταν "Ποδοσφαιρικός Όμιλος" και το "Αθηνών" προστέθηκε κυρίως από τον τύπο της εποχής. Οι "αποστάτες" έμελλε να καθορίσουν την ιστορία του Πανελληνίου, ο οποίος, αν και ήταν ένας σύλλογος με μεγάλες επιτυχίες σε πλειάδα αθλημάτων, δεν μπόρεσε ποτέ να συγκεντρώσει μεγάλο αριθμό οπαδών εξαιτίας της διάλυσης του ποδοσφαιρικού τμήματος από τους μετέπειτα ιδρυτές του ΠΟΑ. 

Ο νεοϊδρυθείς ΠΟΑ, ο οποίος ήταν αμιγώς ποδοσφαιρικός σύλλογος, όπως φανερώνει και το όνομά του, αγωνιζόταν τότε στο γήπεδο που βρισκόταν στην οδό Πατησίων, εκεί όπου βρίσκεται σήμερα το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παρά το γεγονός ότι σήμερα οι πράσινοι ισχυρίζονται ότι τα χρώματα του ΠΟΑ ήταν το κόκκινο και το λευκό, η αλήθεια είναι ότι τα χρώματα της ομάδας παρέπεμπαν στο γνωστό ροζ. Άλλη μία παραποίηση της ιστορίας την οποία κόβουν και ράβουν οι βάζελοι στα μέτρα τους, ώστε να μας παρουσιάσουν αυτό που θέλουν, νιώθοντας προφανώς άβολα με το πραγματικό χρώμα της φανέλας του ΠΟΑ, ο οποίος φυσικά δεν είχε το τριφύλλι ως έμβλημα, αλλά μία μπάλα(;).

1910: Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Όμιλος (ΠΠΟ)

Το έμβλημα του ΠΠΟ (1910-1918)

Εξαιτίας προστριβών του Καλαφάτη, ιδρυτή του ΠΟΑ, με τον πρόεδρο του συλλόγου, ο Καλαφάτης αποφάσισε το 1910 να προχωρήσει σε νέα αποστασία και αποχώρησε από τον ΠΟΑ, αποσπώντας και πάλι τους ποδοσφαιριστές της ομάδας, με τους οποίους ίδρυσε τον Πανελλήνιο Ποδοσφαιρικό Όμιλο (ΠΠΟ). Ο ΠΠΟ αναγνωρίστηκε από τον ΣΕΓΑΣ το 1911, με χρώματα το πράσινο και το λευκό και με έμβλημα έναν μπαρμπα-Μήτσο ντυμένο με τη στολή του ΠΠΟ, ενώ η έδρα του νεοϊδρυθέντος συλλόγου βρισκόταν στην Πλατεία Αμερικής ή Πλατεία Αγάμων, όπως λεγόταν τότε. Για όσους απορούν για το όνομα της πλατείας, αυτή ονομάστηκε "Πλατεία Αγάμων" επειδή αποτελούσε χώρο όπου συγκεντρώνονταν ζευγαράκια και επιδίδονταν σε ερωτικές περιπτύξεις. Μπορεί ο νέος ΠΠΟ να μην υιοθέτησε το ροζ του προγόνου του, αλλά η έδρα του παρέπεμπε σε ροζ ιστορίες.

Παράλληλα με τον ΠΠΟ, ο ΠΟΑ συνέχισε να υπάρχει και σε αυτόν αγωνίζονταν παίκτες από τον Ποδοσφαιρικό Σύλλογο Γουδί. Μάλιστα, ο ΠΟΑ (έτος ίδρυσης 1908) και ο ΠΠΟ (έτος ίδρυσης 1910) συναντήθηκαν στο τουρνουά που διοργάνωνε ο ΣΕΓΑΣ και το οποίο ονόμαζε πρωτάθλημα, ενώ σε αυτό αγωνίζονταν μόνο ομάδες που έδρευαν στον δήμο Αθηναίων. Έτσι λοιπόν βρισκόμαστε σε αυτό το παράλογο φαινόμενο, οι δύο πρόγονοι του Παναθηναϊκού να αγωνίζονται ως αντίπαλοι στο ίδιο "πρωτάθλημα". Μόνο η παναθηναϊκή ιστορία θα μπορούσε να καταφέρει κάτι τέτοιο και εδώ τίθεται το ερώτημα: ποια από τις δύο ομάδες ήταν ο σημερινός Παναθηναϊκός; Ο ροζ ΠΟΑ του 1908 ή ο πράσινος ΠΠΟ του 1910; Μήπως και οι δύο; Αδύνατο, γιατί δεν μπορεί ο Παναθηναϊκός να ταυτίζεται και με τις δύο αντίπαλες τότε ομάδες. Το δίλημμα πάντως δεν υφίσταται γιατί πολύ απλά ο ΠΟΑ (έτος ίδρυσης 1908) συγχωνεύθηκε με το Γουδί το 1912 και έκτοτε έπαψε να υφίσταται.

1918: Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Αγωνιστικός Όμιλος (ΠΠΑΟ)

Το έμβλημα του ΠΠΑΟ (1918-1922)

Το 1918 ο ΠΠΟ μετονομάζεται σε Πανελλήνιο Ποδοσφαιρικό Αγωνιστικό Όμιλο (ΠΠΑΟ) και τότε είναι που υιοθετείται το τριφύλλι ως έμβλημα του συλλόγου.

1922: Παναθηναϊκός Ποδοσφαιρικός Αγωνιστικός Όμιλος (ΠΠΑΟ)

Το 1922 ο ΠΠΑΟ αλλάζει και πάλι ονομασία και από Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Αγωνιστικός Όμιλος μετονομάζεται σε Παναθηναϊκός Ποδοσφαιρικός Αγωνιστικός Όμιλος. Ο λόγος ήταν ότι ο όρος "Πανελλήνιος" αποτελούσε κάτι σαν πληγή για τον σύλλογο, αφού πολλοί τον ταύτιζαν με τον πολύ πιο επιτυχημένο και γνωστό τότε Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο. Έτσι αποφάσισαν να... κατέβουν γεωγραφική κλίμακα και από το "Πανελλήνιος" να περιοριστούν στο "Παναθηναϊκός". Τότε είναι που ο δήμαρχος Αθηναίων και πρώην πρόεδρος του συλλόγου, Γεώργιος Τσόχας, αποφάσισε να παραχωρήσει το οικόπεδο που βρίσκεται το γήπεδο της Λεωφόρου στην ομάδα για την ανέγερση γηπέδου.

Ο όρος "Παναθηναϊκός" δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας γεωγραφικός προσδιορισμός της πόλης της ομάδας, όπως είναι το "Πανελευσινιακός", "Παναργειακός", "Παναιγιάλειος", "Πανσερραϊκός" κτλ. Κάποιοι όμως σήμερα αισθάνονται κόμπλεξ και με αυτό, δηλαδή το ότι η ομάδα τους έχει ένα όνομα που την "περιορίζει" γεωγραφικά στα στενά όρια της πόλης. Γι' αυτό και έχουν προσπαθήσει να προσδώσουν αίγλη στην ονομασία του συλλόγου, ταυτίζοντάς την με τα Παναθήναια, ή ακόμα και με τον Παναθηναϊκό λόγο του Ισοκράτη. Κάπως έτσι μπορεί κάποια στιγμή να... ανακαλύψουν πως οι ρίζες του συλλόγου βρίσκονται στην αρχαία Ελλάδα.

1924: Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος (ΠΑΟ)

Το 1924 έρχεται το τελευταίο επεισόδιο του σήριαλ των μετονομασιών του συλλόγου και αυτή τη φορά καταλήγουν στο Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος (ΠΑΟ) που ισχύει μέχρι σήμερα. Την ίδια χρονιά η πολιτεία αποφάσισε σκανδαλωδώς να παραχωρήσει οριστικά το οικόπεδο στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας (που ήταν δημόσια περιουσία) στον ΠΑΟ και από τότε αποτελεί και επίσημα περιουσιακό του στοιχείο. Έτσι απλά.

Η επίσημη εκδοχή του κράτους

Η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού φροντίζει να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στα ψέματα των βάζελων. Συγκεκριμένα η ΓΓΑ αποφάσισε να προχωρήσει στη δημιουργία "Αρχείου Ιστορικών Αθλητικών Ερασιτεχνικών Σωματείων". Στη λίστα που έχει δημιουργηθεί μέχρι σήμερα με τα σωματεία και το έτος ίδρυσής τους, όλοι οι αθλητικοί σύλλογοι αναφέρονται με το έτος ίδρυσης που γνωρίζουν οι οπαδοί τους. Εδώ βρίσκεται η μεγάλη και δυσάρεστη έκπληξη για τους οπαδούς του ΠΑΟ, αφού η ομάδα τους φέρεται από τα αρχεία του ίδιου του κράτους, και όχι από τα παραμύθια των βιβλίων που βγάζουν οι ίδιοι, να έχει ιδρυθεί το 1925, την ίδια χρονιά με τον Ολυμπιακό! Τότε αναγνωρίστηκε επίσημα ο ΠΑΟ, ο οποίος απέκτησε τη σημερινή του μορφή του 1924.

Από το αρχείο της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού

Περιληπτικά του γενεαλογικό δέντρο του ΠΑΟ

Το 1891 ιδρύεται ο Πανελλήνιος Γ.Σ.

Το 1908 διαλύεται το ποδοσφαιρικό του τμήμα και σχηματίζεται ο Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών (ΠΟΑ), με χρώμα το ροζ.

Το 1910 αποσπώνται ποδοσφαιριστές του ΠΟΑ και σχηματίζουν τον Πανελλήνιο Ποδοσφαιρικό Όμιλο (ΠΠΟ), ο οποίος αναγνωρίζεται το 1911 και έχει ως χρώματα το πράσινο και το λευκό. ΠΟΑ και ΠΠΟ συνυπάρχουν για δύο χρόνια και αγωνίζονται ως αντίπαλοι, πράγμα που σημαίνει ότι πρόκειται για δύο διαφορετικές ομάδες και είναι αδύνατον να μετεξελίχθηκαν και οι δύο στον ΠΑΟ, αφού ο ΠΟΑ μάλιστα έπαψε να υφίσταται το 1912, όταν και συγχωνεύθηκε με το Γουδί.

Το 1918 ο Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Όμιλος (ΠΠΟ) μετονομάζεται σε Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Αγωνιστικός Όμιλος (ΠΠΑΟ) και υιοθετεί ως έμβλημα το τριφύλλι.

Το 1922 ο Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Αγωνιστικός Όμιλος (ΠΠΑΟ) μετονομάζεται σε Παναθηναϊκός Ποδοσφαιρικός Αγωνιστικός Όμιλος (ΠΠΑΟ).

Το 1924 ο Παναθηναϊκός Ποδοσφαιρικός Αγωνιστικός Όμιλος (ΠΠΑΟ) μετονομάζεται σε Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος (ΠΑΟ) και προφανώς αναγνωρίζεται το 1925.

Συμπεράσματα για τα ψέματα των βάζελων

Το μόνο σίγουρο είναι ότι το σύνθημα  "100 χρόνια Παναθηναϊκός" που χρησιμοποιήθηκε το 2008, απλά παραχαράσσει την ιστορία. Δεν μπορείς να επικαλείσαι τον Παναθηναϊκό του 1908, αφού τότε δεν υπήρχε κανένας Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος (αναγνωρίστηκε το 1925). Δεν μπορείς να χρησιμοποιείς ως επετειακή φανέλα την πράσινη με το τριφύλλι, γιατί η ομάδα που λες ότι ιδρύθηκε το 1908 φορούσε ροζ. Η φανέλα έγινε πράσινη το 1910 και το τριφύλλι προστέθηκε το 1918.

Ο ΠΟΑ του 1908 δεν είναι ο σημερινός ΠΑΟ, αλλά κάποιος πρόγονός του. Ο σημερινός ΠΑΟ προέρχεται από τον ΠΠΟ του 1910, ο οποίος προήλθε από τα σπλάχνα του ΠΟΑ, αλλά ΠΠΟ και ΠΟΑ ήταν δύο διαφορετικοί σύλλογοι που έπαιζαν αντίπαλοι. Ο ΠΟΑ έπαψε να υφίσταται το 1912, όταν συγχωνεύθηκε με τον ΠΣ Γουδί. Άρα η ομάδα που ιδρύθηκε το 1908 εξαφανίστηκε τέσσερα χρόνια μετά και το 1908 που αναγράφεται στο έμβλημα του ΠΑΟ είναι το έτος ίδρυσης μιας ομάδας που υπήρξε κάποτε στην Ελλάδα και όχι ενός οργανισμού που μετεξελίχθηκε στη συνέχεια. Σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να ταυτιστεί ο σημερινός ΠΑΟ και με τον ΠΟΑ και με τον ΠΠΟ, όπως και το παιδί δεν μπορεί να ταυτιστεί με τον γονιό του. Αλλιώς μιλάμε για δύο Παναθηναϊκούς...

Τι είναι λοιπόν αυτό που κάνουν οι βάζελοι; Καπηλεύονται την ιστορία των αθλητικών σωματείων που δημιουργήθηκαν από τις διάφορες ζυμώσεις του πρώτου τέταρτου του 20ου αιώνα. Πάρα πολλές ομάδες προήλθαν από τέτοιου είδους ζυμώσεις, μεταξύ των οποίων και ο Ολυμπιακός. Απώτερος πρόγονος του Ολυμπιακού είναι ο Πειραϊκός Σύνδεσμος (ιδρύθηκε το 1894), το ποδοσφαιρικό τμήμα του οποίου συγχωνεύθηκε το 1922 με το αντίστοιχο της Πειραϊκής Ένωσης (ιδρύθηκε το 1909), για να δημιουργηθεί ο ΑΠΣ Πειραιώς. Από την διάσπαση του ΑΠΣ Πειραιώς προήλθε το 1924 ο Ολυμπιακός Όμιλος Πειραιώς, ο οποίος μετεξελίχθηκε το 1925 στον Ολυμπιακό Σύνδεσμο Φιλάθλων Πειραιώς, δηλαδή στον σημερινό Ολυμπιακό.

Η διαφορά όμως είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν καπηλεύεται την ιστορία και τις επιτυχίες ούτε του Πειραϊκού Συνδέσμου, ούτε της Πειραϊκής Ένωσης, ούτε του ΑΠΣ Πειραιώς, ούτε του Ολυμπιακού Ομίλου Πειραιώς. Επίσης, δεν προβάλλει ως έτος ίδρυσης ούτε το 1894, ούτε το 1909, ούτε το 1922, ούτε το 1924. Γιατί ο σημερινός Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς υπάρχει από το 1925, όταν και ο Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος απέκτησε υπόσταση σύμφωνα με τα αρχεία της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού.

Αυτή είναι η διαφορά από τον σύλλογο που νομίζει ότι θα αποκτήσει μεγαλύτερη ιστορία και αίγλη πηγαίνοντας το έτος ίδρυσής του όσο πιο πίσω γίνεται. Είναι ο μοναδικός από τους σημερινούς μεγάλους αθλητικούς συλλόγους ο οποίος κάνει κάτι τέτοιο και αυτό φανερώνει - αν μη τι άλλο - κόμπλεξ. Πάλι καλά που δεν διαλύθηκε ολόκληρος ο Πανελλήνιος με τη διάλυση του ποδοσφαιρικού του τμήματος από τον Καλαφάτη, αλλιώς σήμερα οι βάζελοι ίσως να διεκδικούσαν ως έτος ίδρυσης το 1891, όταν και ιδρύθηκε ο ιστορικός σύλλογος της Κυψέλης.

1995-96: Η πορεία του ΠΑΟ με τη σκανδαλώδη αποβολή της Διναμό Κιέβου

Πολλά έχουν ακουστεί για την πορεία του ΠΑΟ μέχρι τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ την περίοδο 1995-96. Ο λόγος είναι ότι και αυτή η πράσινη πορεία συνοδεύτηκε από ένα σκάνδαλο που τελικά ωφέλησε τον ΠΑΟ. Θήτης ή... θύμα της υπόθεσης ήταν η Διναμό Κιέβου στο γνωστό σκάνδαλο με τις γούνες. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.

Και πάλι τυχεροί στην κλήρωση

Στην φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ (4 όμιλοι από τους οποίους περνούν οι δύο πρώτοι), οι πράσινοι αποφεύγουν όλα τα φαβορί της διοργάνωσης (Γιουβέντους, Άγιαξ, Ρεάλ Μαδρίτης και Μπορούσια Ντόρτμουντ) και κληρώνονται σε έναν ανοιχτό όμιλο με την πρωταθλήτρια Γαλλίας Ναντ, την απρόβλεπτη Πόρτο και την ανερχόμενη Διναμό Κιέβου, πράγμα που σήμαινε ότι και οι δύο θέσεις για την πρόκριση ήταν ανοιχτές. Φαβορί του ομίλου θεωρείται η Διναμό Κιέβου, η οποία έχει αρχίσει να χτίζει μια τρομερή ομάδα με στόχο την ευρωπαϊκή καταξίωση και με αιχμή του δόρατος τα δύο μεγάλα της αστέρια, Ρεμπρόφ και Σεφτσένκο. Στα προκριματικά οι Ουκρανοί είχαν αποκλείσει την δανέζικη Άαλμποργκ με δύο νίκες και συνολικό σκορ 4-1.

Το σκάνδαλο με τις γούνες και η αποβολή της Διναμό Κιέβου

Στον πρώτο αγώνα του ομίλου ο ΠΑΟ ταξιδεύει στο Κίεβο, όπου ηττάται φυσιολογικά με 1-0 από την ανώτερη Διναμό στις 13 Σεπτεμβρίου 1995. Μετά το τέλος του αγώνα προκαλεί σοκ η καταγγελία προς την ΟΥΕΦΑ του Ισπανού διαιτητή του αγώνα, Antonio López Nieto, ότι δύο μέλη της διοίκησης της Διναμό είχαν προσπαθήσει να δωροκήσουν τον ίδιο και τους επόπτες πριν τον αγώνα, προσφέροντας γούνες και χρήματα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η ΟΥΕΦΑ να αποβάλλει τη Διναμό από την διοργάνωση και να την τιμωρήσει συνολικά με τριετή αποκλεισμό από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, συμπεριλαμβανομένης της τρέχουσας σεζόν. Ταυτόχρονα, η ΟΥΕΦΑ τιμώρησε με ισόβιο αποκλεισμό από το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο τα δύο μέλη της διοίκησης τα οποία σύμφωνα με τον διαιτητή προσπάθησαν να τον δωροδοκήσουν, τον Igor Surkis και τον Vasyl Babychuk.

Η Διναμό έκανε έφεση και κατηγόρησε τον διαιτητή πως για άγνωστο λόγο προσπάθησε να εξαπατήσει την ΟΥΕΦΑ, υποστηρίζοντας πως τις γούνες τις είχε παραγγείλει ο ίδιος και αρνήθηκε να τις πληρώσει όταν του τις παρέδωσαν στο ξενοδοχείο. Τελικά στις 25 Σεπτεμβρίου 1995 οριστικοποιείται η τιμωρία της Διναμό μετά την εκδίκαση της έφεσης των Ουκρανών.

Η εύνοια του ΠΑΟ από την αποβολή και... την τύχη

Την θέση της Διναμό Κιέβου στον όμιλο πήρε η δανέζικη Άαλμποργκ, οποία είχε αποκλειστεί από τους Ουκρανούς στα προκριματικά. Αυτό σήμαινε αυτομάτως πως με το φαβορί του ομίλου εκτός και με την αντικατάστασή του από μια πολύ αδύναμη ομάδα, για τις δύο θέσεις πάλευαν πλέον όχι τέσσερις αλλά μόνο τρεις ομάδες: ο ΠΑΟ, η Ναντ και η Πόρτο. Ωστόσο, ο ΠΑΟ κατάφερε και έχασε στη Δανία με 2-1 από την Άαλμποργκ, στη μοναδική νίκη της δανέζικης ομάδας στους 8 αγώνες που έδωσε συνολικά εκείνη τη χρονιά (είχε ακόμα μία ισοπαλία και 6 ήττες).

Οι πράσινοι τερμάτισαν πρώτοι στον όμιλο και στους "8" θα αντιμετώπιζαν μία εκ των δεύτερων ομάδων των άλλων ομίλων, μεταξύ των οποίων οι πανίσχυρες Ρεάλ Μαδρίτης και Ντόρτμουντ. Και πάλι τυχερός ο ΠΑΟ που κληρώνεται με την τρίτη της παρέας, την Λέγκια Βαρσοβίας, η οποία όχι μόνο μεγαθήριο δεν ήταν αλλά προκρίθηκε ως δεύτερη από τον πιο εύκολο όμιλο της διοργάνωσης, έχοντας μάλιστα αρνητικό απολογισμό (2 νίκες, 1 ισοπαλία και 3 ήττες) και συντελεστή τερμάτων (5 γκολ υπέρ και 8 κατά)! Ενημερωτικά, αν ο ΠΑΟ τερμάτιζε δεύτερος θα κληρωνόταν ή με ένα εκ των μεγαθηρίων Γιουβέντους και Άγιαξ, ή με την ισχυρή Σπαρτάκ Μόσχας που είχε κάνει το 6 στα 6 στον ευκολότερο όμιλο. Η ιστορία είναι γνωστή, αφού ο ΠΑΟ πέρασε τη Λέγκια και στους "4" αποκλείστηκε από τον Άγιαξ με το 0-3 στο ΟΑΚΑ που ανέτρεψε το σκορ της βαζελικής νίκης με 1-0 στο Άμστερνταμ.

Ανάκληση της τιμωρίας της Διναμό από την ΟΥΕΦΑ κατόπιν εορτής - έμμεση παραδοχή του λάθους

Αυτό που προκάλεσε εντύπωση είναι ότι πριν ολοκληρωθεί η ποδοσφαιρική σεζόν και συγκεκριμένα στις 19 Απριλίου 1996, η ΟΥΕΦΑ αιφνιδιαστικά προχώρησε σε άρση της τιμωρίας της Διναμό για τις επόμενες δύο περιόδους. Η απίστευτη δικαιολογία της ΟΥΕΦΑ ήταν ότι αποφάσισε να δώσει την ευκαιρία στο ουκρανικό ποδόσφαιρο να αναπτυχθεί. Φυσικά κανένας νοήμων άνθρωπος στην ποδοσφαιρική Ευρώπη δεν πίστεψε αυτή τη γελοιότητα, καθώς αυτό που συζητήθηκε ήταν ότι η ΟΥΕΦΑ είχε αναγνωρίσει έστω και αργά το λάθος της και την αθωότητα της Διναμό, προσπαθώντας να επανορθώσει διαγράφοντας την ποινή της.

Η ΟΥΕΦΑ είχε ήδη αρχίσει να είναι πολύ αυστηρή με θέματα διαφθοράς, με σκοπό να προωθήσει το νέο προϊόν του Τσάμπιονς Λιγκ, οπότε το να ανησύχησε ξαφνικά για το μέλλον του ουκρανικού ποδοσφαίρου και να άφησε ατιμώρητη την ομάδα που δωροδόκησε είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Άλλωστε το ουκρανικό ποδόσφαιρο θα μπορούσε να εκπροσωπηθεί και από άλλες ομάδες, δεν υπήρχε μόνο η Διναμό, ούτε τιμωρήθηκε η εθνική Ουκρανίας. Προφανώς η ΟΥΕΦΑ δεν μπορούσε να παραδεχθεί ανοιχτά το λάθος της κατόπιν εορτής, με τη Διναμό να έχει ήδη αποβληθεί από μια διοργάνωση που πλησίαζε στην ολοκλήρωσή της. Κάτι τέτοιο θα επέφερε τεράστιο πλήγμα στο γόητρο της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας.

Το δήθεν σκάνδαλο, άλλο ένα "χτύπημα" του αδίστακτου Βαρδινογιάννη;


Το θέμα που έχει συζητηθεί κυρίως στην Ελλάδα είναι αν όλα έγιναν τυχαία σε ευρωπαϊκό αγώνα του ΠΑΟ ή απλά υπήρξε παρασκήνιο που ποτέ δεν ήρθε στο φως της δημοσιότητας. Πολλά είναι τα ερωτήματα που έμειναν αναπάντητα.

Το σκηνικό ήταν τελικά πλεκτάνη του διαιτητή; Και αν ναι, για ποιο λόγο το έκανε;

Ηταν τυχαίο ότι το μοναδικό αυτό γεγονός στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ συνέβη σε αγώνα του ΠΑΟ;

Γιατί ο διαιτητής έκανε την καταγγελία μετά τον αγώνα και όχι πριν;

Ήταν τυχαίο που έκανε την καταγγελία μετά από την ήττα του ΠΑΟ;

Αποδείξεις δεν υπάρχουν, όλα είναι υποθέσεις, αλλά παραείναι πολλές οι συμπτώσεις ειδικά όταν πρόκειται για την ομάδα του Βαρδινογιάννη. Ο Βαρδινογιάννης - είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι - είχε διασυνδέσεις με το ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό παρασκήνιο. Άλλωστε, ο Βαρδινογιάννης εκτός από την παράγκα που είχε στήσει στην Ελλάδα για να παίρνει τίτλους, επιθυμούσε διακαώς την ευρωπαϊκή διάκριση του ΠΑΟ και ήταν ικανός για τα πάντα. Οι αποκαλύψεις ξένων διαιτητών ότι δωροδοκήθηκαν από τον πρόεδρο του ΠΑΟ είναι γεγονός αναμφισβήτητο και αφορούν την εποχή εκείνη. Ο Kevin Lynch μίλησε για δωροδοκία που αφορούσε την περίοδο 1991-92 και ο Phillip Don για δωροδοκία του 1994.

Ποιος αποκλείει ως πιθανότητα το σκάνδαλο με τις γούνες του 1995 να ήταν απλά ένα νέο χτύπημα του Βαρδινογιάννη με σκοπό την πολυπόθητη ευρωπαϊκή διάκριση; Όταν υπάρχει το μέγα σκάνδαλο του "Χουντέμπλεϊ" (άσχετο με τον Βαρδινογιάννη, σχετικό με τον ΠΑΟ), αλλά και οι μαρτυρίες των ξένων διαιτητών για τον Βαρδινογιάννη, είναι δυνατόν να πεις με το χέρι στην καρδιά ότι αποκλείεται αυτός ο αδίστακτος επιχειρηματίας να έκανε κάτι τόσο... προχωρημένο για τα ελληνικά ποδοσφαιρικά δεδομένα; Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους και αν είσαι λίγο υποψιασμένος, λίγο καχύποπτος και καθόλου μεροληπτικός υπέρ του ΠΑΟ, η αλληλουχία των γεγονότων και η απλή λογική δείχνουν προς μία κατεύθυνση: αποκλείεται όλα να ήταν τυχαία όταν μιλάμε για τον Βαρδινογιάννη. Ούτε το "Χουντέμπλεϊ" έχει αποκαλυφθεί, αλλά και εκεί έγιναν όργια.

Το γεγονός είναι ένα. Μετά το "Χουντέμπλεϊ, άλλη μία πορεία του ΠΑΟ έχει μπόλικη δόση σκανδάλου. Ποιος ξέρει. Ίσως κάποτε ο López Nieto αποφασίσει να εξομολογηθεί την αλήθεια και να προστεθεί στην λίστα των ευρωπαίων διαιτητών που αποκάλυψαν πως είχαν δωροδοκηθεί από τον ΠΑΟ του Βαρδινογιάννη...

Να ποια είναι η τακτική των "αντικειμενικών"

Χωρίς πολλά λόγια, ένα απλό παράδειγμα για το πως λειτουργούν οι "αντικειμενικοί" και το πως επιλέγουν να παρουσιάζουν τα γεγονότα, με σκοπό να χτυπάνε τον Ολυμπιακό. Και αυτή τη φορά δεν θα γίνει σύγκριση με την αντιμετώπιση του ΠΑΟ από τα ΜΜΕ. Αφορμή ο αγώνας ΟΦΗ-Κέρκυρα για την 20η αγωνιστική της Superleague 2012-13. Το παράδειγμα είναι τυχαίο και στη θέση του συγκεκριμένου αγώνα θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε άλλος.

Ο ΟΦΗ νίκησε την Κέρκυρα με 2-0, με τον σκόρερ του πρώτου γκολ των Κρητικών (στο 28') να είναι σε εμφανή θέση οφσάιντ. Όπως είναι φυσικό το γκολ δεν έπρεπε να μετρήσει και ειδικά όταν πρόκειται για το πρώτο γκολ του αγώνα, το θέμα αποκτά μεγάλη βαρύτητα. Τι επέλεξαν να μας παρουσιάσουν Goal και Sportday ως ρεζουμέ του αγώνα στο πρωτοσέλιδά τους; Το πόσο εύκολα νίκησε ο ΟΦΗ. Καμία αναφορά στο οφσάιντ γκολ που άλλαξε την ροή του αγώνα.

Και εδώ αρχίζει το γνωστό τροπάριο. Τι θα γινόταν αν στην θέση του ΟΦΗ ήταν ο Ολυμπιακός και είχε κερδίσει την Κέρκυρα με το πρώτο γκολ οφσάιντ; Φυσικά ο αγώνας θα ήταν μάλλον το κύριο θέμα του πρωτοσέλιδου, όπου σε περίοπτη θέση και με μεγάλα γράμματα ήταν σίγουρο ότι θα διαβάζαμε κάτι από τα παρακάτω:

"Οφσάιντ το πρώτο γκολ του Ολυμπιακού"

"Μόνο ο διαιτητής δεν είδε το οφσάιντ στο πρώτο γκολ"

"Ο διαιτητής αδίκησε την Κέρκυρα με το πρώτο γκολ που δεν έπρεπε να μετρήσει"

"Φωνάζει η Κέρκυρα για το πρώτο γκολ"

Και τα λοιπά...

Αυτή είναι η τακτική των... αδέκαστων εδώ και χρόνια στα πρωτοσέλιδα, αυτά που με μια ματιά μπορεί ο κάθε περαστικός να διαβάσει στα περίπτερα και να διαμορφώσει μια γρήγορη εικόνα για το τι έγινε στους αγώνες. Κουτάκια γύρω γύρω με σύντομη περιγραφή των αγώνων των μικρότερων ομάδων χωρίς σχόλια για την διαιτησία ακόμα και αν ήταν σφαγιαστική για τη μία ομάδα. Και στη μέση, αν τυχόν έχει γίνει κάποιο λάθος υπέρ του Ολυμπιακού (ακόμα και αν ήταν οφσάιντ το τρίτο γκολ σε μια νίκη με 3-0), μεγάλα γράμματα και φανφάρες, με σκοπό να επηρεάσουν την κοινή γνώμη.

Κάπως έτσι ο πλέον άσχετος, αυτός που δεν γνωρίζει τι έγινε και βιαστικά θα δει το πρωτοσέλιδο, θα δει μέσα σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο, όπου όλα τα άλλα αποτελέσματα παρουσιάζονται ως δίκαια και καθαρά (ακόμα και αν σε αυτά έχουν γίνει όργια), τον Ολυμπιακό να παρουσιάζεται σαν τον καρνάβαλο που πρέπει να καεί αν τυχόν ευνοηθεί από κάποια απόφαση, ακόμα και αν αυτή δεν διαμόρφωσε ουσιαστικά το αποτέλεσμα. Φυσικά, δεν μιλάμε για τον ΠΑΟ, σε αγώνα του οποίου πρέπει η αντίπαλη ομάδα που αδικήθηκε σχεδόν να φύγει από το γήπεδο διαμαρτυρόμενη για να δεήσουν να αναφερθούν στην εύνοια των πρασίνων, όπως φυσικά δεν μιλάμε και για την περίπτωση αδικίας του Ολυμπιακού που απλά περνάει απαρατήρητη.

Με την ευκαιρία, στο ντέρμπι Άρη-ΠΑΟΚ 2-2, στην περιοχή του Άρη υπήρξαν διάφορα μαρκαρίσματα στα οποία οι κιτρινόμαυροι θα μπορούσαν να έχουν κερδίσει κάποιο πέναλτι και για τα οποία δικαίως φώναξαν. Οι δύο "αντικειμενικές" όμως αναφέρονται στη "ματσάρα" της Θεσσαλονίκης, η Goal έχει αναφορά στα πέναλτι που δεν δόθηκαν στον Άρη αλλά χρειάζεται μεγεθυντικός φακός για να την διαβάσεις, ενώ η Sportday παραμένει πιστή στην αρχή της να μην ασχολείται με την διαιτησία (εκτός βέβαια αν ευνοηθεί ο Ολυμπιακός). Και εδώ αν στη θέση του ΠΑΟΚ ήταν ο Ολυμπιακός και πάλι όλοι γνωρίζουμε τι θα έγραφαν στα πρωτοσέλιδα.

Έτσι λοιπόν διαμορφώνουν τη γνώμη του κόσμου εδώ και χρόνια οι "αντικειμενικοί", με τη διαφορετική αντιμετώπιση του Ολυμπιακού από τις υπόλοιπες ομάδες. Προσπαθούν να πλήξουν το γόητρο του συλλόγου και των οπαδών του, παρουσιάζοντας όλους τους άλλους σαν αγγέλους και αυτόν σαν δαίμονα. Τα αίσχη των υπολοίπων αγώνων, τα διαιτητικά λάθη υπέρ άλλων ομάδων, απλά δεν αναπαράγονται και οι οπαδοί του κάθε ΟΦΗ είναι ήσυχοι και περήφανοι για τις αξιοκρατικές νίκες της ομάδας τους, είτε ευνοηθεί σε έναν, σε πέντε ή σε δέκα αγώνες, με οποιοδήποτε τελικό όφελος... Δεν υπάρχει ούτε καν ένα πρωτοσέλιδο για να το χρησιμοποιήσεις σαν επιχείρημα για το πότε και πόσες φορές ευνοήθηκε. Ουαί και αλίμονο αν ο Ολυμπιακός πάρει κάποιο σφύριγμα...

Μεγαλύτερός τους σύμμαχος βέβαια είναι η διοίκηση του Ολυμπιακού (το λέω για πολλοστή φορά), η οποία παραμένει σταθερά απαθής στον χρόνιο πόλεμο που γίνεται προς την ομάδα από σκουλήκια της αθλητικής δημοσιογραφίας, τα οποία σέρνονται από εφημερίδα σε ραδιόφωνο και από ραδιόφωνο σε ιστοσελίδα ανακυκλώνοντας τα ίδια και τα ίδια και φιλτράροντας το τι θα ειπωθεί, τι θα ακουστεί, τι θα γραφτεί, τι θα μεγεθυνθεί και τι θα αποσιωπηθεί. Αλλά όπως επίσης έχω ξαναπεί, η διοίκηση του Ολυμπιακού το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να εκθέτει τον σύλλογο και όχι να τον προστατεύει.

Όσο για τις δύο αντικειμενικές "εφημερίδες", είναι πάντα πιστές στην τακτική που ακολουθούσε κάποτε η... αντικειμενικότατη Αθλητική Ηχώ. Μόνο που αυτή είχε κάποτε την μαγκιά να πετάξει τη μάσκα και να μετατραπεί σε αμιγώς πράσινη εφημερίδα.

Αυτές ακόμα κρύβονται...