Ο στόχος του πράσινου παρακράτους επιτεύχθηκε, οι Αγγελόπουλοι αποχώρησαν

Είναι να κλαις ή να γελάς; Να κλαις που το παρακράτος του μπάσκετ τα τελευταία 10 χρόνια χτυπάει ανελέητα τον Ολυμπιακό; Να γελάς με τους δήθεν αντικειμενικούς που... θορυβήθηκαν; Το γεγονός είναι ένα. Το μπάσκετ έχει πεθάνει εδώ και χρόνια. Αν κάποιος έδωσε μία ώθηση στο άλλοτε καμάρι του ελληνικού αθλητισμού, αυτοί ήταν οι αδερφοί Αγγελόπουλοι. Τους έδιωξαν και αυτούς και ευθύνονται όλοι για αυτό.

Κατάφεραν να κάνουν δύο εξαίρετους ανθρώπους, από τους λίγους πραγματικά αξιόλογους παράγοντες που πέρασαν ποτέ από τον ελληνικό αθλητισμό, να αποχωρήσουν γεμάτοι αηδία για το πράσινο παρακράτος, το παρακράτος της διαιτησίας, της βίας και του τραμπουκισμού, όπως μαρτυρά και η ανακοίνωσή τους. Αυτή χαρακτηριστικά αναφέρει μεταξύ άλλων: "Για άλλη μια χρονιά οι διαιτητικές αποφάσεις και οι γνωστές μεθοδεύσεις καθόρισαν τον πρωταθλητή. Πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς με την ελληνική διαιτησία; Όχι μόνο παραμένουν ατιμώρητοι εκείνοι που αδίκησαν τον Ολυμπιακό επανειλημμένα και κατάφωρα, αλλά τουναντίον επιβραβεύονται και αναδεικνύονται προκλητικά. Ο τελευταίος φετινός αγώνας έγινε υπό συνθήκες που σε κάθε περίπτωση δεν δικαιολογούσαν την έναρξη του: ελλιπή μέτρα ασφαλείας, παράνομη είσοδος χιλιάδων θεατών χωρίς εισιτήρια, καταστρατήγηση ζωνών ασφαλείας, παρουσία πίσω από τους πάγκους και την γραμματεία κουκουλοφόρων και «μπράβων» σε κοινή τηλεοπτική θέα με την ανοχή της αστυνομίας, με αποκορύφωμα την άνανδρη και πρωτοφανή εγκληματική επίθεση στους παίκτες και προπονητές της ομάδας μας."

Οι Αγγελόπουλοι κατάφεραν να κάνουν ανταγωνιστικό το εγχώριο μπάσκετ τουλάχιστον σε επίπεδο κορυφής, δημιουργώντας έναν Ολυμπιακό ισχυρό, ο οποίος επέστρεψε δυναμικά, με όνειρα και στόχους ανάλογους της χρυσής δεκαετίας του '90. Οι στόχοι μπορεί να μην επιτεύχθηκαν ποτέ. Όμως ο Ολυμπιακός επέστρεψε δυναμικά στις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης, έστω και αν δεν κατέκτησε την κορυφή. Επέστρεψε στους τίτλους με τις κατακτήσεις τουλάχιστον των δύο κυπέλλων Ελλάδας. Αμφισβήτησε τα πρωτεία του Παναθηναϊκού μέχρι εκεί που του το επέτρεψαν εξωαγωνιστικοί παράγοντες.

Αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ στους Αγγελόπουλους για την προσπάθειά τους και κυρίως για το ήθος τους. Πήραν έναν Ολυμπιακό ο οποίος βολόδερνε στην μέση της βαθμολογίας, χτυπημένος από το πράσινο παρακράτος του μπάσκετ. Αυτό το παρακράτος του Βασιλακόπουλου και των Γιαννακόπουλων που προσπάθησε να κατά καιρούς να εξοντώσει τον Ολυμπιακό, την ομάδα που μπορούσε να χτυπήσει τον Παναθηναϊκό και να επαναφέρει το ενδιαφέρον του κόσμου, σε ένα άθλημα που οι άλλες ιστορικές δυνάμεις όπως ο Άρης, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ έχουν παρακμάσει. Το μόνο ελπιδοφόρο γεγονός για το μπάσκετ ήταν η ενδυνάμωση του Ολυμπιακού κατά πρώτο λόγο και η πραγματικά μεγάλη άνοδος που παρουσίασε το Μαρούσι κατά δεύτερο. Όμως το Μαρούσι είναι καταδικασμένο από την μοίρα κάποια στιγμή να γυρίσει εκεί που ήταν κάποτε, στην μετριότητα. Αυτή την πορεία ακολούθησαν και άλλες ιστορικές ομάδες που κάποτε ξεπέρασαν τον εαυτό τους, το Περιστέρι, ο Πανελλήνιος, ο Πανιώνιος, ο Ηρακλής, ο Απόλλων Πάτρας.

Μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρει και ο τύπος. Ο τύπος που όταν ο Ολυμπιακός σφαγιαζόταν κάθε χρόνο στους τελικούς του πρωταθλήματος, οι "αντικειμενικοί" πανηγύριζαν για την νίκη, το πρωτάθλημα που κατέκτησε ο Παναθηναϊκός, με μια μικρή αναφορά στα ευτράπελα της διαιτησίας που ένα παιχνίδι που κρινόταν στον πόντο, έστω και με ένα ανάποδο σφύριγμα το έδινε στους πράσινους στους τελικούς. Εκεί όπου δεν έχει πλήρες πρωτάθλημα 26 αγωνιστικών, εκεί όπου το 1-0 στις νίκες απέχει έτη φωτός ως αποτέλεσμα από το 0-1. Ο τύπος που όταν ανοίγουν κεφάλια στο ΟΑΚΑ, αυτός σφυρίζει αδιάφορα στην ατιμωρησία, τη στιγμή που ο Ολυμπιακός δέχεται εξοντωτικές ποινές με κάθε αφορμή. Αλλά βλέπεις το μπάσκετ δεν είναι ποδόσφαιρο για να στήνονται λαϊκά δικαστήρια, για να βγαίνουν άνθρωποι στους δρόμους να διαδηλώνουν, να βγαίνουν μαϊμούδες στα πρωτοσέλιδα. Ειδικά όταν αυτός που φωνάζει είναι ο Ολυμπιακός, ο οποίος δεν είχε ποτέ την υποστήριξη των ΜΜΕ.

Οι Αγγελόπουλοι μπορεί να μην κέρδισαν πολλά, κέρδισαν όμως τον σεβασμό ακόμα και των αντιπάλων, και η δημόσια συγνώμη πράσινης εφημερίδας για τους απρεπείς χαρακτηρισμούς προς τα δύο αδέρφια το επιβεβαιώνει. Γιατί προτίμησαν τον δρόμο της αρετής, κάτι που δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Προτίμησαν να μην πέσουν στον βούρκο του παρακράτους που έχουν στήσει οι Γιαννακόπουλοι με τον Βασιλακόπουλο, παρά τις φωνές των οπαδών ότι θα έπρεπε να κάνουν κινήσεις ώστε να σέβονται τον Ολυμπιακό και παρασκηνιακά. Μετέτρεψαν το ΣΕΦ σε γήπεδο-εκκλησία, εκτός ολίγων περιπτώσεων από αυτές που μικρές ομάδες αλητών βρίσκουν την ευκαιρία να ξεσπάσουν.

Αλλά επειδή οι Αγγελόπουλοι δεν είναι τέλειοι, έκαναν και λάθη. Οι λάθος επιλογές ήταν πολλές. Άφησαν την ομάδα εντελώς απροστάτευτη παρασκηνιακά. Και το μεγαλύτερο λάθος τους είναι ο τρόπος που αποχωρούν. Δεν βγαίνεις μια μέρα και λες φεύγω, ειδικά όταν λες ότι αγαπάς την ομάδα σου. Δεν την αφήνεις στο έλεος του θεού. Ανακοινώνεις την πρόθεσή σου, περιμένεις να εκδηλωθεί κάποιο ενδιαφέρον για την διαδοχή και πράττεις αναλόγως. Έτσι ξαφνικά, χωρίς να το ξέρει κανείς δεν κλείνεις την πόρτα και φεύγεις. Γιατί μία τέτοια εταιρία, όπου έχουν πέσει εκατομμύρια ευρώ, όπου έχεις πανάκριβα συμβόλαια, όπου ένα μεγάλο πλήθος κόσμου την ακολουθεί και την στηρίζει, δεν την αφήνεις εν μία νυκτί. Μια ΠΑΕ, μια ΚΑΕ, δεν είναι η μπουτίκ της γειτονιάς σου όπου βάζεις λουκέτο σε μία μέρα και κολλάς μια ταμπέλα "κλείσαμε".

Ο Ολυμπιακός λοιπόν θα επιστρέψει αν δεν συμβεί κάποιο θαύμα, στις εποχές του Κορυδαλλού, στις εποχές όπου ο κάθε τυχάρπαστος παίκτης φορούσε μια φανέλα που κάποτε προκαλούσε τρόμο, στις εποχές που ο Ολυμπιακός δεν είχε στόχους. Εκεί τον θέλουν κάποιοι τα τελευταία 10 χρόνια και το απέδειξαν πολλές φορές. Μια ομάδα η οποία θα τιμωρείται με αφαίρεση βαθμών επειδή ένα μπουκάλι πέτυχε τον Βορεάδη όπως τότε στο ντέρμπι Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός στην Γλυφάδα στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν διακόπηκε το παιχνίδι, η νίκη δόθηκε στον Παναθηναϊκό, τιμωρήθηκε η έδρα και ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με -2 στο νέο πρωτάθλημα. Αποφάσεις πρωτόγνωρες για κάτι το οποίο γίνεται δυστυχώς συνέχεια στα ελληνικά γήπεδα, για κάτι το οποίο αποτελεί πταίσμα μπροστά στα αίσχη του ΟΑΚΑ στα ντέρμπι αιωνίων ή σε ντέρμπι μεταξύ των μεγάλων ομάδων. Πρόσφατο παράδειγμα όταν στον τέταρτο φετινό τελικό (2011), αφού ο Ολυμπιακός ηττήθηκε στην παράταση, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού εισέβαλλαν στον αγωνιστικό χώρο και επιτέθηκαν στους ερυθρόλευκους παίκτες. Ούτε συζητήσεις πολλές, ούτε παράθυρα τηλεοπτικά. Άλλωστε η ατιμωρησία του Παναθηναϊκού έχει πανευρωπαϊκό επίπεδο, όταν ο κάθε Μπατίστ μπορεί σε ευρωπαϊκό αγώνα να πατάει στο κεφάλι αντίπαλο παίκτη ο οποίος βρίσκεται πεσμένος στο παρκέ και να μένει ατιμώρητος για αυτή την εγκληματική ενέργεια.

Μπορείτε λοιπόν κύριοι Γιαννακόπουλοι, κύριε Βασιλακόπουλε, κύριε Σκουντή, κύριε Χατζηγεωργίου, κύριε Συρίγο (που κινδυνεύει με εγκεφαλικό σε κάθε αγώνα του Παναθηναϊκού που μεταδίδει από το πάθος του για την υποστήριξη προς τους πράσινους), να χαρείτε την αυτοκρατορία του Παναθηναϊκού που θα συνεχιστεί για αρκετό καιρό ακόμα. Για κάποιους παράγοντες ξένων ομάδων και παραδοσιακών αντιπάλων του Ολυμπιακού στο ευρωπαϊκό στερέωμα αυτή ήταν μια μαύρη είδηση. Έτσι δήλωσε ο πρόεδρος της Μακάμπι Τελ Αβίβ, Σιμόν Μιζράχι, ο οποίος μεταξύ άλλων είπε (εδώ η συνέντευξη): "Η ημέρα της ανακοίνωσης των κ. Αγγελόπουλων περί αποχώρησης είναι μια λυπηρή ημέρα, όχι μόνο για το ελληνικό, αλλά συνολικά για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ο Ολυμπιακός ήταν πάντα μία από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης και ένας από τους πιο ισχυρούς αντιπάλους μας."

Η ομάδα που λέγεται Ολυμπιακός δεν θα μπορεί πια να σας χαλάσει τα σχέδια. Θα μπορείτε ανενόχλητοι να βλεπετε τους πράσινους να κατακτούν τίτλους σε ένα άθλημα με το οποίο θα ασχολείστε και πάλι κυρίως εσείς και οι οπαδοί του τριφυλλιού. Θα μπορείτε να απολαμβάνετε τους συγκλονιστικούς τελικούς κυπέλλου μεταξύ Παναθηναϊκού-Ρεθύμνου, ή τους συγκλονιστικούς τελικούς του πρωταθλήματος μεταξύ του Παναθηναϊκού και του Αμαρουσίου, ή του Έσπερου, ή του ΚΑΟΔ, ή του ΑΟ Πετραλώνων, γιατί όπως και να το κάνουμε κάποια ομάδα θα φτάνει στον τελικό πάντα, δεν μπορεί να παίζει μόνος του ο Παναθηναϊκός. Θα μπορείτε να απολαμβάνεται τα ρεκόρ των πρασίνων, την αψεγάδιαστη ατμόσφαιρα που θα δημιουργούν οι οπαδοί του και την αψεγάδιαστη συμπεριφορά των παικτών του που πλέον δεν θα έχουν λόγο να πατάνε τα κεφάλια των αντιπάλων ή να φτύνουν κυριολεκτικά τους αντίπαλους παίκτες. Θα μπορείτε ανενόχλητοι να βλέπετε την ευρωπαϊκή καταξίωση του Παναθηναϊκού, ο οποίος θα προετοιμάζεται  αποκλειστικά και μόνο για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια κάνοντας προπόνηση εντός των τειχών. Οι Αγγελόπουλοι προσπάθησαν να σας χαλάσουν την ηρεμία, αλλά μπορείτε πλέον να κοιμάστε ήσυχοι. Μπορείτε πλέον να συνεχίσετε τις συναντήσεις σας και να σχολιάζετε γεμάτοι υπερηφάνια τις νέες επιτυχίες του Παναθηναϊκού, όπως κάνατε μέχρι τώρα και όπως μαρτυρά το παρακάτω βίντεο, με τους κολλητούς Γιαννακόπουλο, Βασιλακόπουλο, πατήρ και υιό Συρίγο.


Idou to ellhniko mpasket by Zamponakos

Μπορείτε να παίζετε μόνοι σας και να ανακηρύσσεστε πρωταθλητές και παντοκράτορες. Έτσι θα είστε όλοι σας ευχαριστημένοι και τα ζοφερά σας πρόσωπα θα λάμπουν που δεν θα έχετε αντίπαλο. Γιατί αυτό θέλατε, ότι και να πείτε εκ των υστέρων.

Συγχαρητήρια λοιπόν!