Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Άρσεναλ-Ολυμπιακός 2-1, η εμφάνιση, η ατυχία, η νύφη και τα όρνια

Στο ίδιο έργο θεατές. Για πολλοστή φορά είδαμε έναν Ολυμπιακό στην Ευρώπη να μένει με τις εντυπώσεις σε εκτός έδρας παιχνίδι, στο οποίο βάσει εμφάνισης ακόμα και η ισοπαλία θα τον αδικούσε. Ο Ολυμπιακός πήγε στο Λονδίνο με τσαμπουκά, έχασε ευκαιρίες που δεν χάνονται, έκανε τους υπερόπτες Άγγλους να κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα, έκανε τους οπαδούς του περήφανους για την εμφάνιση αυτή, αλλά στο τέλος έμεινε και πάλι η πικρία.

Γενικά η Αγγλία ποτέ δεν πήγαινε τις ελληνικές ομάδες και ιδιαίτερα ο Ολυμπιακός έχει τραγική παράδοση στην Γηραιά Αλβιώνα. Αλλά ειδικά το νεότευκτο γήπεδο της Άρσεναλ, το διαστημικό Emirates Stadium, μας έχει πληγώσει με τον χειρότερο τρόπο. Δύο χρόνια πριν, την περίοδο 2009-10 και πάλι σε όμιλο του Champions League, ο Ολυμπιακός επισκέφθηκε το συγκεκριμένο γήπεδο στο Βόρειο Λονδίνο. Τότε η εμφάνιση ήταν πολύ κακή, η Άρσεναλ έχασε πολλές ευκαιρίες, αλλά ο Ολυμπιακός κρατούσε με νύχια και με δόντια το 0-0 μέχρι το 78'. Τότε η Άρσεναλ κατάφερε να πετύχει το 1-0, για να έρθει το τελικό 2-0 στο 86'. Με μια τόσο κακή εμφάνιση ο Ολυμπιακός έφτασε αρκετά κοντά στο να πάρει τον βαθμό της ισοπαλίας.

Αυτή τη φορά τα πράγματα αντιστράφηκαν. Ο Ολυμπιακός έκανε μία από τις καλύτερες εμφανίσεις του σε εκτός έδρας ευρωπαϊκό αγώνα, απέναντι σε μια ομάδα με μεγάλο όνομα όπως η Άρσεναλ, η οποία είχε απουσίες και  ακόμα ψάχνει τρόπο να καλύψει τις αδυναμίες της, αλλά και με τον Ολυμπιακό να έχει δώσει μόλις 15 μέρες πριν τον πρώτο επίσημο αγώνα της χρονιάς, τη στιγμή που η Άρσεναλ έδινε τον 10ο επίσημο αγώνα της. Ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να προηγηθεί, αλλά βρέθηκε στο 20' να χάνει με 2-0 από τις δύο ευκαιρίες που πρόλαβε να κάνει η Άρσεναλ στο διάστημα αυτό. Καμία σχέση το σκορ με την εικόνα του αγώνα, αλλά ο Ολυμπιακός κατάφερε να ξαναμπεί στο παιχνίδι με το 2-1 του Φουστέρ στο 27'. Επικίνδυνη η Άρσεναλ σε κάθε της επίθεση, αλλά ο Ολυμπιακός ήταν η ομάδα που έχανε τις κλασικές ευκαιρίες, στο 65' είχε δοκάρι με τον Τοροσίδη και στο 66' θα μπορούσε να έχει πάρει πέναλτι σε χέρι του Τσάμπερλεϊν στην περιοχή.

Τι να την κάνεις την στατιστική που λέει ότι ο Ολυμπιακός έκανε 13 ευκαιρίες για γκολ, έναντι 7 ευκαιριών της Άρσεναλ μέσα στο Λονδίνο... Τι να κάνεις τους 3.500 γαύρους που βρέθηκαν στο Emirates και δεν σταμάτησαν να ακούγονται... Τι να την κάνεις την γαυρίνα νύφη που βρέθηκε στο Emirates ντυμένη στα λευκά και με το κασκόλ του Θρύλου δεμένο στο χέρι... Όταν πετάς τις ευκαιρίες τη μία μετά την άλλη, όταν η μπάλα δεν θέλει να μπει και όταν στις δύο πρώτες ευκαιρίες της Άρσεναλ τρως δύο γκολ, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου.

Όσο για τους "αντικειμενικούς"... συγνώμη τα όρνια ήθελα να πω, δεν έχασαν ευκαιρία να μας θυμίσουν ότι ο Ολυμπιακός συμπλήρωσε 10 ήττες σε 10 παιχνίδια στην Αγγλία. Άλλωστε έχουμε συνηθίσει σε κάθε αγώνα του Ολυμπιακού στην Ευρώπη να επαναλαμβάνεται με στόμφο  οποιαδήποτε αρνητική παράδοση έχει ο Ολυμπιακός. Έτσι οι Παναθηναϊκοί μπορούν να συνεχίσουν να χαίρονται το αρνητικό σερί του Ολυμπιακού στην Αγγλία και να αισθανθούν μεγάλοι με το δικό τους 0-2-6 στην ίδια χώρα με τέρματα 5-19, το 5-0 από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και το 4-0 από την Λίβερπουλ, ενώ και οι ΑΕΚτζήδες μπορούν να χαρούν το δικό τους 1-0-4 στην Αγγλία με τέρματα 4-17, με τη μία νίκη με 3-2 επί της Ντέρμπι Κάουντι και τις ήττες με 3-0 από ΚΠΡ και Λίβερπουλ, με 4-0 από την Έβερτον και με 5-1 από τη Νότιγχαμ Φόρεστ.

Κατά τα άλλα περιμένουμε να δούμε αν στον αγώνα των δύο ομάδων στο Φάληρο, θα θυμηθεί κανένα όρνιο να αναφέρει ότι ο Ολυμπιακός εντός έδρας με αγγλικές ομάδες έχει 3 νίκες, 3 ισοπαλίες και 3 ήττες, τη στιγμή που ο Panathinaikos έχει αντίστοιχο ρεκόρ 1-3-4 και η ΑΕΚ 2-0-3. 

Αλλά είπαμε "αντικειμενικά" όρνια...

ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ!

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Α1 Μπάσκετ 2006-07: Το... "non call" που έδωσε τον τίτλο στον ΠΑΟ

Το 2006-07 ο Ολυμπιακός σφάζεται στον τρίτο τελικό της Α1 με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, αφού του στερείται η δυνατότητα να σπάσει το πλεονέκτημα έδρας του Παναθηναϊκού και να πάρει  προβάδισμα με 2-1 νίκες στη μάχη του τίτλου. Ο Ολυμπιακός την προηγούμενη χρονιά επανήλθε στους τελικούς μετά τον κατήφορο των τελευταίων χρόνων, αλλά υπέκυψε με 3-0 στους πράσινους στην σειρά των τελικών. Αυτή τη φορά όμως οι ερυθρόλευκοι εμφανίζονται πιο ισχυροί και όλοι περιμένουν να δουν τελικούς αιωνίων αντάξιους με αυτούς του παρελθόντος, με τον Παναθηναϊκό να προέρχεται από την κατάκτηση της Ευρωλίγκας, στο φάιναλ φορ που έγινε στο σπίτι του.

Το πλεονέκτημα έδρας το έχει ο Παναθηναϊκός, ο οποίος τερμάτισε πρώτος στην κανονική περίοδο με ρεκόρ 24-2, ενώ ο Ολυμπιακός τερμάτισε στην τρίτη θέση με ρεκόρ 21-5, ισοβαθμώντας με τον Άρη. Η ομάδα της Θεσσαλονίκης κατατάχτηκε όμως δεύτερη, καθώς υπερτερούσε στην ισοβαθμία, έχοντας κερδίσει τον Ολυμπιακό και στα δύο παιχνίδια στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Στους ημιτελικούς των πλέι οφ όμως, ο Ολυμπιακός θα αποδειχτεί ανώτερος του Άρη παρά το μειονέκτημα έδρας. Μετά τους 4 πρώτους αγώνες οι δύο ομάδες είναι στο 2-2, με τον Ολυμπιακό να χάνει την μεγάλη ευκαιρία για το break στον πρώτο αγώνα του Αλεξάνδρειου, όπου ηττήθηκε με 78-76 στην παράταση, ενώ στους αγώνες του ΣΕΦ ο Άρης δεν μπόρεσε να προβάλλει την παραμικρή αντίσταση, χάνοντας με 14 και 24 πόντους αντίστοιχα. Τo break έρχεται τελικά στον 5ο αγώνα, στον οποίο ο Ολυμπιακός κερδίζει με 83-75 μέσα στη Θεσσαλονίκη και με σύνολο 3-2 στις νίκες προκρίνεται στον τελικό, όπου περιμένει ο Παναθηναϊκός.

Στην κανονική περίοδο οι δύο αιώνιοι μοιράστηκαν τις νίκες και μάλιστα με σπάνιο τρόπο, αφού ο μεν Παναθηναϊκός νίκησε στο ΣΕΦ με 74-73, ενώ ο Ολυμπιακός απάντησε με νίκη στο ΟΑΚΑ με 89-84. Στον πρώτο τελικό στο Μαρούσι, ο Παναθηναϊκός κερδίζει με 79-72 και κάνει το 1-0, με τον Ολυμπιακό να απαντά με νίκη στο ΣΕΦ με 76-72, παρά τα προβλήματα τραυματισμών τα οποία έχει κατά τη διάρκεια των τελικών.

Η κλοπή στον τρίτο αγώνα στο ΟΑΚΑ

Στοιχεία του εγκλήματος
Ημερομηνία: 13/6/2007
Τόπος: ΟΑΚΑ
Εγκληματίας: Πηλοΐδης (διαιτητής)
Σκορ: ΠΑΟ-ΟΣΦΠ 86-85 στην παράταση (κανονικός αγώνας 78-78)

Η μεγάλη κλοπή έρχεται στον τρίτο τελικό που διεξάγεται στο ΟΑΚΑ. Σε έναν από τους συγκλονιστικότερους τελικούς στην ιστορία της Α1, ο Ολυμπιακός δείχνει ικανός όσο ποτέ να σπάσει το πλεονέκτημα έδρας του Παναθηναϊκού και η κανονική διάρκεια του αγώνα λήγει με το σκορ ισόπαλο 78-78. Το παιχνίδι οδηγείται στην παράταση και κάθε λάθος κοστίζει. Ο Ολυμπιακός προηγείται με 84-85 μόλις 9'' πριν από την λήξη, σε εκείνο το σημείο ο Τσαρτσαρής αστοχεί σε τρίποντο, αλλά ο Διαμαντίδης παίρνει το επιθετικό ριμπάουντ και σημειώνει καλάθι που βάζει τον Παναθηναϊκό μπροστά στο σκορ με 86-85. Με 6'' να απομένουν, ο Σκούνι Πεν ξεκινάει την τελευταία επίθεση του Ολυμπιακού, ο Διαμαντίδης του κάνει σκληρό φάουλ στο κέντρο του γηπέδου στα 3'' αλλά ο άρχοντας του αγώνα, ο διαιτητής Πηλοΐδης, αποφασίζει να μην σφυρίξει το εμφανές φάουλ, το οποίο σε οποιαδήποτε άλλη φάση του αγώνα θα το έδινε ίσως και αντιαθλητικό. Με αυτό τον τρόπο στερεί από τον Ολυμπιακό το δικαίωμα των δύο βολών και τις όποιες πιθανότητες για νίκη μέσα στο ΟΑΚΑ ή για δεύτερη παράταση, ο χρόνος κυλάει, ο αγώνας λήγει και οι καρδιές επανέρχονται στις θέσεις τους στο ΟΑΚΑ. Προφανώς, ο Διαμαντίδης δεν έπεσε τυχαία πάνω στον Πεν, ρισκάροντας να δώσει δύο βολές που ίσως κόστιζαν ολόκληρο τον αγώνα στην ομάδα του. Και προφανώς, ο Πηλοΐδης δεν μπορούσε να ανεχτεί άλλο το θράσος του Ολυμπιακού, να απειλεί με ήττα μέσα στο ΟΑΚΑ τον πρωταθλητή Ευρώπης.

Όλα τα ΜΜΕ αναγνώρισαν την κλοπή και μάλιστα τα πρωτοσέλιδα των "αντικειμενικών" εφημερίδων ήταν ειρωνικά για τον Πηλοΐδη και το "χέρι του θεού" (βλέπε Διαμαντίδης, ως άλλος Μαραντόνα). Φυσικά απούσα από αυτή την ιστορία είναι για ακόμα μία φορά η πλέον φανατικά αντιολυμπιακή εφημερίδα που αυτοθεωρείται αντικειμενική, ο Φίλαθλος. Όσο για τους οπαδούς του Ολυμπιακού, μεγάλος αριθμός οργανωμένων και μη πήγε στον Ρέντη, όπου υποδέχθηκε τους ερυθρόλευκους με επευφημίες, θεωρώντας τους ηθικούς νικητές του αγώνα.

Το θράσος του Πηλοΐδη

Σαν να μην έφτανε η αλλοίωση του αποτελέσματος στο ΟΑΚΑ, η δήλωση του Πηλοΐδη μετά από τον θόρυβο που προκάλεσε η απόφασή του στην τελευταία φάση του αγώνα, εξόργισε ακόμα περισσότερο τους οπαδούς του Ολυμπιακού. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο εν λόγω διαιτητής εξήγησε την απόφασή του να μην σφυρίξει το φάουλ που ίσως άλλαζε το χρώμα όχι μόνο του νικητή του αγώνα, αλλά και του πρωταθλητή, με την δικαιολογία του περιβόητου "non call". Πρόκειται για έναν άγραφο κανόνα που λέει ότι για παράδειγμα ένα πέναλτι στο τελευταίο λεπτό ενός αγώνα στο ποδόσφαιρο, θα πρέπει να το σκεφτείς καλά πριν το δώσεις, ώστε να μη διαμορφώσεις το αποτέλεσμα. Οι δηλώσεις του όπως δημοσιεύθηκαν [εδώ]:

«Είδα τρεις φορές το παιχνίδι και θεωρώ ότι η διαιτησία ήταν εξαιρετική. Μέχρι την τελευταία φάση όλα πήγαιναν καλά. Εκεί είναι ξεκάθαρο πως υπάρχει επαφή, υπάρχει φάουλ, αλλά νομίζω ότι έκανα καλά που δεν σφύριξα. Είναι κλασική φάση non call. Η επαφή δεν ήταν τόσο δυνατή, ώστε να σφυρίξω, να στείλω το παιχνίδι στις βολές.»

Από τη μία υπάρχει φάουλ, αλλά από την άλλη δεν είναι τόσο δυνατό ώστε να το σφυρίξεις κύριε Πηλοίδη; Αυτές τις οδηγίες προφανώς του έδωσαν οι αφοί Γιαννακόπουλοι, αλλά θα έπρεπε με τις τρεις φορές που είδε το βίντεο, να παρατηρήσει ότι το φάουλ ήταν αρκετά δυνατό. Αλλά νομίζω ότι το φάουλ δεν δίνεται ανάλογα με το πόσο δυνατό είναι. Από τη στιγμή που παραδέχεσαι ότι υπάρχει φάουλ, απλά το δίνεις.

Πεν πήγε λίγο δεξιά μετά την επαφή, αλλά δεν νομίζω ότι θα έκανε κάτι διαφορετικό, αν δεν υπήρχε το μαρκάρισμα.»

Και θα έκανε το ίδιο και πάλι. Ευτυχώς για αυτόν, τα επόμενα χρόνια βρέθηκαν άλλοι συνάδελφοί του, πιστοί υπηρέτες του πράσινου καθεστώτος, να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.

«Για να το καταλάβουν όλοι, είναι σαν μια φάση ποδοσφαίρου. Ένα μαρκάρισμα στο κέντρο θα το δώσεις φάουλ. Το ίδιο μαρκάρισμα μέσα στην περιοχή, στο τελευταίο λεπτό, θα το σκεφτείς δύο φορές και τρεις φορές για να το δώσεις πέναλτι. Πρωταγωνιστές είναι οι αθλητές κι εγώ δεν ήθελα να κρίνω το ματς με ένα δικό μου σφύριγμα.»

Δεν ήθελε να κρίνει το παιχνίδι με ένα σφύριγμα και αποφάσισε να το κρίνει με ένα μη σφύριγμα. 

«Δεν μετανιώνω...»

Αυτό έλειπε, χαμένος δεν βγήκες...

Εν ολίγοις, ο αμετανόητος κύριος Πηλοΐδης, αποφάσισε να δημιουργήσει δικούς του κανόνες και να κάνει διαχωρισμό των φάουλ, ανάλογα με το πότε και που γίνονται. Προφανώς ξέχασε ότι στο μπάσκετ τα φάουλ και οι βολές κρίνουν παιχνίδια στο τέλος που βρίσκονται στον πόντο.  Με αυτή τη λογική μπορεί ο κάθε διαιτητής να δίνει το δικαίωμα στον κάθε Διαμαντίδη να κάνει ατιμώρητο φάουλ ώστε να ανακόψει την επίθεση του αντιπάλου, όταν αυτός πάει για το νικητήριο καλάθι στην τελευταία φάση. Ένας κανόνας "non call" που δεν εφαρμόζεται πουθενά στο μπάσκετ, αλλά ο ίδιος φρόντισε να του δώσει νόημα και υπόσταση: απαγορεύεται να δώσεις φάουλ κατά του Παναθηναϊκού, όταν αυτό μπορεί να του στερήσει τη νίκη ή ακόμα και τον τίτλο.

Και επειδή οι τρεις φορές που ο Πηλοΐδης είδε το βίντεο αποδείχτηκε ότι δεν ήταν αρκετές, ακολουθεί το βίντεο με το σκληρό φάουλ του Διαμαντίδη x 9!


Τελικά η νίκη δόθηκε στον Παναθηναϊκό, οι φαρμακοτρίφτες πέταξαν τα πιεσόμετρα και κατέβηκαν να πανηγυρίσουν την ήττα του Ολυμπιακού, σύμφωνα με τη γνωστή δήλωση του ενός: "είμαι πρώτα αντιολυμπιακός και μετά Παναθηναϊκός", ενώ ο ευέξαπτος με την διαιτησία (αναλόγως αν τον συμφέρει ή όχι) Ομπράντοβιτς κοκκίνισε από την χαρά του δηλώνοντας: "έχω τον καλύτερο παίκτη, δεν χρειάζομαι την βοήθεια των διαιτητών". Τη νίκη στην έδωσε όμως ο διαιτητής, όχι ο... καλύτερος παίκτης σου. Για την ιστορία, στους επόμενους αγώνες, ο Ολυμπιακός ισοφάρισε τη σειρά στο ΣΕΦ εύκολα με σκορ 78-68, ενώ ο Παναθηναϊκός έκανε το 3-2 και πήρε τον τίτλο στον τελευταίο τελικό στο ΟΑΚΑ με 89-76.

Συνοπτικά τα αποτελέσματα των τελικών (με πράσινο η κλοπή στον Ολυμπιακό):

1ος ΟΑΚΑ    ΠΑΟ-ΟΣΦΠ   79-72      (1-0)
2ος ΣΕΦ     ΟΣΦΠ-ΠΑΟ   76-72      (1-1)
3ος ΟΑΚΑ    ΠΑΟ-ΟΣΦΠ   86-85 παρ. (2-1)
4ος ΣΕΦ     ΟΣΦΠ-ΠΑΟ   78-68      (2-2)
5ος ΟΑΚΑ    ΠΑΟ-ΟΣΦΠ   89-76      (3-2) 
 
Πρωτοσέλιδα 





Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Ο Ολυμπιακός με τα μάτια της Μαρσέιγ

Αναφορά στον Ολυμπιακό είχε η επίσημη ιστοσελίδα της Ολιμπίκ Μαρσέιγ, στις 27 Νοεμβρίου 2007. Και το περίεργο είναι ότι η εν λόγω αναφορά δεν έγινε πριν ή μετά από κάποιον αγώνα της ομάδας της Μασσαλίας με τον Ολυμπιακό, αλλά αφορμή στάθηκε ο επικείμενος αγώνας της ομάδας του γαλλικού λιμανιού με την τουρκική Μπεσίκτας, αλλά και η μεγάλη νίκη την οποία είχαν πετύχει οι Μαρσεγέζοι τον προηγούμενο μήνα με 1-0 επί της Λίβερπουλ μέσα στο Anfield, στα πλαίσια του ομίλου του Champions League 2007-08.

Το άρθρο έχει τίτλο "Πριν από την Μπεσίκτας, ήταν ο Ολυμπιακός" και περιλαμβάνει συνέντευξη του Jean-Christophe Marquet, project manager της Μαρσέιγ. Ο Marquet ήταν ο σκόρερ του νικητήριου γκολ των Γάλλων στο Καραϊσκάκη, όταν η Μαρσέιγ κέρδισε με 2-1 τον Ολυμπιακό στον Πειραιά για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1994-95. Έτσι κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν και περιγράφει το πόσο καυτή ήταν η ατμόσφαιρα στο Φάληρο, ενώ η νίκη αυτή επί του Ολυμπιακού χαρακτηρίζεται ως μία από τις μεγαλύτερες νίκες της Μαρσέιγ στο εξωτερικό.

Παρατίθενται τα αποσπάσματα του άρθρου που αφορούν στον Ολυμπιακό, στα γαλλικά και σε μετάφραση στα ελληνικά.

Avant Besiktas, il y a eu Olympiakos 

Le combat à Besiktas, dans une ambiance de feu, n’est pas sans rappeler celui livré en 1994 à Athènes. Auteur du (superbe) but de la victoire contre l’Olympiakos, Jean-Christophe Marquet revient pour nous sur cette soirée particulière. 

Après la victoire à Anfield, le quotidien La Provence s’était interrogé sur le thème de l’exploit européen, en établissant un classement, subjectif mais tant que cela, des plus belles performances olympiennes à l’extérieur. Le succès de l’OM 1994-95 à Athènes contre l’Olympiakos y occupait une place de choix. Le souvenir de cette victoire est naturellement revenu dans nos pensées à l’approche du périlleux Besiktas-OM. Grèce-Turquie, même combat, en quelque sorte, tant l’ambiance sait être chaude dans les tribunes de ces deux pays.

Au Pirée, devant 40  000 spectateurs déchaînés, les Marseillais avaient créé la sensation en s’imposant 1-2 en 32e de finale de la Coupe de l’Uefa. Le but décisif avait été inscrit par Jean-Christophe Marquet, à la 79e minute, d’une merveille de frappe. 

Avec le recul, Jean-Christophe Marquet se souvient tout de même très bien de ces conditions si particulières. « Il y avait des fumigènes de partout, des supporters qui montaient comme des araignées sur les filets de protection. C’était spécial, dès l’entrée dans le tunnel. Mais de toute façon tout l’aurait été pour des joueurs qui vivaient là leur premier match européen ». 

Avec en prime une victoire qui relevait de l’exploit, à la fois de par l’ambiance mais aussi compte tenu du niveau de l’adversaire. « Cela reste un moment très fort. Après le match, nous ne nous étions pas attardés sur la pelouse. Nous étions vite retournés aux vestiaires, avec le sentiment d’avoir remporté un combat. Toute la pression emmagasinée était retombée. Et nous savourions notre succès ».
Και η μετάφραση.

Πριν την Μπεσίκτας, ήταν ο Ολυμπιακός

Η μάχη στη Μπεσίκτας, σε μια καυτή ατμόσφαιρα, δεν διαφέρει από αυτή το 1994 στην Αθήνα. Ο δράστης του (θαυμάσιου) νικητήριου γκολ εναντίον του Ολυμπιακού, ο Jean-Christophe Marquet μας γυρίζει πίσω σε εκείνο το ξεχωριστό βράδυ.

Μετά τη νίκη στο Anfield, η καθημερινή εφημερίδα La Provence ρωτήθηκε για το θέμα των μεγάλων ευρωπαϊκών επιτευγμάτων, δημιουργώντας μια λίστα με τις μεγαλύτερες εμφανίσεις της Μαρσέιγ στο εξωτερικό. Η επιτυχία της Μαρσέιγ το 1994-95 επί του Ολυμπιακού στην Αθήνα, κατέλαβε προεξέχουσα θέση. Η ανάμνηση εκείνης της νίκης είναι ασφαλώς στο πίσω μέρος του μυαλού μας, καθώς πλησιάζουμε στην επικίνδυνη μάχη Μπεσίκτας-Μαρσέιγ. Ελλάδα-Τουρκία, η ίδια μάχη, και οι δύο γνωστές για την καυτή τους ατμόσφαιρα.

Στον Πειραιά, μπροστά σε 40.000 φανατισμένους θεατές, η Μαρσέιγ είχε προκαλέσει αίσθηση νικώντας με 1-2 στον γύρο των "32" του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Το αποφασιστικό γκολ είχε πετύχει ο Jean-Christophe Marquet στο 79ο λεπτό, με ένα εκπληκτικό χτύπημα.

Κοιτώντας πίσω, ο Jean-Christophe Marquet ακόμα θυμάται πολύ καλά εκείνες τι ειδικές συνθήκες. "Υπήρχε καπνός παντού, οι οπαδοί ανέβαιναν σαν αράχνες πάνω στα προστατευτικά δίχτυα. Ήταν μοναδικό, από την είσοδο στην φυσούνα. Ειδικά για τους παίκτες που ζούσαν το πρώτο ευρωπαϊκό τους παιχνίδι."

Μια νίκη που θεωρήθηκε άθλος, τόσο για την ατμόσφαιρα όσο και για το επίπεδο του αντιπάλου. "Είναι μια πολύ δυνατή στιγμή. Μετά τον αγώνα, δεν μείναμε στο γρασίδι. Πήγαμε γρήγορα στα αποδυτήρια με την αίσθηση ότι κερδίσαμε μια μάχη. Όποια πίεση υπήρχε είχε φύγει. Και απολαμβάναμε την επιτυχία μας."
Ολόκληρο το άρθρο στην επίσημη ιστοσελίδα της Μαρσέιγ, βρίσκεται εδώ.

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

Ανέκδοτο... ή μήπως αλήθεια;

Στο ετήσιο συνέδριο αθλητικών δημοσιογράφων παρευρίσκονται οι σημαντικότεροι δημοσιογράφοι από όλες τις αθλητικές εφημερίδες της χώρας. Έξω από το συνέδριο, σε ένα πάρκο, ένα παιδάκι παίζει αμέριμνο, όταν ξαφνικά πετάγεται ένα pittbull από έναν θάμνο και το γραπώνει από το λαιμό έτοιμο να το σκοτώσει.
 
Ξαφνικά ένα παλικάρι πετάγεται από το πουθενά, πιάνει το τεράστιο σκυλί από το σβέρκο και με μία κίνηση καράτε του σπάει τον αυχένα. Όλοι οι δημοσιογράφοι είδαν τη σκηνή και έκπληκτοι βγαίνουν να μιλήσουν στο παλικάρι.

Πετάγεται όμως ο δημοσιογράφος από το GOAL και λέει:
-"Μεγάλε, αυτό που έκανες θα είναι αύριο σε όλες τις εφημερίδες. Στο αυριανό μας πρωτοσέλιδο θα γράψουμε:
«ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΒΑΖΕΛΟΣ ΣΩΖΕΙ ΑΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΑΠΟ ΛΥΣΣΑΣΜΕΝΟ ΚΤΗΝΟΣ.»"
-"Μα δεν είμαι Παναθηναϊκός" λέει το παλικάρι.
-"Εντάξει, τότε θα γράψουμε:
«ΑΦΟΒΟ ΧΑΝΟΥΜΙ ΣΩΖΕΙ ΠΑΙΔΑKΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΡΕΛΟΥ ΣKΥΛΙΟΥ»"
-"Μα ούτε ΑΕK είμαι" λέει το παλικάρι.
-"Καλά και τι ομάδα είσαι;" ρωτάει ο δημοσιογράφος από το GOAL.
-"Ολυμπιακός είμαι..."
Οπότε την επόμενη μέρα, ο τίτλος:
«ΓΑΥΡΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟ ΟΙKΟΓΕΝΕΙΑKΟ KΑΤΟΙKΙΔΙΟ ΖΩΑKΙ»